معنی ایطاء در فرهنگ فارسی عمید

در قافیه تکرار کردن قافیه های شعر در لفظ و معنی که از عیوب قافیه است، پایمال کردن، ایطایِ خفی: تکرار کردن قافیه های شعر به طوری که ظاهر نباشد مانند دانا و بینا، آب و گلاب، شاخسار و کوهسار، ایطایِ جلی: تکرار کردن قافیه های شعر به طوری که ظاهر باشد مانند دردمند و نیازمند، ستمگر و افسون گر، سیمین و زرین

معنی ایطاء در لغت نامه دهخدا

پایمال کردن، (از ’وطء’) (غیاث اللغات) (آنندراج)، بسپردن دادن، یقال: اوطأ فرسه، ای حمله علیه فوطئه و اوطاء الشی ٔ فوطئه

معنی ایطاء در فرهنگ لغت هوشیار

پایمال کردن، شایگان آوردن، سپردن، وا داشتن به کاری، نا دانسته بسپردن، دادن بکسی چیزی را، بر کار نادانسته و ناپیدا فرمودن کسی را، قدم بر جای قدمی دیگر نهادن، باز گردانیدن قافیه ای دوبار، از بین بردن

معنی ایطاء در فرهنگ فارسی معین

پایمال کردن، از عیوب قافیه و آن تکرار قافیه در شعر است

معنی ایطاء - جستجوی لغت در جدول جو

ایطاء

فرهنگ فارسی عمید

ایطاء

لغت نامه دهخدا

ایطاء

فرهنگ لغت هوشیار

ایطاء

فرهنگ فارسی معین

ابطاء

(اَ طَءْ)

کندتر. درنگی تر. دیرآینده تر. دیرنده تر:
ابطاء من غراب نوح. ابطاء من فند.
ابطاء من مهدی الشیعه

لغت نامه دهخدا

ابطاء

(سِ)

درنگ کردن. درنگی شدن. آهستگی کردن. پس انداختن کاری را. درنگ آوردن. دیر کردن. دیر آمدن، کاهل شدن. کاهل ساختن. کاهل چاروا شدن. کاهل شدن چاروا کسی را

لغت نامه دهخدا

اعطاء

(اِ)

همدیگر گرفتن. (منتهی الارب). از همدیگر گرفتن. (ناظم الاطباء). همدیگر دادن و گرفتن. (آنندراج).

لغت نامه دهخدا

اغطاء

(اِ)

روان گردیدن آب دردرخت رز. (آنندراج) (منتهی الارب). و بدین معنی هم ناقص یایی است هم واوی: اغطی الکرام اغطاءً. (منتهی الارب). جاری شدن آب در درخت انگور: اغطی الکرم، جری فیه الماء. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

ارطاء

(کَ /کِ)

ارطی برآوردن زمین.

لغت نامه دهخدا

اشطاء

(اَ)

جمع واژۀ شطء، بمعانی شاخ و برگ درخت و کشت، و آنچه در گرد ریشه های درخت برآید. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به شطء شود

لغت نامه دهخدا

اشطاء

(نَ)

شطء، برآوردن درخت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).