معنی ایطاء
- ایطاء
- پایمال کردن، از عیوب قافیه و آن تکرار قافیه در شعر است
واژههای مرتبط با ایطاء
ایطاء
- ایطاء
- پایمال کردن، شایگان آوردن، سپردن، وا داشتن به کاری، نا دانسته بسپردن، دادن بکسی چیزی را، بر کار نادانسته و ناپیدا فرمودن کسی را، قدم بر جای قدمی دیگر نهادن، باز گردانیدن قافیه ای دوبار، از بین بردن
ایطاء
- ایطاء
- در قافیه تکرار کردن قافیه های شعر در لفظ و معنی که از عیوب قافیه است، پایمال کردن
ایطایِ خفی: تکرار کردن قافیه های شعر به طوری که ظاهر نباشد مانند دانا و بینا، آب و گلاب، شاخسار و کوهسار
ایطایِ جلی: تکرار کردن قافیه های شعر به طوری که ظاهر باشد مانند دردمند و نیازمند، ستمگر و افسون گر، سیمین و زرین
ایطاء
- ایطاء
- پایمال کردن، (از ’وطء’) (غیاث اللغات) (آنندراج)، بسپردن دادن، یقال: اوطأ فرسه، ای حمله علیه فوطئه و اوطاء الشی ٔ فوطئه
ابطاء
- ابطاء
- درنگیدن کندی پس انداختن
ارطاء
- ارطاء
- بالندگی دختر بالنده شدن زن شدن دختر
اخطاء
- اخطاء
- خطاکردن اشتباه کردن، منسوب بخطا کردن خطا گرفتن بر کسی
اشطاء
- اشطاء
- خوشه بر آوردن، شاخه کردن
ایماء
- ایماء
- کنایه و اشاره، پر خیده نمار، لتره (سخن رمز)، گواژه (کنایه)، پیچه، نمار کردن اشاره کردن، اشاره کنایه رمز، تعریض خطاب بی اشارت و عبارت
ایداء
- ایداء
- قوت دادن، یاری دادن
