معنی امحاء در لغت نامه دهخدا

از میان رفتن اثر چیزی. پاک گردیدن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، شیر بسیار نوشیدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، پرکردن جهت کسی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، محو کردن. ناپدید کردن. از میان بردن چیزی. (فرهنگ فارسی معین)

معنی امحاء در فرهنگ لغت هوشیار

زدودن، ستردن، پاک کردن، زدایش، محو کردن، ناپدید کردن، از میان بردن چیزی

معنی امحاء در فرهنگ فارسی معین

ناپدید کردن، نابود کردن

معنی امحاء - جستجوی لغت در جدول جو

امحاء

لغت نامه دهخدا

امحاء

فرهنگ لغت هوشیار

امحاء

فرهنگ فارسی معین

امحاض

دوستی خالص کردن، راست کردن سخن

فرهنگ فارسی عمید

امساء

(اِ)

شبانگاه کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). در شبانگاه شدن. (ترجمان تهذیب عادل بن علی). داخل در مسا (شبانگاه) شدن بخلاف اصباح. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

امشاء

(اِ)

شکم راندن داروی مسهل. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). براندن دارو شکم را. (تاج المصادر بیهقی). کار کردن مسهل.

لغت نامه دهخدا

امراء

(اَ)

شهری است از نواحی یمن در بلوک سخان. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

امراء

(اُ مَ)

جمع واژۀ امیر. رجوع به امرا شود

لغت نامه دهخدا

امراء

(اِ)

گواردگردیدن طعام. (منتهی الارب). بگوارانیدن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی). گوارا گردیدن طعام. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). گواراتر شدن طعام. (آنندراج). بسیارشیر شدن ناقه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). فروگذاشتن اشتر شیر را. (تاج المصادر بیهقی). بسیار شیر دادن ناقه. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

امتاء

(اِ)

بروش زشت رفتن. (منتهی الارب) (از متن اللغه) (ناظم الاطباء) (آنندراج).

لغت نامه دهخدا