معنی افسائیدن - جستجوی لغت در جدول جو

افسائیدن

لغت نامه دهخدا

افساییدن

افسون، رام کردن

فرهنگ فارسی عمید

افزاییدن

افزودن، زیاد کردن، زیاده کردن، بیشتر کردن، بیشتر شدن، افزون شدن

فرهنگ فارسی عمید

افرازیدن

برکشیدن، بلند ساختن، بالا بردن، افراختن

فرهنگ فارسی عمید

افتالیدن

دریدن، شکافتن، افشاندن، ریختن و پاشیدن، پراکنده ساختن، فشاندن، اوشاندن

فرهنگ فارسی عمید

افراخیدن

(کَ مَ کَ دَ)

فراخیدن. (یادداشت بخط مؤلف). رجوع به این کلمه شود

لغت نامه دهخدا

افزاییدن

(کَ رَ / کَ رِ / کِ رِ کَ دَ)

افزودن و اضافه کردن. (ناظم الاطباء). زیاده کردن. (آنندراج) :
بنمای دوستداری، بفزای خواستاری
دانی که خواستاری باشد ز دوستداری.
منوچهری.
، نافله. مستحب. مقابل فریضه یعنی واجب. (یادداشت مرحوم دهخدا) : ولکن همه افزونی اند نه فریضت. (التفهیم بیرونی ص 247)

لغت نامه دهخدا

افراشیدن

(کَ نَ / نِ شُ دَ)

افراشتن. (یادداشت مؤلف).
- برافراشیدن موی، اقشعرار. یعنی موی بر اندام خاستن و پوستها فراهم آمدن از ترس

لغت نامه دهخدا

افرازیدن

(کَ کَ دَ)

بلند ساختن. افراختن. (برهان) (ناظم الاطباء) (آنندراج). افراختن یعنی برآوردن و برکشیدن و بالا بردن. (مؤید از قنیه) :
گر سرو و گلت خوانم با من چو گل و سرو
مفراز سر از کبر و رخ از کینه میفروز.
سوزنی.
تواضع سر رفعت افرازدت
تکبر بخاک اندر اندازدت.
سعدی.
، نصب کردن. بکار گذاشتن. کار گذاشتن (یادداشت مؤلف). برپای کردن. راست کردن. (یادداشت مؤلف) :
در او افراشته درهای سیمین
جواهرها نشانده در بلندین.
شاکر بخاری.
غرض من (بیهقی) آنست که... بنای بزرگ افراشته گردانم چنانکه ذکر آن تاآخر روزگار باقی ماند. (تاریخ بیهقی).
- افراشتن چادر، زدن آن. نصب کردن و برپای داشتن آن.
- افراشتن خیمه، زدن خیمه. نصب کردن و برپای کردن آن.
- طارم افراشتن، بنا کردن طارم و برپای ساختن آن:
چه میخواهی از طارم افراشتن
همینت بس از بهر بگذاشتن.
سعدی.
، ستودن و تعریف کردن، جمع نمودن. (آنندراج)

بلند ساختن. افراختن. (برهان) (ناظم الاطباء) (آنندراج). افراختن یعنی برآوردن و برکشیدن و بالا بردن. (مؤید از قنیه) :
گر سرو و گلت خوانم با من چو گل و سرو
مفراز سر از کبر و رخ از کینه میفروز.
سوزنی.
تواضع سر رفعت افرازدت
تکبر بخاک اندر اندازدت.
سعدی.
، نصب کردن. بکار گذاشتن. کار گذاشتن (یادداشت مؤلف). برپای کردن. راست کردن. (یادداشت مؤلف) :
در او افراشته دُرهای سیمین
جواهرها نشانده در بلندین.
شاکر بخاری.
غرض من (بیهقی) آنست که... بنای بزرگ افراشته گردانم چنانکه ذکر آن تاآخر روزگار باقی ماند. (تاریخ بیهقی).
- افراشتن چادر، زدن آن. نصب کردن و برپای داشتن آن.
- افراشتن خیمه، زدن خیمه. نصب کردن و برپای کردن آن.
- طارم افراشتن، بنا کردن طارم و برپای ساختن آن:
چه میخواهی از طارم افراشتن
همینت بس از بهر بگذاشتن.
سعدی.
، ستودن و تعریف کردن، جمع نمودن. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

افشانیدن

(کِ گُ تَ)

افشاندن. پاشانیدن. پراکنده نمودن. (ناظم الاطباء). فتالیدن. منتشر ساختن. ریختن. (یادداشت مؤلف). و رجوع به افشاندن شود

لغت نامه دهخدا

افگانیدن

(کِرْ رُ کِ خَدی دَ)

افکانیدن. سبب افکندن شدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

افتالیدن

(کَ شُ دَ)

پراکندن. پاشیدن. افشاندن. (برهان) (ناظم الاطباء). پاشیدن. پراکنده کردن. برافشاندن. (آنندراج). شکافتن و دریدن است. (برهان) (آنندراج). شکافتن. دریدن. تلف نمودن. (ناظم الاطباء). رجوع به افتال شود

لغت نامه دهخدا

افسرانیدن

(کِ تَ)

رجوع به فسرانیدن شود، بازی کردن. خود را سرگرم کردن، تمسخر کردن. دست انداختن. حقیر شمردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

افسائیدگی

(اَ دَ /دِ)

عمل افسائیدن. رجوع به افسائیدن شود

لغت نامه دهخدا

افساییده

(اَ دَ / دِ)

افسون شده. رام شده. رجوع به افسائیده و افسای و افساییدن شود، اندوهگین گشتن. (فرهنگ فارسی معین) ، ناتوان و ضعیف گشتن. (ناظم الاطباء) ، بربسته کردن. منجمد کردن و فسردن. بحذف همزه نیز آمده است. (شرفنامۀ منیری) ، از چیزی و کسی دل سرد شدن. (برهان) (آنندراج) (مؤید). از چیزی دل کسی سرد شدن. (ناظم الاطباء). از چیزی دلسرد شدن. (میرزا ابراهیم) ، خاموش شدن. پژمرده شدن. (فرهنگ شعوری). پژمرده شدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بیفسائیدن

(گِ بَ مَ دَ)

افسائیدن. فسائیدن. رجوع به افسائیدن شود

لغت نامه دهخدا

تفسانیدن

(گُ دَ /دِ گَ تَ)

تبسانیدن. گرم کردن: اثر نزدیکی آفتاب اندر گرم کردن هوا چندان نیست که اثر مداومت تفسانیدن او... (ذخیرۀ خوارزمشاهی). و چون آفتاب بگردد هر ساعت دورتر میشود و عکس تفسانیدن اوبشهر باز آید. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). رجوع به تفساندن و تبسانیدن و تب و تاب و تف و تفس و تفسیدن شود

لغت نامه دهخدا

فرسائیدن

(مَ زَ / زِ شِ کَ تَ)

فرساییدن. فرسودن. فرسوده کردن. رجوع به فرساییدن شود

لغت نامه دهخدا

افکانیدن

(کَ زَ دَ)

سبب افکندن شدن. سبب انداختن شدن. اندازانیدن. (ناظم الاطباء). افگانیدن. رجوع به افگانیدن شود

لغت نامه دهخدا

اندائیدن

(کَ / کِ شُ رَ تَ)

انداییدن. رجوع به انداییدن شود

لغت نامه دهخدا

افتانیدن

(کُ کَ دَ)

افکندن. انداختن. بزیر انداختن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

چفسانیدن

(گُ گَ دی دَ)

چسبانیدن. دوسانیدن. الصاق. لت ّ. مطابقه. (منتهی الارب). و رجوع به چفساندن و چفسیدن شود

لغت نامه دهخدا

افسائیدنی

(اَ دَ)

قابل افساییدن. رجوع به افساییدن شود

لغت نامه دهخدا

فسائیدن

(مَ اُ دَ)

فساییدن. رجوع به فساییدن شود

لغت نامه دهخدا

افسائیده

(اَ دَ / دِ)

مالیده. رام شده. رجوع به افساییدن شود

لغت نامه دهخدا

افسانیدن

(کَ کَ کَ دَ)

افسانه گفتن.

لغت نامه دهخدا

افساییدن

(کِ اُ دَ)

رام کردن. افسون کردن. غلبه کردن خصوصاً در سحر و جادو. (ناظم الاطباء). بافسون تسخیر و رام کردن چنانکه درپری افسای و مارافسای. (یادداشت مؤلف) :
چون بیفسایدم چو مار غمی
بر دل من چو مار بگمارد.
مسعودسعد.
و رجوع به افسائیدن و افسای و افسا شود، غم و اندوه. ملال. بیحالی. حالتی واسطه میان غم و اندوه: یک حالت نشاط و شادی است و دیگر حالت غم و اندوه، اما وقتی که غم و شادی و انتعاش طبیعت نبود و غم و مکروهی هم عارض نگردیده باشد این حالت بین بین را افسردگی گویند. (از خیرالمدققین از آنندراج).
- افسردگی کشیدن، غصه خوردن. اندوه بردن. بیحال شدن:
همچو نرگس تازه دارد رنگ مخموری مرا
میکشم افسردگی هرگه خمار آخر شود.
ملامفید (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ناسائیدن

(کَ)

نیاسائیدن. مقابل آسائیدن به معنی آسودن. نیاسودن:
منبلم بی زخم ناسایدتنم
عاشقم بر زخم ها بر می تنم.
مولوی.
، نسائیدن. نسودن. نسابیدن. مقابل سائیدن

لغت نامه دهخدا