- اغلاظ (اِتْ تِ)
سخن درشت گفتن: اغلظ له فی القول اغلاظاً. (از منتهی الارب). سخن درشت گفتن. (آنندراج) (تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی). بدرشتی سخن گفتن با کسی: اغلظ له فی القول، عنفه. (از اقرب الموارد). درشت گفتن و درشتی کردن. (یادداشت بخط مؤلف) ، قلب اغلف، دل که حفظچیزی نکند، گویی که بغلاف فروپوشیده است. ج، غلف. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). و منه قوله تعالی: ’قلوبنا غلف’. (منتهی الارب) ، مرد بی ختنه. (آنندراج). ختنه ناکرده. (مهذب الاسماء نسخۀ خطی) (تاج المصادر بیهقی) :رجل اغلف، مرد بی ختنه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). و فی الحدیث: ’اختنوا اولادکم... فان الارض تضج الی اﷲ من بول الاغلف’. (مکارم الاخلاق طبرسی) ، زندگانی فراخ. (آنندراج) : عیش اغلف، زندگانی فراخ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، شمشیر غلاف کرده. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، چرک گوش، تراش ناخن. (آنندراج)
