معنی اطروش در لغت نامه دهخدا

ابوالقاسم علوی اطروش. نزیل استراباد و از افاضل علویان و اعیان اهل ادب بود. وی به قاضی ابوالحسن علی بن عبدالعزیز نامه ای نوشت که مشتمل بر نظم و نثر بود. ثعالبی نسخۀنامۀ مذکور را در یتیمهالدهر نقل کرده که در حدود یک صفحه است، از جملۀ ابیاتی که در نامۀ مزبور آمده قصیده ای مشتمل بر 8 بیت است که مطلع آن این است:، یا وافر العلم و الانعام و المنن، و وافر العرض غیر الشحم و السمن.، و این ابیات را درباره برخی از رئیسان جرجان سروده است:، خلیلی فرامن الدهخذا، خذا حذرا من وداده خذا، یکنی بسعد و نحسا حذا، و کل الخلائق منه کذا.، (از یتیمهالدهرج 3 صص 278- 280)، احمد بن یحیی بن سهل بن السدی الطائی المنبجی الشاعر المقری النحوی الاطروش، مکنی به ابوالحسن. رجوع به احمد شود

معنی اطروش در لغت نامه دهخدا

کر. اصم. (از اقرب الموارد). گرانگوش. ج، اطارشه. (مهذب الاسماء). گران گوش، کذا فی التاج، و فی النصاب: اطروش، کر. (مؤید الفضلاء). بمعنی کر جزئی است یعنی کرگونه. (از انساب سمعانی). کر که به هندی بهرا گویند. (از شروح نصاب) (غیاث) (آنندراج). کسی که گوشش نمی شنود و نام دیگر فارسیش کر است. (فرهنگ نظام). رجل اطروش، مرد کر. (ناظم الاطباء)

معنی اطروش - جستجوی لغت در جدول جو

اطروش

لغت نامه دهخدا

اطروش

لغت نامه دهخدا

اطروش

فرهنگ لغت هوشیار

اطروش

فرهنگ فارسی معین

اسروش

سروش، پیام آور، در آیین زردشتی یکی از ایزد آنکه مظهر اطاعت و فرمان برداری از اوامر اهورامزدا است و به بندگان راه فرمان برداری می آموزد، ، در موسیقی گوشه ای در دستگاه ماهور، فرشته ، جبرئیل، در اسلام و دیگر ادیان سامی یکی از فرشتگان مقرب الهی که که وحی را بر پیغمبران نازل می کرد، روح الامین، روح القدس، روح اعظم، امین وحی، حامل وحی، ناموس اکبر ، موکل بر روز هفدهم از هر ماه خورشیدی (سروش روز) است

سروش، پیام آور، در آیین زردشتی یکی از ایزد آنکه مظهر اطاعت و فرمان برداری از اوامر اهورامزدا است و به بندگان راه فرمان برداری می آموزد، ، در موسیقی گوشه ای در دستگاه ماهور، فرشته ، جِبرَئیل، در اسلام و دیگر ادیان سامی یکی از فرشتگان مقرب الهی که که وحی را بر پیغمبران نازل می کرد، روحُ الاَمین، روحُ القُدُس، روحِ اَعظَم، امینِ وَحی، حامِلِ وَحی، ناموسِ اَکبر ، موکل بر روز هفدهم از هر ماه خورشیدی (سروش روز) است

فرهنگ فارسی عمید

اخروش

شور و غوغا، آشوب و غوغا، فریاد و فغان، هیجان و آشفتگی، هیاهو

فرهنگ فارسی عمید

ناصرالاطروش

(صِ رُلْ اُ)

حسن بن علی بن حسن بن علی بن عمران شرف بن علی زین العابدین بن حسین بن علی بن ابی طالب، مکنی به ابومحمد و ملقب به ناصرالحق و ناصرالدین و ناصر کبیر. وی از ملوک طبرستان است و تا سال 304 هجری قمری بر آن ناحیت حکمرانی کرد. رجوع به تاریخ الخلفاء ص 350 و نیز رجوع به ابومحمد اطروش و حسن علوی بن علی در همین لغت نامه شود

معنی اطروش - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما