ابوالقاسم علوی اطروش. نزیل استراباد و از افاضل علویان و اعیان اهل ادب بود. وی به قاضی ابوالحسن علی بن عبدالعزیز نامه ای نوشت که مشتمل بر نظم و نثر بود. ثعالبی نسخۀنامۀ مذکور را در یتیمهالدهر نقل کرده که در حدود یک صفحه است، از جملۀ ابیاتی که در نامۀ مزبور آمده قصیده ای مشتمل بر 8 بیت است که مطلع آن این است: یا وافر العلم و الانعام و المنن و وافر العرض غیر الشحم و السمن. و این ابیات را درباره برخی از رئیسان جرجان سروده است: خلیلی فرامن الدهخذا خذا حذرا من وداده خذا یکنی بسعد و نحسا حذا و کل الخلائق منه کذا. (از یتیمهالدهرج 3 صص 278- 280) احمد بن یحیی بن سهل بن السدی الطائی المنبجی الشاعر المقری النحوی الاطروش، مکنی به ابوالحسن. رجوع به احمد شود
