اطروش. حسن بن علی بن حسن بن عمر الاشرف بن علی بن الحسین علیهم االسلام. از ائمۀ زیدیّه. جد مادری سیدمرتضی و رضی. وی در خدمت محمد بن زید بود و در واقعۀ او ضربتی بر سر وی خورد و کر شد و از اینجهت به اطروش اشتهاریافت و به سال 301 هجری قمری در دیلمان خروج کرد و اکثر بلاد طبرستان را متصرف شد و بناصرالحق ملقب گردید. او مردی ادیب و شاعر و محدث بود و بمازندران و گیلان خروج کرد و بین او و سامانیان جنگها افتاد و در سال 304 هجری قمری بسن 79 سالگی در آمل مازندران وفات یافت. او را تصانیف بسیار است و شیخ نجاشی در کتاب رجال گفته که حسن اطروش در مسئلۀ امامت کتابی کبیر و کتابی صغیر تصنیف کرده و از جملۀ تصانیف او کتابی است در احوال فدک و کتاب خمس و کتاب فصاحه ابی طالب و کتاب معاذیر بنی هاشم در آنچه بایشان نسبت کرده اند و کتاب انساب ائمه و موالید ایشان و کتاب الشهداء و فضل اهل از ایشان و کتاب در طلاق. و رجوع به اطروش شود
