معنی ازش در لغت نامه دهخدا

مُرَکَّب اَز: از + ش، ضمیر مفرد مغایب، از او. منه:، آنکه او این سخن شنید ازش، باز پیش آر تا کند پژهش.، رودکی (از حاشیۀ لغت نامۀ اسدی نخجوانی)،، از کلنجری خوشه پنج من و هردانه ای پنج درمسنگ بیاید، سیاه چون قیر و شیرین چون شکر و ازش بسیار بتوان خورد بسبب مائیتی که در اوست. (چهارمقالۀ عروضی ص 32)

معنی ازش در فرهنگ لغت هوشیار

ازاو از آن: (ازش خواهش کردم تا رازم را پوشیده نگهدارد)

معنی ازش - جستجوی لغت در جدول جو

ازش

لغت نامه دهخدا

ازش

فرهنگ لغت هوشیار

تازش

تاخت و تاز، اسب دوانیدن، اسب تاختن، حمله، هجوم

فرهنگ فارسی عمید

سازش

سازگاری، سازواری، سازندگی، هماهنگی، توافق، موافقت، صلح، آشتی
سازش دادن: آشتی دادن، صلح دادن، هماهنگ ساختن
سازش کردن: با کسی صلح کردن، آشتی کردن، رفع اختلاف کردن

فرهنگ فارسی عمید

نازش

فخر، افتخار

فرهنگ فارسی عمید

سازش

(زِ)

عمل ساختن. سازگاری. سازواری. حسن سلوک. خوش رفتاری. سازندگی. هماهنگی. توافق. اتفاق و پیوستگی و مواصلت. (ناظم الاطباء) ، تساهل، آشتی. صلح (در اصطلاح وزارت خارجه). (فرهنگستان). تعهد و معاهده، اتفاق از روی مکر و حیله. (ناظم الاطباء) ، ایجاد و اختراع و احداث. (ناظم الاطباء) (اشتینگاس) ، ساخت و شکل. (ناظم الاطباء) ، سازش حاصل گردیدن، حصول توافق بین دو طرف. حصول صلح و آشتی. رجوع به ساختن شود

لغت نامه دهخدا

پازش

(زِ)

گیاه و علف زیادتی را از میان غله زار کندن و دور افکندن. (برهان). وجین کردن

لغت نامه دهخدا

تازش

(زِ)

قطره زدن. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا) ، تاختن و تک و پوی کردن باشد. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا). دویدن. (غیاث اللغات). اسم مصدر تازیدن است. (فرهنگ نظام). محمدمعین در حاشیۀ برهان آرد: پهلوی ’تاچشن’ از تاز+ ش (اسم مصدر) :
که اندام و مه تازش و چرخ گرد
زمین کوب ودریابر و ره نورد.
اسدی (از فرهنگ نظام).
ببازی ز تازش ناستاد باز
شد آن گوی چون مهره، او مهره باز.
اسدی.
دمان شد سنان بر همه کرد راست
خروشید کاین گرد و تازش چراست.
اسدی.
از این تازش آگه نبد پهلوان
چو شد آگه آشفته شد بر گوان.
اسدی.
بیک تازش، از باد تک درگذاشت
دو گوشش گرفت و معلق بداشت.
اسدی.
تراست اکنون بر کوه پیچش تنّین
چنانکه بودت در بحر تازش تمساح.
مسعودسعد (دیوان چ رشید یاسمی ص 78).
تازش او بحرص چون صرصر
گردش او بطبع چون دردور.
مسعودسعد (ایضاً ص 267)

قطره زدن. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا) ، تاختن و تک و پوی کردن باشد. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا). دویدن. (غیاث اللغات). اسم مصدر تازیدن است. (فرهنگ نظام). محمدمعین در حاشیۀ برهان آرد: پهلوی ’تاچشن’ از تاز+ ش (اسم مصدر) :
کُه اندام و مَه تازش و چرخ گرد
زمین کوب ودریابر و ره نورد.
اسدی (از فرهنگ نظام).
ببازی ز تازش نَاِستاد باز
شد آن گوی چون مهره، او مهره باز.
اسدی.
دمان شد سنان بر همه کرد راست
خروشید کاین گرد و تازش چراست.
اسدی.
از این تازش آگه نبد پهلوان
چو شد آگه آشفته شد بر گوان.
اسدی.
بیک تازش، از باد تک درگذاشت
دو گوشش گرفت و معلق بداشت.
اسدی.
تراست اکنون بر کوه پیچش تِنّین
چنانکه بودت در بحر تازش تمساح.
مسعودسعد (دیوان چ رشید یاسمی ص 78).
تازش او بحرص چون صرصر
گردش او بطبع چون دردور.
مسعودسعد (ایضاً ص 267)

لغت نامه دهخدا

ازن

گازی است که دارای بوی تند وزننده که هنگام رعد وبرق تشکیل می گردد (3O)

معنی ازش - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما