- ارحب (اَ حِ)
ارحب و ارحبی، بصیغۀ امر دو کلمه است که بدان اسب و شتر را زجر کنند، یعنی گشاده شو و دور بمان. (منتهی الارب)
معنی ارحب - جستجوی لغت در جدول جو
- ارحب (اَ حَ)
نعت تفضیلی ازرحب: هذا ارحب من هذا، ای اوسع. (معجم البلدان)
- ارحب (اَ حَ)
نام قبیله ای از همدان. (منتهی الارب). و نام ارحب، مرّه بن دعام بن مالک بن معاویه بن صعب بن دومان بن بکیل بن جشّم بن خیوان بن نوف بن همدان است و بدان قبیله منسوبست: الابل الارحبیه. (معجم البلدان). والنجائب الارحبیات. (منتهی الارب) :
یقولون لم یرث و لولا تراثه
لقد شرکت فیه بکیل ٌ و ارحب .
کمیت (ضحی الاسلام جزو ثالث ص 305).
یقولون لم یرث و لولا تراثه
لقد شرکت فیه بکیل ٌ و ارحب .
کمیت (ضحی الاسلام جزو ثالث ص 305).
- ارحب (اَ حَ)
مخلافی است به یمن که بنام قبیله ای بزرگ از همدان نامیده شده. (معجم البلدان). رجوع به ارحب. (فقرۀ فوق) شود.
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
عاقل، دانا، خردمند، متدبّر، متفکّر، فروهیده، نیکورای، داناسر، بخرد، صاحب خرد، فرزانه، راد، خردور، پیردل، لبیب، فرزان، خردومند، خردپیشه، حصیف
کج، خمیده، به صورت کج مثلاً کمد را اریب گذاشته بود
بر (به) اریب: به صورت مایل و کج، برای مثال یک قدم چون رخ ز بالا تا نشیب / یک قدم چون پیل رفته بر اریب (مولوی - مجمع الفرس - اریب)
بر (به) اریب: به صورت مایل و کج،
کمینه، شهری است در کوهستان یهودا (صحیفۀ یوشع 15:52) و بسا میشود که وطن ارابی بوده در طرف شرقی حبرون در خرابۀ عرابیه محل قدیمی هست که آثار دیوارهای کهنه و حوض ها و خرابه های کهن دیده شده که بگمان کاندر همان ارابی میباشد که در کتاب مقدس مذکور است. (قاموس کتاب مقدس)
(اَرْ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ ارب، بمعنی زیرکی و مکر و زشتی و شر و بدی و عقل و دین و شرم زن و حاجت و عضو: السجود علی سبعه ارآب، یعنی سجده بر هفت عضو است: پیشانی و دو دست و دو قدم و دو زانو، یعنی مساجد سبعه
(اَ حَ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به ارحب، بطنی از همدان. مشهور بدین نسبت ابوحذیفه سلمه بن صهیب الارحبی از تابعین است و حذیفه بن الیمان از او روایت داردو از وی خیثمه بن عبدالرحمن روایت کند. حدیث او در صحیح مسلم در کتاب الاطعمه آمده است. (انساب سمعانی)
((اَ حَ))
فرهنگ فارسی معین
رحیم تر، بخشنده تر، مهربان تر
ارحم الراحمین: بخشاینده ترین بخشایندگان، بسیار رحم کننده، از صفات ویژه خداوند
ارحم الراحمین: بخشاینده ترین بخشایندگان، بسیار رحم کننده، از صفات ویژه خداوند
