معنی ارتداء در لغت نامه دهخدا

چادر بر خویشتن افکندن. ردا برافکندن. (زوزنی). ردا برافکندن خویشتن را. (تاج المصادر بیهقی). رداء بر دوش افکندن. چادر برافکندن زن.

معنی ارتداء در فرهنگ لغت هوشیار

چادر بر خویشتن افکندن

معنی ارتداء - جستجوی لغت در جدول جو

ارتداء(اَ)

لغت نامه دهخدا

ارتداء

فرهنگ لغت هوشیار

ارتداد

رد کردن حداقل یکی از اصول دین، از دین برگشتن، مرتد شدن

فرهنگ فارسی عمید

ارتداع

بازایستادن و خودداری کردن از کاری

فرهنگ فارسی عمید

ارتعاء

(سَ / سِ شِ کَ)

چریدن. (منتهی الارب). چرا کردن. (زوزنی). چره کردن. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

ارتغاء

گرفتن کفک شیر و خوردن. (منتهی الارب). کفک شیر خوردن. کف شیر خوردن. (تاج المصادر بیهقی). خوردن کف شیر

لغت نامه دهخدا

ارتقاء

(لَ / لِ فُ)

بالا رفتن. (غیاث). بر بالا رفتن. ببالا برشدن. بررفتن. بلند برآمدن. رقی. (زوزنی). برشدن. سمو. رفعت. صعود:
از زمینم برکشید او تا سما
همره او گشته بودم ز ارتقا.
مولوی.
چون شعیب آگاه شد زین ارتقا
چشم را درباخت از بهر لقا.
مولوی.
شاد از غم شو که غم دام بقاست
اندرین ره سوی پستی ارتقاست.
مولوی.
که کمینۀ این کمین باشد بقا
تا ابد اندر عروج و ارتقا.
مولوی.
پاسبان تست نورو ارتقاش
ای تو خورشید مستر از خفاش.
مولوی.
، افتادن. (منتهی الارب). بیفتادن، انبوهی کردن. (منتهی الارب). فراهم آمدن، بازگشتن بچیزی که از آن خلاص یافته باشد. بجای خود گردیدن، گرداگرد مرکز گشتن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ارتکاء

(رَ دَ / دِ)

اعتماد. اعتماد کردن. (تاج المصادر بیهقی). اتکال

لغت نامه دهخدا

ارتباء

(قَ)

دیده بانی کردن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

انتداء

(اِ تِ)

فراهم آمدن و حاضر شدن در انجمن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). اجتماع کردن در نادی (مجلس قوم). (از اقرب الموارد). انجمن کردن. به انجمن شدن. (مصادر زوزنی). حضور در شوری. (یادداشت مؤلف) ، مست گشتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (تاج المصادر بیهقی) ، انتشاء عظم، به شدن شکستگی استخوان. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ارتضاء

(سَ / سِ)

پسندیدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (غیاث اللغات). خوشنود شدن. (غیاث اللغات). خرسند گشتن: و شرف احماد و ارتضاء ارزانی فرمود. (کلیله و دمنه). مثالی مشتمل بر شکر مساعی و احماد موقع خدمت و ارتضاء جملۀ طاعت بفایق اصدار کرد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 152). چون در چنان حضرتی پسندیده افتاد و بنظر قبول و ارتضا ملحوظ گشت... (رشیدی).

لغت نامه دهخدا