معنی احلاط در لغت نامه دهخدا

حَلط، جَمعِ واژۀ حُلْم. خوابهای شیطانی. (ملخص اللغات حسن خطیب). بنات اللیل. (المرصع). بنات الکری. (المرصع). خوابها. خواب های شوریده که آن را تعبیری نتوان کرد. (مؤیدالفضلاء). خوابهای پریشان. هر آنچه شخص خفته در خواب بیند، جَمعِ واژۀ حُلْم، بمعنی آرمیدن در خواب، و آن علامت بلوغ است، جَمعِ واژۀ حلیم. بردباران، اجسام. و واحد آن نیامده است. (منتهی الارب).،

معنی احلاط در فرهنگ لغت هوشیار

ستیهیدن خشمیدن، شتابیدن، خشماندن، ماندگاری

معنی احلاط - جستجوی لغت در جدول جو

احلاط

لغت نامه دهخدا

احلاط

فرهنگ لغت هوشیار

اغلاط

غلط ها، سهوها، خطاها، اشتباه ها، خطا کردن ها، جمع واژۀ غلط

فرهنگ فارسی عمید

اخلاط

خلط ها، در طب قدیم عناصر چهارگانۀ بدن شامل سودا، صفرا، بلغم و خون، جمع واژۀ خلط
اخلاط اربعه: در طب قدیم چهار خلط خون، صفرا، سودا و بلغم، اخلاط چهارگانه
اخلاط چهارگانه: در طب قدیم چهار خلط خون، صفرا، سودا و بلغم، اخلاط اربعه
اخلاط ردیه: در طب قدیم رطوبت های فاسد و گندیدۀ بدن
اخلاط قوم: کسانی که از قوم نباشند و در آن داخل شده باشند، گروه آمیخته از هر گونه مردم

خلط ها، در طب قدیم عناصر چهارگانۀ بدن شامل سودا، صفرا، بلغم و خون، جمعِ واژۀ خِلط
اخلاط اربعه: در طب قدیم چهار خلطِ خون، صفرا، سودا و بلغم، اخلاط چهارگانه
اخلاط چهارگانه: در طب قدیم چهار خلطِ خون، صفرا، سودا و بلغم، اخلاط اربعه
اخلاط ردیه: در طب قدیم رطوبت های فاسد و گندیدۀ بدن
اخلاط قوم: کسانی که از قوم نباشند و در آن داخل شده باشند، گروه آمیخته از هر گونه مردم

فرهنگ فارسی عمید

احباط

باطل کردن، باطل کردن

فرهنگ فارسی عمید

احلاف

حلف ها، سوگندها، قسم ها، جمع واژۀ حلف

فرهنگ فارسی عمید

احلام

رویاها، صبرها، بردباری ها، جمع واژۀ حلم، حلم ها، جمع واژۀ حلم، حلم ها

فرهنگ فارسی عمید

احلاق

(اَ)

جمع واژۀ حلق

لغت نامه دهخدا

احلاق

(عَ رَ کَ / کِ)

احلاق حوض، پر کردن آن. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

احلال

(عَ رَ)

احلال بمکانی، فرود آوردن در جائی. (منتهی الارب) (زوزنی).

لغت نامه دهخدا

احلام

(اَ)

جمع واژۀ حلم. بردباریها. سکون ها. وقارها. عقلها.

لغت نامه دهخدا

احلام

(عَ)

احلام مراءه، فرزندان حلیم زادن زن

لغت نامه دهخدا

احطاط

(عَ وَ گُ)

دمیدگی آوردن روی یا فربه شدن و تهبج کردن: احطّ وجهه. (منتهی الارب) ، فضل و منت نهادن، تحظیه. بهره مند کردن

لغت نامه دهخدا

احتلاط

غضب. خشم گرفتن، از کسی فروبردن. (تاج المصادر). از کسی فروخوردن. تحمل. بردباری. ناملایم از کسی برداشتن: شما حمیت هند و سند را دانسته اید و آنکه در وقت احتمال عار و شدت اضطرار از مرگ نترسند و از هلاک باک ندارند. (ترجمه تاریخ یمینی).
ترک احسان خواجه اولیتر
کاحتمال جفای بوّابان
بتمنای گوشت مردن به
که تقاضای زشت قصابان.
سعدی.
من صبر بیش از این نتوانم ز روی تو
چند احتمال کوه توان بود کاه را.
سعدی.
، قبول کردن. (مؤید الفضلاء) ، برده خریدن، احتمال صنیعه، بر گردن خود گرفتن و شکرکردن آن، برداشتن به سر و به پشت، ارتحال. از منزل برفتن. (زوزنی) ، احتمال لون، خشم گرفتن. برافروخته شدن. برتافتن، احتمال، اتعاب نفس است در حسنات. (تعریفات) ، آن است که تصور طرفین کافی برای نسبت نباشد بلکه ذهن در نسبت بین آن دو مردّد باشد، و مقصود از این امکان ذهنی است. (تعریفات) ، تقلا در کاری، ظن. امکان. گمان کردن. (غیاث) :
احتمال عجز بر حق راندی
جاهل و گیج و سفیهش خواندی.
مولوی.
- احتمال دادن، گمان بردن.
- احتمال داشتن، احتمال رفتن. محتمل بودن.
- احتمال رفتن، گمان رفتن. احتمال داشتن. محتمل بودن.
- احتمال کردن، تحمل کردن. بردباری کردن: روز آدینه قائد بسلام خوارزمشاه آمد و مست بود، ناسزاها گفت و تهدیدها کرد، خوارزمشاه احتمال کرد. (تاریخ بیهقی). چیزها گفت و کردکه اکفاء آن را احتمال نکنند تا بپادشاه چه رسد. (تاریخ بیهقی).
بدادم ناصبی را پاسخ حق
نخواهم کرد زین بیش احتمالی.
ناصرخسرو.
- احتمال کننده، متحمل.
- احتمالی، محتمل

غضب. خشم گرفتن، از کسی فروبردن. (تاج المصادر). از کسی فروخوردن. تحمل. بردباری. ناملایم از کسی برداشتن: شما حمیت هند و سند را دانسته اید و آنکه در وقت احتمال عار و شدت اضطرار از مرگ نترسند و از هلاک باک ندارند. (ترجمه تاریخ یمینی).
ترک احسان خواجه اولیتر
کاحتمال جفای بوّابان
بتمنای گوشت مردن به
که تقاضای زشت قصابان.
سعدی.
من صبر بیش از این نتوانم ز روی تو
چند احتمال کوه توان بود کاه را.
سعدی.
، قبول کردن. (مؤید الفضلاء) ، برده خریدن، احتمال صنیعه، بر گردن خود گرفتن و شکرکردن آن، برداشتن به سر و به پشت، ارتحال. از منزل برفتن. (زوزنی) ، احتمال لون، خشم گرفتن. برافروخته شدن. برتافتن، احتمال، اِتعاب نفس است در حسنات. (تعریفات) ، آن است که تصور طرفین کافی برای نسبت نباشد بلکه ذهن در نسبت بین آن دو مردّد باشد، و مقصود از این امکان ذهنی است. (تعریفات) ، تقلا در کاری، ظن. اِمکان. گمان کردن. (غیاث) :
احتمال عجز بر حق راندی
جاهل و گیج و سفیهش خواندی.
مولوی.
- احتمال دادن، گمان بردن.
- احتمال داشتن، احتمال رفتن. محتمل بودن.
- احتمال رفتن، گمان رفتن. احتمال داشتن. محتمل بودن.
- احتمال کردن، تحمل کردن. بردباری کردن: روز آدینه قائد بسلام خوارزمشاه آمد و مست بود، ناسزاها گفت و تهدیدها کرد، خوارزمشاه احتمال کرد. (تاریخ بیهقی). چیزها گفت و کردکه اکفاء آن را احتمال نکنند تا بپادشاه چه رسد. (تاریخ بیهقی).
بدادم ناصبی را پاسخ حق
نخواهم کرد زین بیش احتمالی.
ناصرخسرو.
- احتمال کننده، متحمل.
- احتمالی، محتمل

لغت نامه دهخدا

اعلاط

(اَ)

جمع واژۀ علط، ناقۀ بی نشان یا بی مهار یا بی گردن بند. (آنندراج). جمع واژۀ علط، یعنی ناقۀ بی نشان یا بی مهار و بی گردن بند. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). جمع واژۀ علط، بمعنی خر کوتاه و شترمادۀ بی گردن بند و بی نشان. (از اقرب الموارد).

جَمعِ واژۀ عُلُط، ناقۀ بی نشان یا بی مهار یا بی گردن بند. (آنندراج). جَمعِ واژۀ عُلَط، یعنی ناقۀ بی نشان یا بی مهار و بی گردن بند. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). جَمعِ واژۀ عُلُط، بمعنی خر کوتاه و شترمادۀ بی گردن بند و بی نشان. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

ابلاط

(سَ)

درویش شدن. محتاج و بی مال گشتن، انذار. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

املاط

(اَ)

جمع واژۀ ملط. رجوع به ملط شود، مرد سبک ریش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آنکه موی ریش او کم باشد. (آنندراج) ، تیر بی پر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تیر پرافتاده. (آنندراج). ج، ملط. (از اقرب الموارد) ، دزد. امعط. (از آنندراج)

جَمعِ واژۀ مِلْط. رجوع به ملط شود، مرد سبک ریش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آنکه موی ریش او کم باشد. (آنندراج) ، تیر بی پر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تیر پرافتاده. (آنندراج). ج، مُلْط. (از اقرب الموارد) ، دزد. امعط. (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

املاط

(اِ لِ)

افکندن ماده شتربچۀ بی موی را. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از آنندراج). بچه را بیوکندن اشتر پیش از آنکه موی برآورده باشد. (تاج المصادر بیهقی) ، خرمای نرم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

احلاف

(عَ رَ فُ)

سوگند دادن. (تاج المصادر) (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

احباط

رویگردانی، بیهوده گردانیدن اعراض کردن، باطل گردانیدن باطل کردن ثواب عمل

فرهنگ لغت هوشیار

احلام

جمع حلم، خواب ها، شوریده خواب ها، آهستگی ها، جمع حلیم، بردباران خوابهای شیطان

فرهنگ لغت هوشیار

احلال

فرود آمدن، روا دانستن، بایستن، کیفرسزایی حلال گردانیدن

فرهنگ لغت هوشیار

احلاف

جمع حلف، هم سوگندان هم پیمانان سوگند دادن

فرهنگ لغت هوشیار

احلاس

جمع حلس، گلیم ها پلاس ها پلاس پوشاندن: ستوررا، پربارانی، گیاه انبوهی پرگیاهی

فرهنگ لغت هوشیار

احلاب

یاری در شیر دوشی یاری، شیر دوشیدن، گرد آمدن برای جنگ

فرهنگ لغت هوشیار

احتلاط

ستیهیدن ستیهش (لجاجت)، سوگند خوردن، ستاییدن

فرهنگ لغت هوشیار

اخلاط

جمع خلط، خل ها (خل خلط) درپزشکی باستانی باور داشتند آدمیان به چهار خلند: خل خونی خل ویشی (ویش صفرا) خل سیاباهی (سوداء) و خل درمی (درم بلغم پهلوی)، کنش ها، داروهای خوشبو جمع خلط، داروهای خوشبو

فرهنگ لغت هوشیار

افلاط

ناگاه گرفتن، رهاییدن

فرهنگ لغت هوشیار

اغلاط

جمع غلط، نادرست ها لغزه ها (لغزه خطا) (ذبیح بهروز درفرهنگ کوچک این واژه را پارسی و درست آن را غلت دانسته شاید از غلتیدن) نادرست گری به لغزش انداختن دشگیری جمع غلط خطاها اشتباهها، جمع غلط، غلط ها، به غلط انداختن

فرهنگ لغت هوشیار