- احشاف (لَ)
احشاف نخله، حشف (یعنی خرمای خشک و بد) بار آوردن خرمابن. (منتهی الارب)
معنی احشاف - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است بمسافتی اندک در مشرق گاوبندی به جنوب لارستان، دو محل است در شام از نواحی حلب، شامل ناحیۀ بزرگ دارای دیه ها و مزارع و در مقابل حلب واقع است و قصبۀ آن خناصره نام دارد که عمر بن عبدالعزیز آنجا منزل کرد. (معجم البلدان) (مراصد). در منتهی الارب آمده است که: احص و شبیب دو موضع است بتهامه و دو موضع است بحلب
(لَ)
لغت نامه دهخدا
تشویر دادن. شرمنده گردانیدن. خجل کردن، نامبارک. شوم. بداختر، شمشیر بی جوهر و بدیمن. (منتهی الارب) ، طائر احص ّالجناح، مرغ که پرهای بازوی وی رفته باشد. (منتهی الارب) ، مرد موی رفته از سر. (منتهی الارب). آنکه مویش ریزیده باشد. اندک موی سر. (تاج المصادر). کم موی. آنکه مویش فروریزیده باشد. (زوزنی). مؤنث: حصّاء. ج، حص ّ
(قِ بَ)
لغت نامه دهخدا
دادن شتر ریزه. (منتهی الارب). شتر خرد و ریزه دادن، شنوانیدن مکروهی را، آزار کردن، بخشم آوردن. (تاج المصادر)
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حشا. آنچه در سینه و شکم باشد از دل و جگر و معده و روده. (غیاث). آنچه در شکم است از دل و جگر و سپرز. (وطواط). اندرونه:
چون مار همه بر تن او بترکد اندام
چون نار همه در شکمش خون شود احشا.
مسعودسعد.
چون مار همه بر تن او بترکد اندام
چون نار همه در شکمش خون شود احشا.
مسعودسعد.
(شِ)
لغت نامه دهخدا
احسف التمر، آمیخت با خرما، خرمای تباه شدۀ فروریخته را. (منتهی الارب) ، احسب شدن شتر، سیاه و سپید شدن اسب. (تاج المصادر) ، سیاه و سفید و سرخ شدن. (زوزنی)
(اَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حشم. نوکران و خدمتکاران. (غیاث). احشام مرد، حشم او:
بفرمود تا بر نقیض نخست
یکی نامه املا نمودند چست
که آن تیره گردی که چون شام بود
نه گردسپه گرد احشام بود.
هاتفی
بفرمود تا بر نقیض نخست
یکی نامه املا نمودند چست
که آن تیره گردی که چون شام بود
نه گردسپه گرد احشام بود.
هاتفی
(لَ گَ)
لغت نامه دهخدا
دراز و دیر گذاشتن شیر در خیک تا خیک بوی گیرد و چربش شیر خیک را بیالاید. بیشتر کردن شیر در خیک تا بوی گیرد و چرک چربش شیر در آن بچسبد. (منتهی الارب)
(عِ رَ)
لغت نامه دهخدا
استوار کردن. (زوزنی) : احصاف امر، استوار و مستحکم کردن کار. احصاف حبل، استوار بستن رسن. (منتهی الارب). نیک تافتن رسن. (تاج المصادر).
خداوند مال افزوده و باصلاح آمده گردیدن. (منتهی الارب). نیکومال شدن. افزایش کردن مال.
(تَ شَ شُ)
لغت نامه دهخدا
بیمار شدن و ناگوارا گردیدن، یقال: اکلته فاعشفت عنه، ای مرضت و لم یهناء لی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بیمار شدن و ناگوار گردیدن. (آنندراج). گوارا نبودن غذا و بیمار گردیدن از آن. (از اقرب الموارد).
(اَ)
لغت نامه دهخدا
ریگهای دراز که بکرانۀ شحر بود و قوم عاد در آن سکونت داشتند. (منتهی الارب). اراضی وسیعی در عربستان که امتداد می یابد از حضرموت تا عمان و از خلیج فارس تا هرمزد. قوم عاد در آن سکونت داشتند و مشتمل بر ریگ توده های مستطیل متحرکی میباشد. احقاف مذکور در قرآن کریم، وادیی است بین عمان و زمین مهره. (از ابن عباس). ابن اسحاق گوید: احقاف ریگی است بین عمان تا حضرموت. و قتاده گوید: احقاف ریگهائی است مشرف بر دریا به شحر از سرزمین یمن و این سه قول مختلف المعنی نیست. ضحاک گوید: احقاف کوهی است بشام و در کتاب العین آمده احقاف کوهی است محیط بدنیا اززبرجد سبز، که در روز قیامت افروخته گردد و مردم ازهر ناحیه بدانجا گرد آیند و این وصف کوه قاف است و صحیح همان است که ما از ابن عباس و ابن اسحاق و قتاده روایت کرده ایم. (معجم البلدان). نام ناحیتی به یمن و از آنجا صبر خیزد. (نخبهالدهر) : و هود بعد از ششصد سال از فوت نوح بهدایت و ارشاد قوم عاد که در ولایت یمن در موضعی که احقاف میگفتند ساکن بودند، مبعوث گشت. (حبط ج 1 ص 13). و اذکر اخا عاد اذ انذر قومه بالاحقاف. (قرآن 21/46). و صاحب قاموس الاعلام گوید: احقاف در جنوب جزیرهالعرب میان عمان و یمن بشمال شرقی حضرموت و جزو صحرای واسع (دهنا) است و عاری از عمران است. و رجوع به ترکیب ریگ احقاف در ذیل ریگ شود
آمار، شمار، دانشی که موضوع آن دسته بندی منظم امور اجتماعی است، جمع حشا، اندرونه، اعضای درونی بدن مانند، دل و جگر و معده و روده. احصائیه
