معنی ابداع در فرهنگ فارسی عمید

پدید آوردن چیزی نو، نو آوردن، چیز تازه آوردن، کار تازه ای کردن، خلقت، آفریدن، در ادبیات در فن بدیع آوردن چند صنعت ادبی (مانند جناس، قلب، متضاد و ردالصدرعلی العجز) در یک بیت شعر یا عبارت، جهان گشاده ثنای تو را چو شیر دهان / زمانه بسته رضای تو را چو تیر کمر (امیرمعزی - ۶۸۷) که در آن تضاد «گشاده، بسته»، ایهام «شیر»، جناس«شیر و تیر» و مراعات النظیر «دهان، کمر» به کار رفته است، سلامهالاختراع

معنی ابداع در لغت نامه دهخدا

چیز نو آوردن. نو آوردن. نو نهادن. نو پدید آوردن. ایجاد. اختراع. خلقت. خلق. آفریدن. آفرینش. نوباوه پیدا کردن. نو بیرون آوردن نه بر مثالی. ابتداع. پیدا کردن چیزی که مسبوق بمادت و مدت نبود، مقابل تکوین که مسبوق بمادت و احداث که مسبوق بمدت است. (تعریفات جرجانی). ایجاد چیزی از نه چیز یعنی لاشی ٔ، مقابل خلق که ایجاد چیزیست از چیزی:، چون نشناسی که از نخست بابداع، فعل نخستین ز کاف رفت سوی نون.، ناصرخسرو.، مکن هرگز بدو فعلی اضافت گر خرد داری، بجز ابداع یک مبدع کلمح العین او ادنی.، ناصرخسرو.، و بدایع ابداع را در عالم کون و فساد پیدا کرد. (کلیله و دمنه).، بامدادان که ز خلوتگه کاخ ابداع، شمع خاور فکند بر همه اطراف شعاع.، حافظ.، گفتم که امر ایزد ابداع مبدع است، گفتا بزرگ اوست خرد عاجز از هجر (کذا).، ؟،، شعر نو گفتن. بطرز نوین شعر سرودن، کند شدن مَرکب در رفتار. مانده شدن شتردر سواری. درماندن. کلال

معنی ابداع در فرهنگ لغت هوشیار

اختراع کردن، نوآوردن

معنی ابداع در فرهنگ فارسی معین

نوآوردن، نو پیدا کردن، ایجاد، اختراع، شعر نو گفتن، به طرز نو شعر سرودن، کند شدن مرکب در رفتار، درماندن

معنی ابداع در فرهنگ واژه فارسی سره

نوآفرینی، آفریدن، نوآوری

معنی ابداع - جستجوی لغت در جدول جو

ابداع

فرهنگ فارسی عمید

ابداع

لغت نامه دهخدا

ابداع

لغت نامه دهخدا

ابداع

فرهنگ لغت هوشیار

ابداع

فرهنگ فارسی معین

ابداع

فرهنگ واژه فارسی سره

ابدال

مردم شریف، صالح و نیکوکار، مردان خدا، در تصوف اوتاد، بدیل

فرهنگ فارسی عمید

ایداع

به ودیعت گذاشتن مالی در نزد کسی، ودیعه گذاشتن، سپردن

فرهنگ فارسی عمید

ابدال

قرار دادن چیزی به جای چیز دیگر، بدل کردن، عوض کردن، در علم زبانشناسی عوض شدن حرفی با حرف دیگر به دلیل ساده شدن تلفظ

فرهنگ فارسی عمید

ابداء

آغاز کردن، شروع کردن، ابتدا کردن، آشکار کردن

فرهنگ فارسی عمید

ابدان

بدن ها، تن ها، جسم ها، جمع واژۀ بدن

فرهنگ فارسی عمید

ابتداع

چیز تازه ای آوردن، نوآوری، بدعت

فرهنگ فارسی عمید

ابدان

(اِ بِ)

کنیز و اسب

لغت نامه دهخدا

اصداع

(نِ مَ پَ رَ)

متفرق و پریشان گشتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). اصداع قوم، پراکنده شدن ایشان. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط). تصدع. و رجوع به تصدع شود.

لغت نامه دهخدا

ابلاع

(سَ کَ / کِ)

بگلو فروبرانیدن. چیزی را در حلق کسی فروبردن، سپید دست و پا شدن تا ران، تمام گشادن دروازه را. فاگشادن در، بند کردن. بستن. (ازاضداد است) ، بچۀ ابلق برآوردن فحل

لغت نامه دهخدا

انداع

(اِ لَ)

پیروی خوی ناکسان کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). پیروی کردن از اخلاق افراد پست. (از اقرب الموارد). و رجوع به ندع شود

لغت نامه دهخدا

ایداع

گرو نهادن، گرو پذیرفتن، سپردن

فرهنگ لغت هوشیار

ابداعی

منسوب به ابداع یا امور ابداعی. اموری که مقارن ماده باشد و آن دو گونه بود یکی ابداعی باشد با لذات مانند مفارقات که مبادی اولی وجودند و دیگر آنچه ابداعی بالحد باشد مانند مقادیر و اعداد. یا جسم ابداعی. یا معلول ابداعی

فرهنگ لغت هوشیار

اخداع

پنهان کردن، گنجینه کردن، استوار گرداندن

فرهنگ لغت هوشیار

ابتداع

چیز نو آوردن

فرهنگ لغت هوشیار

ابداء

آشکارکردن، پیداکردن، آفریدن، دندان نو بر آوردن آغاز کردن آغازیدن ابتدا کردن شروع کردن سر کردن سر گرفتن ابتداء، کارنو و نخستین آوردن نو آفریدن، آشکار کردن پیدا کردن چیزی را

فرهنگ لغت هوشیار