- آکل
خورنده، ویژگی کسی یا چیزی که غذا می خورد، نان خور
معنی آکل - جستجوی لغت در جدول جو
- آکل (کِ)
خورنده. ج، آکلین:
زآنکه تو هم لقمه ای هم لقمه خوار
آکل و مأکولی ای جان هوش دار.
مولوی.
- امثال:
دنیا آکل و مأکول است.
، ملک. سلطان. پادشاه
زآنکه تو هم لقمه ای هم لقمه خوار
آکل و مأکولی ای جان هوش دار.
مولوی.
- امثال:
دنیا آکل و مأکول است.
، ملک. سلطان. پادشاه
- آکل
خورنده، پادشاه خورنده
- آکل ((کِ))
خورنده
- آکل
پادشاه، خورنده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
جذام، بیماری عفونی مزمن که از علائم آن کم خونی، خستگی زیاد، سردرد، اختلال در دستگاه تنفس و دستگاه گوارش، درد مفاصل، تب، زکام و خونریزی از بینی می باشد، گاهی مادۀ متعفنی از بینی خارج می شود، موهای پلک و ابروها می ریزد، لکه هایی در پیشانی و چانه بروز می کند و لب ها و گونه ها متورم می شود، خوره، داءالاسد، لوری، کلی
(کِ لُ نَ سِهْ)
لغت نامه دهخدا
فرفیون. فربیون. افربیون. انفسه. حافظالنحل. حافظالاطفال. تاکوب. لبن سوداء، کافور، نفت
(کِ لُلْ مُ)
لغت نامه دهخدا
لقب حارث بن عمرو بن حجر الکندی، هیجدهمین از ملوک معد، جدّ امروءالقیس شاعر معروف
(کِ لَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث آکل. خورنده (زن) ، هر قرحه که گوشت را خورد، خوره. خوره باد. (ربنجنی) ، قسمی ریش که بر اندام افتد و گوشت را خورد. و این غیر ارمنی دانه است. جذام. و قسمی از آن آکلۀ دهان است که تنها در دهان پیدا شود.
- امثال:
مال یتیم آکله است، یعنی چون کسی آن را در مال خود درآمیزد همه مال تباه شود.
، ماشیۀ چرنده
- امثال:
مال یتیم آکله است، یعنی چون کسی آن را در مال خود درآمیزد همه مال تباه شود.
، ماشیۀ چرنده
(مَ کِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ مأکل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جمع واژۀ مأکل که مصدر میمی است به معنی خوردن و اطلاق این بر مأکول بطریق مجاز است از قبیل اطلاق مصدر بر مفعول چنانکه خلق به معنی مخلوق. (غیاث). چیزهای خوردنی و خوردنیها. (ناظم الاطباء) : شاید که شیر از تشدید و تکلیفی که... بر خود نهاده است و از مآکل و مطاعم لطیف و دلخواه برنبات و میوه خوردن اقتصار کرده عاجز آید و... (مرزبان نامه ص 224). چه او را در مآکل و ملابس و همه حالات به علاءالدین مشتبه بایستی زیست. (جهانگشای جوینی).
- مآکل و مشارب، خوردنیها و نوشیدنیها. (ناظم الاطباء) : زاهد کسی باشد که او را به آنچه تعلق به دنیا دارد مانند مآکل و مشارب رغبت نبود. (اوصاف الاشراف ص 22).
- ملابس و مآکل، پوشاکها و خوردنیها. (ناظم الاطباء)
- مآکل و مشارب، خوردنیها و نوشیدنیها. (ناظم الاطباء) : زاهد کسی باشد که او را به آنچه تعلق به دنیا دارد مانند مآکل و مشارب رغبت نبود. (اوصاف الاشراف ص 22).
- ملابس و مآکل، پوشاکها و خوردنیها. (ناظم الاطباء)
غربال با سوراخهای تنگ، فرانسوی جلبک از رستنی های آبی سنبل الطیب آله، اشنه
فرانسوی دوکجه نوعی از پرانتز که در وسط شکسته و بصورت زاویه بسوی خارج در آمده و آنرا افقی یا عمودی بکار برند برای نشان دادن نقاط مشترکی که کلمات یاارقام و اعداد دارند
ابرص، جذام، خوره، خورنده