معنی آنچه در فرهنگ فارسی عمید

آن چیز، آن چیز که، هرچه، هرچه که، هر چیز که

معنی آنچه در لغت نامه دهخدا

آن چیز که. هر چیز که. هرچه. هرچه را که. تمام چیزها که. آن چیز را که. هر چیز که از:، رو بخور و هم بده که گشت پشیمان، هرکه نخورد و نداد از آنچه بیلفخت.، رودکی.، جدا کرد گاو و خر و گوسفند، بورز آورید آنچه بد سودمند.، فردوسی.، بدیشان بگفت آنچه بایست گفت، همان نیز با مریم اندر نهفت.، فردوسی.، بگنج اندرون آنچه بد نامدار، گزیدند زربفت چینی هزار.، فردوسی.، ورا سام یل گفت برگرد و رو، بگو آنچه دیدی بمهراب گَو.، فردوسی.، بدو گفت رو آنچه داری بیار، خورش نیز با بَرْسَم آید بکار.، فردوسی.، بگفت آنچه بشنید از آن مهتران، بدان نامداران و گندآوران.، فردوسی.، ز شطرنج بازی ّ و از رنج رای، بگفت آنچه آمد همه رهنمای.، فردوسی.، همی تاخت تا پیش خاقان رسید، یکایک بگفت آنچه دید و شنید.، فردوسی.، آنچه بودم بخانه خم و کنور، وآنچه از گونه گون قماش و خنور.، طیان.، آنچه خواهی که نَدْرَویش مکار، وآنچه خواهی که نشنویش مگوی.، ناصرخسرو.، شنیدم آنچه بیان کردی لیکن بعقل خود رجوع کن. (کلیله و دمنه). شاخ رَز...بر آنچه نزدیکتر باشد درآویزد. (کلیله و دمنه). آنچه در دهن داشت بباد داد. (کلیله و دمنه). و اجتهاد تو در کارها و رأی آنچه در امکان آید علماء و اشراف مملکت را نیز معلوم گردد. (کلیله و دمنه).، روی تو دارد ز حسن آنچه پری آن نداشت، حسن تو دارد ز ملک آن که سلیمان نداشت.، خاقانی.، آنچه آبست است شب جز آن نزاد، حیله ها و مکرها باد است باد.، مولوی.، آنچه گندم کاشتندش آنچه جو، چشم او آنجاست روز و شب گرو.، مولوی.، آنچه آن خر دید از رنج و عذاب، مرغ خاکی بیند اندر سیل آب.، مولوی.، آتش سوزان نکند با سپند، آنچه کند دود دل مستمند.، سعدی.، آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری.، ؟،

معنی آنچه - جستجوی لغت در جدول جو

آنچه

فرهنگ فارسی عمید

آنچه

لغت نامه دهخدا

آنچه

فرهنگ لغت هوشیار

آنسه

(دخترانه)

انس گیرنده، مانوس، خو گیرنده، همنشین نیکو

فرهنگ نامهای ایرانی

آقچه

آقچه، سکۀ سیم یا زر، پول طلا یا نقره، زر یا سیم مسکوک، اخچه، اقچه، برای مثال آقچۀ زر کو هزارسال بماند / عاقبتش جای هم دهانۀ گاز است (خاقانی - ۸۲۹)، ریزۀ زر

فرهنگ فارسی عمید

آنچش

آنچه اش، آنچه او را

فرهنگ فارسی عمید

آنچت

آنچه تو را، برای مثال بدو گفت زال ای پسر هوش دار/ هرآنچت بگویم ز من گوش دار (فردوسی۲ - ۲۴۵)

فرهنگ فارسی عمید

خنچه

خوانچه، طبق چوبی یا فلزی چهارگوش که در آن میوه، شیرینی یا چیزی دیگر گذاشته و بر روی سر از جایی به جای دیگر می برند

فرهنگ فارسی عمید

غنچه

گلی که هنوز شکفته و باز نشده، گل ناشکفته

فرهنگ فارسی عمید

آنیه

اناها، ظروف، آوندها، جمع واژۀ انا

فرهنگ فارسی عمید

پنچه

پیشانی، ناصیه، موهای پیش سر، برای مثال به تیغ طره ببرد ز پنجۀ خاتون / به گرز پست کند تاج بر سر چیپال (منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۴۰)

فرهنگ فارسی عمید

پنچه

(پُ چَ / چِ)

پنجه. بنجه. پیشانی

لغت نامه دهخدا

بنچه

(بُ چَ / چِ)

بنچاق:
نه نرد و نه تخت نرد پیش ما
نه محضر و نه قباله و بنچه.
منوچهری.
و رجوع به بنجه شود.

لغت نامه دهخدا

آنچش

مخفف (آنچه اش) آنچه او را بیفزود در تن هر آنچش بکاست (فردوسی)

فرهنگ لغت هوشیار

آلچه

قسم خردتر گوجه که ترشتر از آن میباشد ادرک اجاص آلنج نیسوق آلچه الو هلو هلی ترش هلو. آلوی جیلی. یا آلوچه سگک قسم پست و ترش تر و خردتر آلوچه آلو کوهی نلک آلوترش زعرور

فرهنگ لغت هوشیار

بنچه

جمعی که بر اصناف حرف و صنعت و رعیت بندند و مالیات و بدهی آنها

فرهنگ لغت هوشیار

آنیه

جمع انا، آوندان آبدان ها، جمع انا ظرفها ظروف آبدانها

فرهنگ لغت هوشیار

آنچت

مخفف (آنچه ترا) : هرآنچت بگویم زمن گوشدار. (فردوسی)

فرهنگ لغت هوشیار

غنچه

گل ناشکفته، گلی که هنوز باز نشده است، دهان

فرهنگ لغت هوشیار

آقچه

بنگرید به اقچه زر یا سیم مسکوک، هر نوع مسکوک، واحد آب که مقدار آن فرق میکند و معمولا عبارت است از تقریبا 12 ساعت آب

فرهنگ لغت هوشیار

آنگه

آن زمان آن وقت آن هنگام، پس از آن سپس بعد در آخر، مع هذا مع ذالک، بعلاوه از آن گذشته

فرهنگ لغت هوشیار

آنکه

آنکس که کسی که هر کس که

فرهنگ لغت هوشیار

آنسه

دلارام نیکزن دوشیزه دلارام نیکزن دوشیزه مونث آنس، زن نیکو خانم، جمع اوانس آنسات

فرهنگ لغت هوشیار

خنچه

سفره کوچک خوان کوچک، طبق چوبین کوچک که در آن شیرینی میوه یا جهاز عروس گذارند و بر روی سر حمل کنند، طبقی که در آن انواع شیرینی را بترتیب خاص چینند و جمله هایی مبنی بر تبریک و تهنیت نویسند و در مجلس عقد در اطاق عروس گذارند

فرهنگ لغت هوشیار