معنی گهرافروز - جستجوی لغت در جدول جو

گهرافروز

لغت نامه دهخدا

مهرافروز

(دخترانه)

روشن کننده مهر و محبت

فرهنگ نامهای ایرانی

گوهرافروز

(دخترانه)

افروزنده گوهر

فرهنگ نامهای ایرانی

چهرفروز

(دخترانه)

چهرافروز

فرهنگ نامهای ایرانی

آذرافروز

(دخترانه و پسرانه)

روشن کننده آتش، از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از چهار پسر اسفندیار، نیز دلداده بهرام در داستان همای و همایون

فرهنگ نامهای ایرانی

گل افروز

(دخترانه)

فروزنده گل، مرکب از گل + افروز (افروزنده)

فرهنگ نامهای ایرانی

چهرافروز

(دخترانه)

مرکب از چهر (صورت) + افروز (افروزنده، روشن کننده)

فرهنگ نامهای ایرانی

آذرافروز

(ذَ اَ)

آتش افروز، یعنی ظرفی سفالین که برای تیز کردن آتش بکار میبرده اند. رجوع به آتش افروز شود، ققنس، مرغ معروف یعنی فنقس

لغت نامه دهخدا

گهرفروش

(حَ)

مخفف گوهرفروش:
قدر گهر جز گهرفروش نداند
اهل ادب را ادیب داند مقدار.
فرخی.
در باغ کنون حریرپوشان بینی
بر کوه صف گهرفروشان بینی.
منوچهری.
رجوع به گوهرفروش شود

لغت نامه دهخدا

گهراندوز

(یَ / یِ)

مخفف گوهراندوز. رجوع به ذیل همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

مهرفروز

(مِ فُ)

که روشنائی آن چون مهر باشد. روشن چون آفتاب. که فروزش چون فروز مهر باشد:
بود دل مهرفروزش بدو
پاس شب و روزی روزش بدو.
نظامی (مخزن الاسرار ص 102)

لغت نامه دهخدا

گوهرافروز

(چَ / چُو گامْ)

افروزندۀ گوهر. آنکه گوهر افروزد:
هریکی با هزار زیبایی
گوهرافروز نور بینایی.
نظامی

لغت نامه دهخدا

مهرافروز

(دَ خوَرْ / خُرْ)

فروزنده و روشن کننده مهر. که خورشید از آن نور گیرد. که به خورشید فروغ دهد:
بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز را
دامی به راهی می نهم مرغی به دامی می زنم.
حافظ

لغت نامه دهخدا