معنی گنو در لغت نامه دهخدا

کوه گنو، جانب شمالی بندرعباس است. زیر کوه تا دامنۀ آن از سه فرسخ بیشتر است و از دامنۀ آن تا بندرعباس نزدیک به سه فرسخ. هوای بلندی آن در تابستان مانند بلوک خفر و فسا است. آبهای شیرین و گوارا از چشمه سار دارد و در سر این کوه درختان سردسیری مانند سیب و به و زردآلو و در سینۀ این کوه درخت نارنج و نارنگی و لیمو و نخل و در دامنۀ آن درخت انبه و نارجیل و تمرهندی فراوان است و چندین ده آباد بر این کوه افتاده مانند نارک و نابند و غیره. (فارسنامۀ ناصری گفتار2 ص 337). و رجوع به گنو (گ ِ) شود

معنی گنو در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان کتول بخش علی آباد شهرستان گرگان که در 32000 گزی جنوب باختری علی آباد قرار گرفته است. هوای آن سرد و سکنه اش 165 تن است. آب آن از چشمه سار تأمین میشود. محصول آن غلات، لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان کرباس و شال بافی و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3). یکی از دهات کتول مازندران. (از ترجمه مازندران و استرآباد رابینو ص 171). و رجوع به متن انگلیسی همان کتاب ص 128 شود

معنی گنو در لغت نامه دهخدا

نوعی از آهوی افریقا که گوشت ترد لذیذ دارد. (فرهنگ فرانسه به فارسی نفیسی)

معنی گنو در فرهنگ لغت هوشیار

فرانسوی اسپاهو کلان آهوی فریکایی که دمی چون دم اسپ دارد از جانوران

معنی گنو در فرهنگ گویش مازندرانی

گرداب، نقطه ای از بلندی که آب از شکاف آن بیرون زند، باتلاق، آب معدنی گوگرد دار و بویناک که خاصیت درمانی دارد.، روستایی درجنوب باختری شهرستان کتول

معنی گنو - جستجوی لغت در جدول جو

گنو

لغت نامه دهخدا

گنو

لغت نامه دهخدا

گنو

لغت نامه دهخدا

گنو

فرهنگ لغت هوشیار

گنو

فرهنگ گویش مازندرانی

آنو

(دخترانه)

در دین بابلی، نام خدای آسمان

فرهنگ نامهای ایرانی

گند

بوی بد، بوی ناراحت کننده

فرهنگ فارسی عمید

صنو

هر یک از دو یا چند تنۀ درختی که از یک ریشه روییده اند

فرهنگ فارسی عمید

دنو

نزدیک شدن، نزدیک بودن

فرهنگ فارسی عمید

گند

سپاه، لشکر
تخم، خایه، بیضه

فرهنگ فارسی عمید

بنو

خرمن، خرمن گندم یا جو، تودۀ چیزی، غله

فرهنگ فارسی عمید

غنو

غنودن، مقابل بیداری، خواب

فرهنگ فارسی عمید

گنج

گنجایش، ظرفیت، حجم، جاداد، برای مثال در تصور ذات او را گنج کو/ تا درآید در تصور مثل او (مولوی - ۴۰)، ای تن من و ای رگ من پر ز تو/ توبه را گنجا کجا باشد درو (مولوی - ۸۸۳)، توانایی، استعداد

فرهنگ فارسی عمید

شنو

شنیدن، پسوند متصل به واژه به معنای شنونده مثلاً پند شنو، نصیحت شنو

فرهنگ فارسی عمید

گاو

پستاندار نشخوار کنندۀ اهلی با پیشانی پهن و شاخ های خالی که از شیر، گوشت و پوست آن استفاده می شود،
سهر، کنایه از احمق، کنایه از مرد دلیر و تنومند، برای مثال کردم روان و دل را بر جان او نگهبان/ همواره گردش اندر گردان بوند و گاوان (دقیقی)
گاو پروین: در علم نجوم صورت نجومی ثور که مجاور ثریا است
گاو پیشانی سفید: کنایه از آنکه در همه جا شناخته شود، معروف، مشهور
گاو زمین: در باور قدما، گاوی که بر پشت یک ماهی قرار گرفته و زمین بر روی شاخ او است، برای مثال گوهر شب را به شب عنبرین / گاو فلک برده ز گاو زمین (نظامی۱ - ۹)
گاو فلک: در علم نجوم برج ثور، صورت نجومی ثور، برای مثال گوهر شب را به شب عنبرین/ گاو فلک برده ز گاو زمین (نظامی۱ - ۹)
گاو گردون: در علم نجوم برج ثور، صورت نجومی ثور، گاو فلک

پستاندار نشخوار کنندۀ اهلی با پیشانی پهن و شاخ های خالی که از شیر، گوشت و پوست آن استفاده می شود،
سهر، کنایه از احمق، کنایه از مرد دلیر و تنومند، برای مِثال کردم روان و دل را بر جان او نگهبان/ همواره گردش اندر گُردان بُوَند و گاوان (دقیقی)
گاو پروین: در علم نجوم صورت نجومی ثور که مجاور ثریا است
گاو پیشانی سفید: کنایه از آنکه در همه جا شناخته شود، معروف، مشهور
گاو زمین: در باور قدما، گاوی که بر پشت یک ماهی قرار گرفته و زمین بر روی شاخ او است، برای مِثال گوهر شب را به شب عنبرین / گاو فلک برده ز گاو زمین (نظامی۱ - ۹)
گاو فلک: در علم نجوم برج ثور، صورت نجومی ثور، برای مِثال گوهر شب را به شب عنبرین/ گاو فلک برده ز گاو زمین (نظامی۱ - ۹)
گاو گردون: در علم نجوم برج ثور، صورت نجومی ثور، گاو فلک

فرهنگ فارسی عمید

گنوی

(گَ نَ)

سه فرسخ و نیم شمالی دیر است (از دهات بلوک دشتی فارس) . (فارسنامۀ ناصری گفتار2 ص 212)

لغت نامه دهخدا

عنو

کرانه آسمان، گروه مردمان بندی گردیدن، فروتنی، خواری نمودن، آشکار کردن، دشوار گشتن

معنی گنو - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما