- گدازان (رَ / رُو)
بخسان. (صحاح الفرس). ذائب. ذوب شونده. در حال گداختن. کسی که ذوب میکند و تصفیه مینماید طلا را. (از ناظم الاطباء) :
از آن شکرلبانت اینکه دایم
گدازانم چو اندر آب شکر.
دقیقی.
ز پیوند و خویشان شده ناامید
گدازان و لرزان چو یک شاخ بید.
فردوسی.
چون شکرم در آب گدازان ز عشق تو
تا عاشقم بر آن لب شکرفروش بر.
عبدالواسع جبلی.
بل هفت شمع چرخ گدازان شود چو موم
از بس که تف رسد ز نفسهای بی مرش.
خاقانی.
آخر از ریک، گوهر گدازان چنان شیشۀ صافی کرده اند. (کتاب المعارف).
تب روشن روان ماه جهانتاب
گدازان گشت همچون برف در آب.
نظامی.
درختی برشده چون گنبد نور
گدازان گشت چون در آب کافور.
نظامی.
مرا جان اینچنین بر لب رسیده
گدازانم چو شمع از آب دیده.
نظامی.
شد از سودای شیرین شور در سر
گدازان گشته چون در آب شکر.
نظامی.
از شوق رخت چراغ گردون
چون شمعهمی رود گدازان.
عطار.
تنی چو شمع گدازان و زرد و پژمرده
دلی چو قندیل آتش گرفته و دروا.
کمال الدین اسماعیل.
و یا برف گدازان بر سر کوه
کز او هر لحظه جزوی میشودکم.
سعدی.
کوه صبرم نرم شد چون موم دردست غمت
تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع.
حافظ.
، سوزان. سوزنده. گدازنده:
فروگفت با او سخنهای تیز
گدازان تر از آتش رستخیز.
نظامی
از آن شکرلبانت اینکه دایم
گدازانم چو اندر آب شکر.
دقیقی.
ز پیوند و خویشان شده ناامید
گدازان و لرزان چو یک شاخ بید.
فردوسی.
چون شکرم در آب گدازان ز عشق تو
تا عاشقم بر آن لب شکرفروش بر.
عبدالواسع جبلی.
بل هفت شمع چرخ گدازان شود چو موم
از بس که تف رسد ز نفسهای بی مرش.
خاقانی.
آخر از ریک، گوهر گدازان چنان شیشۀ صافی کرده اند. (کتاب المعارف).
تب روشن روان ماه جهانتاب
گدازان گشت همچون برف در آب.
نظامی.
درختی برشده چون گنبد نور
گدازان گشت چون در آب کافور.
نظامی.
مرا جان اینچنین بر لب رسیده
گدازانم چو شمع از آب دیده.
نظامی.
شد از سودای شیرین شور در سر
گدازان گشته چون در آب شکر.
نظامی.
از شوق رخت چراغ گردون
چون شمعهمی رود گدازان.
عطار.
تنی چو شمع گدازان و زرد و پژمرده
دلی چو قندیل آتش گرفته و دروا.
کمال الدین اسماعیل.
و یا برف گدازان بر سر کوه
کز او هر لحظه جزوی میشودکم.
سعدی.
کوه صبرم نرم شد چون موم دردست غمت
تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع.
حافظ.
، سوزان. سوزنده. گدازنده:
فروگفت با او سخنهای تیز
گدازان تر از آتش رستخیز.
نظامی
