- کهان (کِ)
جمع ’که’ است که به معنی کوچکان و خردان باشد. (برهان) (آنندراج) :
به گرد اندرش روستاها بساخت
چو آبادکردش کهان را نشاخت.
فردوسی.
- کهان و مهان، همگی. همه مردم. عموم ناس. قاطبهً:
کهان و مهان خاک را زاده ایم
به ناکام تن مرگ را داده ایم.
فردوسی.
بدین آرزو شهریار جهان
ببخشاید از ما کهان و مهان.
فردوسی.
نشان فریدون به گرد جهان
همی بازجست از کهان و مهان.
فردوسی.
و رجوع به که شود
به گرد اندرش روستاها بساخت
چو آبادکردش کهان را نشاخت.
فردوسی.
- کهان و مهان، همگی. همه مردم. عموم ناس. قاطبهً:
کهان و مهان خاک را زاده ایم
به ناکام تن مرگ را داده ایم.
فردوسی.
بدین آرزو شهریار جهان
ببخشاید از ما کهان و مهان.
فردوسی.
نشان فریدون به گرد جهان
همی بازجست از کهان و مهان.
فردوسی.
و رجوع به که شود
