- کفایه(رَ)
بس آمدن چیزی. (منتهی الارب). بس بودن چیزی. (از ناظم الاطباء). بس شدن. کافی شدن. (غیاث) (آنندراج). بی نیاز شدن با چیزی از غیرآن. (از اقرب الموارد) : کف الشی ٔ کفایه، بس است آن چیز. کفاک الشی ٔ، بس است ترا آن چیز. (ناظم الاطباء) ، کارگزاری کردن. (شرح قاموس) : کفاه مؤنته کفایه، کارگزاری کرد او را. (ناظم الاطباء) ، بس کردن. (آنندراج). بسنده کردن. (ترجمان القرآن) (تاج المصادر بیهقی) ، سود گرفتن. (غیاث) (آنندراج) ، قسمی از خرید که بیع الکفایه گویند و آن چنان باشد که شخصی از کسی مثلاً پنج قران بخواهد و از کس دیگری چیزی را به پنج قران بخرد و قیمت آن را به آن کس حواله نماید. (ناظم الاطباء). بیع الکفایه خرید چیزی و ثمنش را بیافتنی سابق که بر شخصی باشد حواله کردن. (منتهی الارب). پابپا کردن طلبی را از ثالثی در مقابل چیزی خریده. (یادداشت مؤلف)
