معنی کرین در فرهنگ اصطلاحات سینمایی

جرثقیل یا کرین (Crane) وسیله ای متحرک، چهار چرخه و مجهز به بازوی تاشویی که در انتهای آن سکویی قرار دارد. روی سکو دوربین قرار می گیرد و فیلم بردار، مدیر فیلم برداری و گاه حتی کارگردان هم پشت آن می نشینند. جرثقیل می تواند به جلو و عقب حرکت کند و بازو هم قادر به بالا و پایین رفتن است. عموما این دستگاه ها، برقی یا هیدرولیکی هستند، برخی از انواع آنها هم با دست راه می افتند. حرکت این وسیله نرم و روان است و میدان عمل وسیعی را در اختیار می گذارد. انواع کوچک این جرثقیل ها را تولیپ می نامند. تولیپ برای فیلم برداری در خارج از استودیو بسیار مفید است

معنی کرین در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ کره به معنی گوی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

معنی کرین در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان شاهرود بخش شاهرود شهرستان هروآباد. کوهستانی است و 653 تن سکنه دارد. شغل اهالی زراعت و صنایع دستی جاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

معنی کرین در فرهنگ گویش مازندرانی

از توابع گیل خواران قائم شهر

معنی کرین - جستجوی لغت در جدول جو

کرین

فرهنگ اصطلاحات سینمایی

کرین

لغت نامه دهخدا

کرین

لغت نامه دهخدا

کرین

فرهنگ لغت هوشیار

کرین

فرهنگ گویش مازندرانی

برین

(پسرانه)

پیشین، عریض، پهناور (نگارش کردی: بهرین)

فرهنگ نامهای ایرانی

شکرین

(دخترانه)

(به کسر شین) شکر (سنسکریت) + ین (فارسی) هر چیز شیرین

فرهنگ نامهای ایرانی

آرین

(پسرانه)

سفید پوست آریائی، آریایی نژاد

فرهنگ نامهای ایرانی

پرین

(دخترانه)

نرم و لطیف چون پر، نام بانوی دانشمند ایرانی، دختر گبادشاه که یک نسخه از اوستا را به زبان پهلوی برای دستوران و موبدان هندی رونویسی کرد

فرهنگ نامهای ایرانی

زرین

(دخترانه)

طلائی رنگ، منصوب به زر، از جنس زر، به رنگ زر، طلایی

فرهنگ نامهای ایرانی

شرین

(دخترانه)

در گویش سمنان شیرین

فرهنگ نامهای ایرانی

فرین

(دخترانه)

ستوده، یگانه، شکوه دین، با شکوه، شکوهمند، مخفف فروردین ماه اول بهار

فرهنگ نامهای ایرانی

زرین

آنچه مانند زر یا به رنگ زر باشد، از جنس زر، طلایی

فرهنگ فارسی عمید

کرجن

کرکرانک، استخوان نرم، غضروف، کرجن، کرکرک، کرکری

فرهنگ فارسی عمید

سرین

مقابل پایین، بالای سر، طرف سر، جانب سر در بستر، بالش و متکا که زیر سر بگذارند، برای مثال گه ریخت سرشک بر سرینش / گه روی نهاد بر جبینش (نظامی۳ - ۵۱۷)

فرهنگ فارسی عمید

رکین

محکم و استوار، پابرجا، ثابت و برقرار، باوقار

فرهنگ فارسی عمید

کران

کرند، اسبی که رنگ آن میان زرد و بور باشد، کرن، کرنگ، کورنگ

فرهنگ فارسی عمید

قرین

نزدیک، همدم، همسر، یار، مصاحب

فرهنگ فارسی عمید

هرین

بانگ مهیب، بانگ جانور درنده

فرهنگ فارسی عمید

کرکن

غلۀ نیم رس بریان شده

فرهنگ فارسی عمید

برین

تکۀ بریده شده از خربزه، هندوانه یا میوۀ دیگر، قاچ، برای مثال چون برید و داد او را یک برین / همچو شکّر خوردش و چون انگبین (مولوی - ۲۴۸)

فرهنگ فارسی عمید

شکرین

شکردار، شیرین

فرهنگ فارسی عمید

شکرین

(شَ کَ / شَکْ کَ)

منسوب به شکر. (ناظم الاطباء). شکری. از شکر. شکرآلود. (یادداشت مؤلف) ، هر چیز شیرین. (ناظم الاطباء). شیرین. (آنندراج) :
مژگان پر ز کینت در غم فکنده دل را
لبهای شکّرینت غم خوشگوار کرده.
خاقانی.
مانا همه لبت خورد آن خون که غمزه ریخت
کاینک نشان خون ز لب شکّرین اوست.
خاقانی.
لب اوست لعل و شکّر من اگر نه شوربختم
شکرین چراست بر من سخنان چون شرنگش.
خاقانی.
ساقی آرد گه خمارشکن
فقع شکّرین ز دانۀ نار.
خاقانی.
مه گر شکرین بود تو ماهی
شه گر به دو رخ بود تو شاهی.
نظامی.
جوابی شکّرینش داد شکّر
که پارم بود یاری چون تو در بر.
نظامی.
نخستین پیک بود آن شکّرین جام
که از خسرو به شیرین برد پیغام.
نظامی.
شکّرین پسته دهانی به تنعم بگذشت
که چه گویم نتوان گفت که چون زیبا بود.
نظامی.
نیشکر با همه شیرینی اگر لب بگشایی
پیش لعل شکرینت سر انگشت بخاید.
سعدی.
هرچه زآن تلختر نخواهی گفت
شکرین است زآن دهان گفتن.
سعدی.
گر به کاشانۀ رندان قدمی خواهی زد
نقل شعر شکرین و می بیغش دارم.
حافظ.
در نظرها میکند شیرین تر از تنگ شکر
کلک صائب از حدیث شکّرین آئینه را.
صائب تبریزی (از آنندراج).
- اشک شکرین، اشک شادی. اشک شیرین. اشکی که از غایت فرح و شادی بریزند. (آنندراج) :
بس اشک شکّرین که فروبارم از نیاز
بس آه عنبرین که به عمدا برآورم.
خاقانی.
- شکرین انجام، که عاقبتی شیرین و خوش داشته باشد. که پایان شیرینی داشته باشد:
راست زهری است شکّرین انجام
کج نباتی که تلخ دارد کام.
اوحدی.
- شکرین ساز، سازندۀ هر چیز شیرین. شیرین سازنده:
به شیرین خنده های شکّرین ساز
درآمد شکّر شیرین به آواز.
نظامی