معنی کامروا در فرهنگ نامهای ایرانی

آنکه خواسته و آرزویش رسیده است، موفق

معنی کامروا در فرهنگ فارسی عمید

کسی که به مراد و مقصود خود رسیده، کسی که به کام دل زندگی کند، کامیاب، خوشبخت

معنی کامروا در لغت نامه دهخدا

کسی که هرچه بخواهد برایش مهیا شود. (فرهنگ نظام). مقابل کام کش. (از آنندراج). برخورنده و متمتع. (ناظم الاطباء). کامیاب. کامران. نیکبخت. پیروز:، خجسته بادت و فرخنده و مبارک باد، نواز و خلعت و تشریف شاه کامروا.، ؟، خدایگان جهان شادکام و کامروا، کمینه چاکر بر درگهش دو صدهوشنگ.، فرخی.، دل من چون رعیتی است مطیع، عشق چون پادشاه کامرواست.، فرخی.، بدولت و سپه و ملک خویش کامروا، ز نعمت و ز تن و جان خویش برخوردار.، فرخی.، جاودان شاد زیاد آن ملک کامروا، لشکرش بیعدد و مملکتش بی انداز.، فرخی.، همیشه این خاندان بزرگ پاینده باد و اولیاش منصور و اعداش مقهور سلطان معظم فرخ زاد فرزند این پادشاه بزرگ کامروا و کامکار و برخوردار از ملک و جوانی... (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 109).، شاه مسعود براهیم که در ملک جهان، خسرو نافذحکم و ملک کامرواست.، مسعودسعد.، - کامروا بودن، بر مراد و آرزو کامیاب بودن. پیروز و موفق بسر بردن. در عیش و عشرت زیستن:، از آن پس دژ و گنج ومردم تراست، برین نامور بوم کامت رواست.، فردوسی.، دلشاد زی و کامروا باش و ظفریاب، بر کام و هوای دل و بر دشمن غدار.، فرخی.، کامروا باد و نرم گشته مر او را، چرخ ستمکاره و زمانۀ وارون.، فرخی.، دلشاد زی و کامروا باش و طرب کن، با طرفه نگاری چو گل تازه بگلزار.، فرخی.، پاینده باد و کامروا باد و شاد باد، آن شادیی که میل ندارد بهیچ غم.، فرخی.، دل آنجا گراید که کامش رواست، خوش آنجاست گیتی، که دل را هواست.، اسدی.، بزرجمهر بامداد بخدمت خسرو شتافتی و او را گفتی: ’سحرخیز باش تا کامروا باشی’. (مرزبان نامه).، در روزگار کامروا باد و شادخوار، شاه ملوک، صدر سلاطین روزگار.، مختاری

معنی کامروا در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که بمراد و مقصود رسیده آنکه بکام دل زندگی کند کامیاب مقابل نا کام: (نا کسان پیشگاه و کامروا فاضن دور مانده وین عجب است) (جامع الحکمتین)، عیاش

معنی کامروا در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بختیار، شادکام، کامجو، کامران، کامکار، کامیاب، موفق، متضاد: ناکام، نامراد

معنی کامروا - جستجوی لغت در جدول جو

کامروا(پسرانه)

فرهنگ نامهای ایرانی

کامروا

فرهنگ فارسی عمید

کامروا(رَ)

لغت نامه دهخدا

کامروا

فرهنگ لغت هوشیار

کامروا((رَ))

فرهنگ فارسی معین

کامروا

فرهنگ واژه مترادف متضاد

کامران

(پسرانه)

آنکه در هر کاری موفق است، چیره، مسلط

فرهنگ نامهای ایرانی

کاملیا

(دخترانه)

گلی درشت و زیبا به رنگ سفید و صورتی که در بهار ظاهر می شود

فرهنگ نامهای ایرانی

کامنوش

(دخترانه و پسرانه)

کام + نوش، آرزو و خواسته شیرین

فرهنگ نامهای ایرانی

کارروا

نافع و سودمند جهت پیشرفت کار، شایسته و سزاوار برای کار

فرهنگ فارسی عمید

ناپروا

بی التفات، بی میل، سراسیمه، بی ترس، بی پروا

فرهنگ فارسی عمید

حکمروا

کسی که فرمان می دهد و فرمان هایش اجرا میشود

فرهنگ فارسی عمید

کاروان

گروه مسافرانی که با هم سفر می کنند، کنایه از چیزی که اجزای آن به دنبال هم می آید، اتاقک چرخ داری که به پشت اتومبیل وصل می شود و برای حمل کالا، حیوانات و اقامت در سفر مورد استفاده قرار می گیرد
کاروان زدن: کنایه از دزدیدن اموال مسافران کاروان با حمله به آن

فرهنگ فارسی عمید

کامران

عیاش، خوش گذران، خوشبخت، کامکار

فرهنگ فارسی عمید

کاموا

نخی که از پشم یا کرک می ریسند و به وسیلۀ میل با آن معمولاً لباس های زمستانی می بافند

فرهنگ فارسی عمید

کافرون

صد و نهمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۹ آیه، جحد، عباده

فرهنگ فارسی عمید

کامروایی

برخورداری از مراد و مقصود، کامیابی

فرهنگ فارسی عمید

کامرود

(مِ)

دهی است از دهستان سه قلعه بخش حومه شهرستان فردوس واقع در 43هزارگزی خاوری فردوس سر راه شوسۀ عمومی معدن به فردوس. ناحیه ای است واقع در جلگه و گرمسیر است. دارای 418 تن سکنه میباشد و فارسی زبانند. از قنات مشروب میشود. محصولات آن عبارت از غلات، پنبه، زیره، ارزن میباشد. اهالی به کشاورزی، قالی بافی گذران میکنند راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9) : در شهور سنۀ اربع و عشرین و ستماءه که غیاث الدین عوضی به طرف بلاد کامرود رفته بود. (حبیب السیر چ تهران ص 416)

لغت نامه دهخدا

کامرو

جبالی است در جنوب تبت، (شدالازار ص 501)

لغت نامه دهخدا

کامروایی

(رَ)

تمتع. کامیابی و برخورداری و رسیدن به آرزو. (ناظم الاطباء). پیروزی و غلبه و خوشبختی:
شادیش باد وکامروایی و مهتری
پایندگی سعادت و پیوستگی ظفر.
فرخی.
بی خدمت و بی جهد به نزد ملک شرق
کس را نبود مرتبت و کامروایی.
منوچهری.
نی، گوشه و کنجی و کتابی بر عاقل
بهترز بسی گنج و بسی کامروایی.
انوری

لغت نامه دهخدا

ناکامروا

(رَ)

مقابل کامروا. آنکه کامروا نیست. ناکام. رجوع به کامروا شود

لغت نامه دهخدا

کامرو

(رُ)

نام ولایتی است به اقصای بنگاله که ملک مشرقی هندوستان است. (غیاث). یا کامروپ. آسام. در جنوب تبت و سرحدات شمال شرقی هند. نام شهری است مابین بنگاله و ختا و در آن شهر نیز مانند کامته ساحران و جادوگران بسیارند و گویند رای و پادشاه آنجا نیز ساحراست. (برهان). آقای دکتر معین در حاشیۀ برهان می نویسد: ’چنین نامی در معجم البلدان و نخبهالدهر و حدودالعالم و غیره دیده نشد و ظاهراً مصحف ’کامرد’ که موضعی است در حوالی بلخ

لغت نامه دهخدا

کاموا

(کامْ)

نخهای سست پشمین یا پنبه ای که زنان با قلاب بدان جامه بافند. (یادداشت مؤلف). ظاهراً از کلمه کانوس انگلیسی که آنهم از کلمه کانابیس لاتینی مأخوذ است گرفته شده و بسبب قرب مخرج تلفظ نون و میم در زبان فارسی کاموا و کانوا هر دو بکار میرود. (از فرهنگ نظام) (وبستر)

لغت نامه دهخدا

کارروا

(کارْ، رَ)

نافع و سودمند وبکار و شایسته و سزاوار برای کار. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کامرون

جورج. استاد زبانهای خاوری در دانشگاه شیکاگو که کتاب ’تاریخ باستانی ایران’ مؤلف به سال 1935 میلادی از اوست. (حاشیۀ ص 16 کرد و پیوستگی نژادی و تاریخی او)

لغت نامه دهخدا

کاموا

نخهای سست پشمین یا پنبه ای که زنان با قلاب یا میل بدان جامه بافند

فرهنگ لغت هوشیار