معنی کارفرما در فرهنگ فارسی عمید

مقابلِ کارگر، در علم حقوق آنکه در قبال پرداخت مزد، کارگران را به کار می گمارد، صاحب کار، کارفرمای همی داند فرمودن کار / لاجرم کارگر از کار همی آید بر (فرخی - لغت نامه - کارفرما)، فرمانروا، حاکم، اثاث خانه، آنکه فرمان می دهد، برو ای ناصح و بر دُردکشان خرده مگیر / کارفرمای قدر می کند این، من چه کنم؟ (حافظ - ۶۹۰)

معنی کارفرما در لغت نامه دهخدا

کارفرمای. صاحب و آمر. (آنندراج). آنکه به کاری فرمان دهد:، کارفرمای همی داند فرمودن کار، لاجرم کارگر از کار همی آید بر.، فرخی.، همه فرمانبران یزدانند، تا ندانی که کارفرمایند.، مسعودسعد.، برو ای ناصح و بر دردکشان خرده مگیر، کارفرمای قدر میکند این من چکنم.، حافظ.، کارکن هست کارفرما نیست. (تاریخ سلاجقۀ کرمان لمحمد بن ابراهیم). کارها را کارفرما میکند. (جامع التمثیل). ج، کارفرمایان:، گفت منذر بکارفرمایان، تا بپرگار صورت آرایان، در خورنق نگاشتند بزر، صورت گور زیر و شیر زبر.، نظامی (هفت پیکر ص 72).،، وزیر پادشاه و فرمان گزار و حاکم و سرکار و هر متصرف باقدرتی. (ناظم الاطباء) :، مستوفی عقل و مشرف رای، در مملکت تو کارفرمای.، نظامی.، - کارفرمایان دولت، وزیران و مردمان بزرگ دولت.،، قهرمان. (مهذب الاسماء) (دهار). امیر:، جهان پهلوان کارفرمای دهر، درآورد لشکر بنزدیک شهر.، نظامی.، چو آگه گشت بهرام قوی رای، که خسرو شد جهانرا کارفرمای.، نظامی.،، اثاث، کارفرمای خانه چون دیگ و تبر و غیره. (السامی فی الاسامی) (مهذب الاسماء). آلت. اسباب خانه چون ظرف و آینه و غیره: شه ملک بیامد با هدیه هاء فراوان و بسیار کارفرماها کرده بود از نقره از همه نوعی و همچنین کنیزکی که شاه هرگز مثل او ندیده بود. (اسکندرنامۀ نسخۀ سعید نفیسی)