معنی کاتم در لغت نامه دهخدا

نعت فاعلی از کتم. درزدوز. (منتهی الارب) (آنندراج)، پنهان کننده. (مهذب الاسماء). پوشنده. رجوع به پوشنده شود. آدم محرم. سرپوش، نهفته. سرٌ کاتم ٌ، راز نهان داشته. (منتهی الارب) (آنندراج)، قوس ٌ کاتم ٌ، بمعنی قوس کتیم است. (منتهی الارب). کمان از چوب ناشکافته یا کمان سوفارناکرده. (آنندراج). کاتمه، مثله. (منتهی الارب) (آنندراج)

معنی کاتم در فرهنگ لغت هوشیار

فرانسوی روشن، روشنگر، رده بندیک، شسته و رفته پوشنده، پوشیده نهفته پنهان کننده پوشنده، سرپوش رازدار، نهفته مستور: سرکاتم

معنی کاتم در فرهنگ فارسی معین

پنهان کننده، پوشنده، سرپوش، رازدار، نهفته، مستور

معنی کاتم در فرهنگ گویش مازندرانی

موی بافته شده ی زنان که به پشت انداخته، یا از روی شانه به

معنی کاتم - جستجوی لغت در جدول جو

کاتم

لغت نامه دهخدا

کاتم

فرهنگ لغت هوشیار

کاتم

فرهنگ فارسی معین

کاتم

فرهنگ گویش مازندرانی

کاظم

(پسرانه)

فروبرنده خشم، بردبار، حلیم، لقب امام هفتم شیعیان

فرهنگ نامهای ایرانی

حاتم

(پسرانه)

نام مردی بسیار سخاوتمند از قبیله طی

فرهنگ نامهای ایرانی

کتام

خانۀ کوچک تابستانی از جنس چوب یا حصیر

فرهنگ فارسی عمید

کالم

بیوه، زن شوهرمرده، غیر دوشیزه

فرهنگ فارسی عمید

کاشم

گیاهی کوهی شبیه انجدان، با برگ های بریده و گل های زرد که تخم و ریشۀ آن مصرف دارویی دارد، زیرۀ کوهی

فرهنگ فارسی عمید

کاظم

فروخورندۀ خشم، بردبار

فرهنگ فارسی عمید

کاتد

قطب منفی پیل الکتریکی، باطری و مانند آن ها

فرهنگ فارسی عمید

خاتم

نقوش و طرح های تزیینی که با ریزه های عاج یا استخوان یا چوب و فلز پدید آورده باشند و برای زینت کاری و نقش و نگار کردن قوطی، جعبه، قاب عکس و سایر اشیای چوبی به کار می رود، انگشتر، انگشتری، نگین انگشتری، مهر،
پایان، عاقبت هر چیز، کنایه از فرمان، حکم
ختم کننده، تمام کننده

نقوش و طرح های تزیینی که با ریزه های عاج یا استخوان یا چوب و فلز پدید آورده باشند و برای زینت کاری و نقش و نگار کردن قوطی، جعبه، قاب عکس و سایر اشیای چوبی به کار می رود، انگشتر، انگشتری، نگین انگشتری، مُهر،
پایان، عاقبت هر چیز، کنایه از فرمان، حُکم
ختم کننده، تمام کننده

فرهنگ فارسی عمید

تکاتم

(تَ ثَبْ بُ)

پنهان کردن حدیثی را بین خود. (از اقرب الموارد) : تکاتموا الامر، پنهان کردند آن کار را بعضی از بعضی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کاتمه

(تِ مَ)

کاتم. رجوع به کاتم شود. کمان از چوب ناشکافته. کمان سوفار ناکرده. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

کتام

تراوش ناپذیری کتامه: راز پوش راز نگاهدار اطاقکی که در جالیز ها و مزارع از تخته و شاخه درختان و حصیر سازند و آن جایگاه نگهبان مزرعه و جالیز است

فرهنگ لغت هوشیار

کالم

کالمه پارسی است زنی را گویند که شوهرش مرده و پیر بمانده عروس مدح تو بکر آمد از سراچه فکرم نه هم چو زان دگر شاعران عجوزه و کالم (ابن یمین) فرانسوی آرام آسوده فرو نشسته: چون درد یا خشم آسایش خاموشی فرو نشستگی زنی که شوهرش مرده یا طق گرفته باشد بیوه: (پای تو از میانه رفت و زنت ماند کالم که نیز نکند شوی)

فرهنگ لغت هوشیار

کاتد

قطب منفی یک پیل الکتریکی الکترد متصل بقطب منفی یک پیل فرود

فرهنگ لغت هوشیار

کاظم

ساکت، خاموش، بردبار

فرهنگ لغت هوشیار

کاشم

پارسی تازی گشته کاشم به زبان دیلمی زیره موهی را گویند نوعی انگدان که معطر است و در مناطق کوهستانی اروپای مرکزی میروید. گیاهی است دایمی که بارتفاع 2 متر هم میرسد و شاخ و برگش کم و برگهایش سبز بریده بریده میباشد. گلهایش زرد مایل بسبز و میوه اش تخم مرغی است. ریشه اش خاکستری رنگ و نرم و خوشبو و تلخ مزه است و چون اندامهای این گیاه طعم ادویه یی دارند برای چاشنی اغذیه بکار میروند و در طب نیز برای زیاد کردن ادرار مصرف میشوند انجدان رومی انگدان رومی انگژد رومی لیفسطیقون. یا کاشن رومی. گیاهی است از تیره چتریان که دو ساله است و برخی گونه های پایا نیز دارد. برگهایش دارای بریدگیهای زیاد و رنگ گلهایش سفید یا قرمز است. این گیاه در اماکن خشک اروپای جنوبی میروید. ریشه اش در طب قدیم بعنوان دوای صرع تجویز میشده است حرای رومی سیسالیوس ساسالیوس سسالی

فرهنگ لغت هوشیار

کاآم

مراد، مقصد، آرزو، قصد، آهنگ، شهوت

فرهنگ لغت هوشیار

ماتم

اندوه، غم، مصیبت، عزا، سوک

فرهنگ لغت هوشیار

کاتب

نویسنده، منشی نثر، دبیر

فرهنگ لغت هوشیار

قاتم

سیاهگون

فرهنگ لغت هوشیار

عاتم

شب آی، درنگ کننده

فرهنگ لغت هوشیار

خاتم

آخر و پایان هر چیزی

فرهنگ لغت هوشیار

اکتم

شکم سیر

فرهنگ لغت هوشیار

حاتم

حاکم، قاضی، زاغ سیاه

فرهنگ لغت هوشیار

حاتم

((تِ))

حاکم، قاضی، غراب، زاغ

فرهنگ فارسی معین

خاتم

((تِ))

ختم کننده، پایان، عاقبت

فرهنگ فارسی معین

خاتم

((تَ))

انگشتری، مهر، نگین، جمع خواتم، آخری، آخرین، اشیایی مثل قاب عکس، جای قلم و مانند آن که بر روی آن با عاج، استخوان، فلز و چوب زینت کاری و نقش و نگار شده باشد

فرهنگ فارسی معین