معنی چرگر در لغت نامه دهخدا

مفتی بود. (فرهنگ اسدی). مفتی را هم گفته اند. (برهان). بمعنی فتوی دهنده که مفتی خوانند. (انجمن آرا). در بعضی از کتب بمعنی مفتی مرقوم است. (جهانگیری). مفتی. (ناظم الاطباء) :، بوسه و نظرت حلال باشد باری، حجت دارم بر این سخن ز دو چرگر.، زینبی (از فرهنگ اسدی).، بوس و نظرم حلال باشد با یار، این معنی من گرفتم از چرگر.، ابوحفص سغدی سمرقندی (از انجمن آرا).،، رسول و پیغمبر را گویند. (برهان). پیغمبر را نامند. (جهانگیری). رسول و پیغمبر. (ناظم الاطباء) :، بر پی شیر دین یزدان شو، کز پس چرگر امت است بتاز.، ناصرخسرو (از جهانگیری).،، پیشنماز را هم گفته اند. (برهان). پیش نماز. (ناظم الاطباء)

معنی چرگر در لغت نامه دهخدا

دهی جزء دهستان ابهررود بخش ابهر شهرستان زنجان که در 34هزارگزی شمال باختری ابهر و 5هزارگزی شمال شوسۀ قزوین به زنجان واقع است. کوهستانی و سردسیر است و 1500 تن سکنه دارد. آبش از زه آب درۀ کوهستانی، محصولش غلات، یونجه، بادام و قیسی، شغل اهالی زراعت و بافتن قالیچه و گلیم و راهش مالرو است. از طریق پیرسقا، سر راه شوسۀ قزوین به زنجان اتومبیل هم میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

معنی چرگر در لغت نامه دهخدا

سرودگوی بود. (فرهنگ اسدی). مغنی و خنیاگر باشد. (برهان). مغنی و خنیاگر را نامند. (جهانگیری). مؤلف انجمن آرا نویسد: ’سروری کاشانی بمعنی مغنی، یعنی مطرب نوشته است... و در باب مفتی و مغنی تصحیف خوانی شده است و معنی درستی بدست نیامده است’. (از انجمن آرا). مغنی و خنیاگر و آوازه خوان. (ناظم الاطباء) :، همیشه دشمن تو سوخته تو ساخته بزم، ببزم ساخته رود آخته دوصد چرگر.، ؟ (از فرهنگ اسدی).، ز آوای مطرب ز دستان چرگر، دل من تپان همچو ماهی است در بر.، شهاب الدین مدارانی (از جهانگیری)

معنی چرگر - جستجوی لغت در جدول جو

چرگر(چُ گَ)

لغت نامه دهخدا

چرگر(چَ گَ)

لغت نامه دهخدا

چرگر(چَ گَ)

لغت نامه دهخدا

ورگر

(پسرانه)

با دوام (نگارش کردی: وهرگر)

فرهنگ نامهای ایرانی

گرگر

تخت، تخت پادشاهی
دادگر، از نام های باری تعالی، گروگر، برای مثال چو بیچاره گشتند و فریاد جستند / بر ایشان ببخشود دادار گرگر (دقیقی - ۱۰۲)

فرهنگ فارسی عمید

وچرگر

قاضی، فتوی دهنده، مفتی، حاکم شرع، برای مثال بوسه و نظرت حلال باشد باری / حجت دارم براین سخن ز وچرگر (زینبی - شاعران بی دیوان - ۴۹۴)

فرهنگ فارسی عمید

زرگر

کسی که پیشه اش ساختن زینت آلات و چیزهای دیگر از زر است، طلاساز

فرهنگ فارسی عمید

چرمگر

کسی که پوست حیوانات را دباغت میکند و چرم می سازد، چرم ساز، دباغ، پوست پیرا

فرهنگ فارسی عمید

سرگر

گیوه دوز، گیوه فروش

فرهنگ فارسی عمید

چراگر

چرندهبرای مثال گهی با چرنده چراگر شدی / گهی با پرنده پرآور شدی (خواجو - ۴۱۷)

فرهنگ فارسی عمید

پرگر

طوق، طوق زرین و مرصعی که در قدیم پادشاهان بر گردن خود می کرده اند، برای مثال عدو را بهره از تو غلّ و پاوند / ولی را بهره از تو باغ و پرگر (دقیقی - ۱۰۲)
پرگار، وسیله ای دو شاخه که بر یک سر آن مداد یا نوک مداد قرار دارد و برای کشیدن دایره و اندازه گیری خط های مستقیم استفاده می شود، بردال، پردال، دوّاره، فرکال

طوق، طوق زرین و مرصعی که در قدیم پادشاهان بر گردن خود می کرده اند، برای مِثال عدو را بهره از تو غلّ و پاوند / ولی را بهره از تو باغ و پرگر (دقیقی - ۱۰۲)
پَرگار، وسیله ای دو شاخه که بر یک سر آن مداد یا نوک مداد قرار دارد و برای کشیدن دایره و اندازه گیری خط های مستقیم استفاده می شود، بَردال، پَردال، دَوّاره، فَرکال

فرهنگ فارسی عمید

درگر

درودگر، چوب تراش، نجار

فرهنگ فارسی عمید

چرچر

خوشی، خوش خوراکی، آمادگی اسباب عیش و خوشی
چرچر کردن: خوش چریدن، خوب خوردن و خوش بودن، مالی پیدا کردن و با آن به عیش و خوشی گذرانیدن

فرهنگ فارسی عمید

وچرگر

(وَ چَ گَ)

مفتی. فتوی دهنده، پیغمبر و رسول. (برهان) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). (مشتق از وزاره به معنی گداره و گر علامت فاعلی) گذارش گر. و کلمه وزیر نیز معرب همین وچر است. (از یادداشت مرحوم دهخدا) :
بوسه و نظرت حلال باشد باری
حجت دارم بر این سخن ز وچرگر.
زینبی.
در نسخۀ حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی که کتابت آن در 776 هجری قمری است مینویسد: چرگر، سرودگوی بود. شاعر گوید:
همیشه دشمن تو سوخته تو ساخته بزم
به بزم ساخته، رود آخته دوصد چرگر
و چرگر دیگر مفتی بود. زینبی گوید:
بوسه ونظرت حلال باشد باری
حجت دارم بر این سخن روا چرگر. (کذا).
چنانکه مشهود است کلمه چرگراست نه وچرگر برای اینکه بعد از چرگر به معنی سرودگوی مینویسد چرگر دیگر لیکن شعر زینبی را که شاهد می آورد مصرع دوم طوری است که اگر ز وچرگر بخوانیم وزن درست میشود و فرهنگها از همین جا به اشتباه افتاده اند ولی بی شبهه مصراع ثانی غلط است و شاید اصل چنین بوده: حجت دارم بر این سخن از چرگر یا بر چرگر یا ز گفتۀ چرگر، با اینهمه کلمه ای در پهلوی هست بدینصورت ’واژی تاژ’ به معنی قاری و نمازگزار و خوانندۀ ادعیۀ دینی و امثال آن است. واﷲ اعلم. (یادداشت بخط مؤلف)

مفتی. فتوی دهنده، پیغمبر و رسول. (برهان) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). (مشتق از وزاره به معنی گداره و گر علامت فاعلی) گذارش گر. و کلمه وزیر نیز معرب همین وچر است. (از یادداشت مرحوم دهخدا) :
بوسه و نظرت حلال باشد باری
حجت دارم بر این سخن ز وچرگر.
زینبی.
در نسخۀ حاشیۀ فرهنگ اسدی نخجوانی که کتابت آن در 776 هجری قمری است مینویسد: چرگر، سرودگوی بود. شاعر گوید:
همیشه دشمن تو سوخته تو ساخته بزم
به بزم ساخته، رود آخته دوصد چرگر
و چرگر دیگر مفتی بود. زینبی گوید:
بوسه ونَظْرَت حلال باشد باری
حجت دارم بر این سخن روا چرگر. (کذا).
چنانکه مشهود است کلمه چرگراست نه وچرگر برای اینکه بعد از چرگر به معنی سرودگوی مینویسد چرگر دیگر لیکن شعر زینبی را که شاهد می آورد مصرع دوم طوری است که اگر زِ وَچَرگَر بخوانیم وزن درست میشود و فرهنگها از همین جا به اشتباه افتاده اند ولی بی شبهه مصراع ثانی غلط است و شاید اصل چنین بوده: حجت دارم بر این سخن از چرگر یا بر چرگر یا ز گفتۀ چرگر، با اینهمه کلمه ای در پهلوی هست بدینصورت ’واژی تاژ’ به معنی قاری و نمازگزار و خوانندۀ ادعیۀ دینی و امثال آن است. واﷲ اعلم. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ورگر

وراگر اگر هم عجزنبود از قدر ورگر بود جاهلی از عاجزی بدتر بود. (مثنوی)

فرهنگ لغت هوشیار

گرگر

گیاهی است از تیره پروانه واران که برگهایش کامل و پنجه یی و گلهایش آبی یا بنفش و یا زردند و گل آذینش خوشه یی است. میوه این گیاه شبیه باقلا ولی کوچکتر از آنست و دانه هایش ریزتر از یک نخود و سیاه رنگ است و آنها را باقلای نبطی گویند. ازین گیاه بمنظور تغذیه دامها و از دانه اش جهت تغذیه انسان مانند غلات دیگر استفاده میشود باقلای مصری جرجر جرجر مصری باقلای قبطی ترمس

فرهنگ لغت هوشیار