- پیچانده
پیچانیده، پیچیده، تابیده، پیچ داده شده
معنی پیچانده - جستجوی لغت در جدول جو
- پیچانده(دَ / دِ)
نعت مفعولی از پیچاندن. تافته. خمانیده. تابیده. بگردانیده. بپیچیده
- پیچانده
تافته خمیده تابیده، برنج داشته
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
چیزی را در چیز دیگر چرخاندن مانند پیچاندن میخ پیچ در تخته یا چیز دیگر، گردگرداندن، پیچ دادن، تاب دادن، گرداندن
(گِ رِهْ بِ زَ دَ)
لغت نامه دهخدا
خم کردن. خماندن. پیچش دادن. تاب دادن. پیچیدن (در معنی متعدی). گردانیدن. تافتن. بگردانیدن:
بدان تا بباید بدین روی کوه
نپیچاند از ما گروهاگروه.
فردوسی.
بپیچاند آنرا که خود پرورد
اگر بیهش است و اگر با خرد.
فردوسی.
نه کوشیدنی کان تن آرد برنج
روان را بپیچانی از آز و گنج.
فردوسی.
مکش مرمرا کت سرانجام کار
بپیچاند از خون من روزگار.
فردوسی.
بپیچاند آنرا که بیشی کند
وگر چند بیشی ز پیشی کند.
فردوسی.
کارم همه بخت بد بپیچاند
در کام زبان همی چه پیچانم.
مسعودسعد.
اندیشه مکن بکارها در بسیار
کاندیشۀ بسیار بپیچاندکار.
مسعودسعد.
رجل ٌ کث ّ، مرد... پیچان ریش. عقص، پیچان گردانیدن شاخ گوسفند. (منتهی الارب).
- سر پیچاندن از، از طاعت بدر رفتن. عاصی شدن بر. گردن ننهادن. تمرد کردن:
نیابی جز این نیز پیغام من
وگر سر بپیچانی از کام من.
فردوسی.
بیاید بنزد تو ای پرهنر
مپیچان ز گفتار او هیچ سر.
فردوسی.
- سر کسی را پیچاندن، وی رابوعده دروغ فریفتن. او را بدفعالوفت فریب دادن.
- پیچاندن دل، مضطرب ساختن. مشوش گردانیدن:
بکوشد مگر دل بپیچاندم
ببیشی لشکر بترساندم.
فردوسی.
- پیچاندن سخن، منحرف ساختن. بعمدا بر وجهی نه راست ادا کردن. در کش و قوس افکندن
بدان تا بباید بدین روی کوه
نپیچاند از ما گروهاگروه.
فردوسی.
بپیچاند آنرا که خود پرورد
اگر بیهش است و اگر با خرد.
فردوسی.
نه کوشیدنی کان تن آرد برنج
روان را بپیچانی از آز و گنج.
فردوسی.
مکش مرمرا کت سرانجام کار
بپیچاند از خون من روزگار.
فردوسی.
بپیچاند آنرا که بیشی کند
وگر چند بیشی ز پیشی کند.
فردوسی.
کارم همه بخت بد بپیچاند
در کام زبان همی چه پیچانم.
مسعودسعد.
اندیشه مکن بکارها در بسیار
کاندیشۀ بسیار بپیچاندکار.
مسعودسعد.
رجل ٌ کث ّ، مرد... پیچان ریش. عقص، پیچان گردانیدن شاخ گوسفند. (منتهی الارب).
- سر پیچاندن از، از طاعت بدر رفتن. عاصی شدن بر. گردن ننهادن. تمرد کردن:
نیابی جز این نیز پیغام من
وگر سر بپیچانی از کام من.
فردوسی.
بیاید بنزد تو ای پرهنر
مپیچان ز گفتار او هیچ سر.
فردوسی.
- سر کسی را پیچاندن، وی رابوعده دروغ فریفتن. او را بدفعالوفت فریب دادن.
- پیچاندن دل، مضطرب ساختن. مشوش گردانیدن:
بکوشد مگر دل بپیچاندم
ببیشی لشکر بترساندم.
فردوسی.
- پیچاندن سخن، منحرف ساختن. بعمدا بر وجهی نه راست ادا کردن. در کش و قوس افکندن
آنکه بپیچد آنکه گرد چیزی یا گرد خود برآید پیچان: چو دست کمند افکنان روزگار همه شاخها پرز پیچنده مار. (گرشا. لغ)، ناهموار ناراست کج: چون جور است بر آید و هموار دلیل پیچنده و ناهموار بر آید تنگسال بود. (نوروز نامه 31)، گرداننده چرخاننده: سخنگوی هر چا
