معنی پرگناه در فرهنگ فارسی عمید

کسی که گناه بسیار مرتکب شده، گناهکار

معنی پرگناه در لغت نامه دهخدا

که گناه بسیار دارد. اَثیم. بزه کار:، چهارم که از کهتر پرگناه، نجوشد سر نامور پیشگاه.، فردوسی.، بشد موبد و پیش او دخت شاه، همی رفت لرزان دل و پرگناه.، فردوسی.، وزان پرگناهان زندان شکن، که گشتند با نوشزاد انجمن.، فردوسی.، همه بندۀ پرگناه توایم، به بیچارگی دادخواه توایم.، فردوسی.، بیامد بنزدیک ایران سپاه، سری پر ز کینه دلی پرگناه.، فردوسی.، ببایدش کشتن بفرمان شاه، فکندن تن پرگناهش براه.، فردوسی.، رخش زرد گشته هم از بیم شاه، تنش لرزلرزان و دل پرگناه.، فردوسی.، کنون آمد ای شاه گرگین ز راه، زبان پر ز یاوه روان پرگناه.، فردوسی.، همان نیز جانم پر از شرم شاه، زبان پر ز پوزش روان پرگناه.، فردوسی.، همه دل پر از درد از بیم شاه، همه دیده پرخون و دل پرگناه.، فردوسی.، چهارم بیامد بدرگاه شاه، زبان پردروغ و روان پرگناه.، فردوسی.، تویی پرگناه و فریبنده مرد، که جستی ز هرمز نخستین نبرد.، فردوسی.، ز راه اندر ایوان شاه آمدند، پر از رنج و دل پرگناه آمدند.، فردوسی.، یکی بنده ام با دلی پرگناه، بنزد خداوند خورشید و ماه.، فردوسی.، سر پرگناهش بباید برید، کسی پند گوید نباید شنید.، فردوسی.، همان پرگناهان که پیش توأند، نه تیماردار ونه خویش توأند، ز من هرچه گویند از این پس همان، ز تو بازگویند بر بدگمان.، فردوسی.، بمانی پر از درد و تن پرگناه، نخوانند از این پس ترا نیز شاه.، فردوسی

معنی پرگناه - جستجوی لغت در جدول جو

پرگناه

فرهنگ فارسی عمید

پرگناه

لغت نامه دهخدا

پروانه

(دخترانه)

حشره ای زیبا که خود را به شعله می زند، حشره ای با بدن کشیده و باریک و بالهای پهن پوشیده از پولکهای رنگارنگ

فرهنگ نامهای ایرانی

پریماه

(دخترانه)

زیبا چون ماه و پری

فرهنگ نامهای ایرانی

پریناز

(دخترانه)

دارای ناز و کرشمه ای چون پری

فرهنگ نامهای ایرانی

پرینام

(دخترانه)

دارای نامی زیبا

فرهنگ نامهای ایرانی

پرگنه

پرگناه، آنکه گناه بسیار مرتکب شده، گناهکار

فرهنگ فارسی عمید

پرگنه

ناحیه، ایالت، استان، قسمتی از کشور
ترکیبی از داروهای خوش بو

فرهنگ فارسی عمید

پرگنه

(پَ گَ نَ /نِ)

زمینی را گویند که از آن مال و خراج میگیرند. (برهان). زمینی را گویند که از آن خراج بستانند. (جهانگیری) ، مرکبی باشد از عطریات و بویهای خوش و آنرا در هندوستان ارگجه گویند و در عربی ذریره خوانند و به این معنی به کسر کاف فارسی هم آمده است. (برهان) ، بفتح اول و سکون ثانی دهات. (برهان) (غیاث اللغات). رجوع به پرکنه شود

لغت نامه دهخدا

پرگنه

(پُ گُ نَهْ)

پرگناه:
برین بر شدن بنده را دستگیر
مر این پرگنه را تو کن دلپذیر.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

پرگنه

(پْرُ/ پِ رُ نِ)

نوعی از طیور خواننده، از خانوادۀ ئیروندی نیده دارای ده نوع فرعی که در اتازونی بسیار دیده میشود

لغت نامه دهخدا

پرگنات

(پْرُ/ پِ رُ)

نوعی از حشرات از خانوادۀ ستافیلینیده که در تمام نواحی زمین دیده میشود