معنی پروین در فرهنگ نامهای ایرانی

ثریا، نام یک صورت فلکی، ستارگان کوچک نزدیک به هم، دسته ای از شش ستاره درخشان در صورت فلکی ثور

معنی پروین در فرهنگ فارسی عمید

چند ستارۀ درخشان در صورت فلکی ثور که از تعداد بسیاری ستاره تشکیل شده ولی فقط شش ستارۀ آن با چشم دیده می شود که در یک جا به صورت خوشه ای جمع شده و با هم در فضا حرکت می کنند، ثریا، آسمان گو مفروش این عظمت کاندر عشق / خرمن مه به جوی خوشۀ پروین به دوجو (حافظ - ۸۱۴)

معنی پروین در لغت نامه دهخدا

شش ستاره است یک به دیگر خزیده مانند خوشۀ انگور. (التفهیم بیرونی). چند ستارۀ کوچک باشد یکجا جمع شده در کوهان ثور و آنرا بعربی ثریا خوانند و نام منزلی است از جملۀ 28 منزل قمر و بعضی گویند این ستاره ها دنبۀ حمل است نه کوهان ثور و اول اَصح است. (برهان قاطع). شش ستارۀ کوچک که با هم مجتمعاند و در ایام زمستان از اول شب نمایان باشند. (غیاث اللغات). پروین را بعربی ثریا، هم چنین النجم گویند. در منظومۀ ستاره های برج ثور دو گروه ستاره موجود است که یکی همین پروین است و به یونانی پله ایادس گفته اند یعنی انبوه که ثریا بعربی هم همان معنی را دارد و از ستاره های شفاف ثریا یکی را هادی النجم و دیگری را تالی النجم وسومی را که از پشت سر اینها می آید دبران گویند. گروه دوم را به مناسبت ستارۀ شفاف بزرگ آن بعربی الفنیق (شتر نر، حیوان نر) و ستاره های اطراف آن را القلاص (شتران کوچک) و به یونانی هیادس گفته اند. پروین چند ستارۀ خرد باشد نزدیک هم و مردم آن را بیکدیگر بسیار نمایند چه گویند بر اجتماع دلالت دارد برخلاف بنات النعش که بر تفرقه دلیل کندو بدین سبب به یکدیگر ننمایند. (صحاح الفرس). پرو. پروه. پَرَن. پَرَند. نرگسَه. نرگسۀ چرخ. نرگسۀ سقف لاجورد. رفه. رمه. و رجوع به ثریا شود:، هست پروین چو دستۀ نرگس، همچو بنات نعش رنگینان.، فیروز مشرقی (از فرهنگ رشیدی).، ستاره چو گل گشت و گردون چو باغ، چو پروانه پروین و مه چون چراغ.، فردوسی.، در و دشت گفتی که زرین شده ست، کمرها ز گوهرچو پروین شده ست.، فردوسی.، بت آرای چون او نبینی بچین، بر او ماه و پروین کنند آفرین.، فردوسی.، دو لشکر بناگه بهم باز خورد، به پروین برآمد خروش نبرد.، فردوسی.، وز آنروی لشکر سوی چین کشید، سر نامداران به پروین کشید.، فردوسی.، ازینسان یکی شارسان ساختم، سرش رابه پروین برافراختم.، فردوسی.، جهان گشت چون روی زنگی سیاه، نه خورشید پیدا نه پروین نه ماه.، فردوسی.، کسی کش پدر ناصرالدین بود، سر تخت او تاج پروین بود.، فردوسی.، سزد که پروین بارد دو چشم من شب و روز، کنون کز این دو شب من شعاع برزد پرو.، کسائی.، با سماع چنگ باش از چاشتگه تا آن زمانک، بر فلک پروین پدید آید چو سیمین شفترنگ.، عسجدی.، وز تپانچه زدن این دو رخ زراندودم، آسمان گون شد و اشکم شده چون پروینا.، عروضی.، بجای نعل نوَمَه بسته برپای، بجای دُرّ پروین بفتَه بر بش.، اسدی.، نادان اگر نیاید پیشم عجب چه داری، پروانه چون برآید هرگز بچرخ پروین.، ناصرخسرو.، آنگه یقین بدان که برون آید، از کوه تن بجای گهر پروین.، ناصرخسرو.، چشم و دهن و دو بینی و گوش، پروین تو است خود همی بین.، ناصرخسرو.، صبح را بنگر پس پروین بدان ماند درست، کز پس سیمین تذروی بسدین عنقاستی.، ناصرخسرو.، پروین چو هفت خواهر خود دایم، بنشسته اند پهلوی یکدیگر.، ناصرخسرو.، پروین بجای قطره ببارد ز میغ، گر میغ بگذرد ز بر برزنش.، ناصرخسرو.، جمع برآمد همی شکوفه چو پروین، باز شود چون بنات نعش پریشان.، عثمان مختاری.، آن قوم که بودند پراکنده تر از نعش، گشتند فراهم ز سخای تو چو پروین.، سنائی.، گاویست در آسمان سنامش پروین، یک گاو دگر نهفته در زیر زمین، چشم خردت گشای ای مرد یقین، زیر و زبر دو گاو مشتی خر بین.، خیام.، که تا مهد بر پشت پروین کشم، بیاد شه آن جام زرین کشم.، نظامی.، همه آرام گرفتند و شب از نیمه گذشت، وانچه در خواب نشد چشم من و پروین است.، سعدی.، بتابد بسی ماه و پروین و هور، که سر برنداری ز بالین گور.، سعدی (بوستان).، اگر خود روز را گوید شب است این، بباید گفت آنک ماه و پروین.، سعدی (گلستان).، مگر پروین نماید بر سواد شب که این خازن، بروی نطع مشکین ریخت مشت لولوءلالا.، نظام استرابادی.، گه ز پروینْش چون بنات النعش، جمع دشمن همه پریشان باد.، ؟، مگر که پروین بر آسمان سپاه تو شد، که هیچ حادثه آنرا ز هم نکرد جدا، ؟،، نام یکی از دیه های فرح آباد مازندران. (مازندران و استراباد رابینو)

معنی پروین در فرهنگ لغت هوشیار

چند ستاره که در آسمان در یکجا جمع شده و بشکل یک ستاره دیده میشود گویند

معنی پروین در فرهنگ فارسی معین

ثریا، صورتی فلکی که بالای شاخ صورت فلکی گاو قرار دارد، نام منزلی از منازل قمر، پرن

معنی پروین - جستجوی لغت در جدول جو

پروین(دخترانه)

فرهنگ نامهای ایرانی

پروین

فرهنگ فارسی عمید

پروین(پَرْ)

لغت نامه دهخدا

پروین

فرهنگ لغت هوشیار

پروین((پَ))

فرهنگ فارسی معین

پروین

فرهنگ واژه مترادف متضاد

پرویز

(پسرانه)

پیروز، از شخصیتهای شاهنامه، نام خسرو دوم پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

شروین

(دخترانه و پسرانه)

یکی از سرداران معاصر شاپور ذوالاکتاف ساسانی، نام یکی از فرزندان ملک کیوس برادر انوشیروان پادشاه ساسانی، نام سلسله جبالی در نزدیکی دیلم و گیلان

فرهنگ نامهای ایرانی

پرزین

(دخترانه)

پرچینی از گلهای ریز به دور باغات

فرهنگ نامهای ایرانی

پرنین

(دخترانه)

مانند پر

فرهنگ نامهای ایرانی

سروین

(دخترانه)

شبیه سرو، مانند سرو

فرهنگ نامهای ایرانی

آروین

(پسرانه)

تجربه، آزمایش امتحان آزمون

فرهنگ نامهای ایرانی

پروان

دستگاهی که با آن ابریشم را تاب دهند، چرخ ابریشم تابی

فرهنگ فارسی عمید

پرویزن

الک، وسیله ای گرد و دیواره دار با سطح سوراخ سوراخ معمولاً ریز که برای جدا کردن ناخالصی، گردها یا اجزای ریز و درشت حبوبات، آرد و امثال آن به کار می رود، گربال، غربال، آردبیز، غرویزن، پریزن، غربیل، منخل، تنک بیز، پرویز، چاولی، پریز، تنگ بیز، موبیز

اَلَک، وسیله ای گرد و دیواره دار با سطح سوراخ سوراخ معمولاً ریز که برای جدا کردن ناخالصی، گَردها یا اجزای ریز و درشت حبوبات، آرد و امثال آن به کار می رود، گَربال، غَربال، آردبیز، غَرویزَن، پَریزَن، غَربیل، مُنخُل، تُنُک بیز، پَرویز، چاولی، پَریز، تُنُگ بیز، موبیز

فرهنگ فارسی عمید

پرزین

پرزدار، پارچه یا چیز دیگر که پرز داشته باشد، پرزگن

فرهنگ فارسی عمید

پروزن

غربال، آردبیز، هر چیز مشبک و سوراخ سوراخ، برای مثال چرخ پنداری بخواهد شیفتن / زآن همی پوشد لباس پروزن (ناصرخسرو۱ - ۱۵۹)

فرهنگ فارسی عمید

پژوین

چرکین، شوخگن، چرک آلود، پلید، پژاگن

فرهنگ فارسی عمید

پرچین

دیواری که از بوته های خار و شاخه های درخت در گرداگرد باغ یا کشتزار درست کنند، شاخ و برگ درخت و بوته های خار که بر سر دیوار باغ به ردیف بگذارند تا مانع عبور شود، خاربست، خاربند، خارچین، فلغند، کپر، چپر، برای مثال تا نگار من ز سنبل بر سمن پرچین نهاد / داغ حسرت بر دل صورت گران چین نهاد (امیرمعزی - ۱۶۲)
پرچ

دیواری که از بوته های خار و شاخه های درخت در گرداگرد باغ یا کشتزار درست کنند، شاخ و برگ درخت و بوته های خار که بر سر دیوار باغ به ردیف بگذارند تا مانع عبور شود، خاربَست، خاربَند، خارچین، فُلغُند، کَپَر، چَپَر، برای مِثال تا نگار من ز سنبل بر سمن پرچین نهاد / داغ حسرت بر دل صورت گران چین نهاد (امیرمعزی - ۱۶۲)
پَرچ

فرهنگ فارسی عمید

پریون

بیماری خارش پوست بدن، جرب، گری

فرهنگ فارسی عمید

پرمین

آخرین دوره از دوران پالئوزوئیک

فرهنگ فارسی عمید

پرچین

چیزی که چین و شکن بسیار دارد، پر پیچ و خم
چروکیده، پرشکن، پر پیچ و تاب، پرگره، پرآژنگ، پرنورد، پرشکنج، پرکوس، پرماز، انجوخیده، آژنگ ناک، برای مثال آب رویم رفت و زیر آب چشم / روی چون آب است پرچین ای دریغ (خاقانی - ۷۸۰)

چیزی که چین و شکن بسیار دارد، پر پیچ و خم
چُروکیده، پُرشِکَن، پُر پیچ و تاب، پُرگِرِه، پُرآژَنگ، پُرنَوَرد، پُرشِکَنج، پُرکوس، پُرماز، اَنجوخیده، آژَنگ ناک، برای مِثال آب رویم رفت و زیر آب چشم / روی چون آب است پرچین ای دریغ (خاقانی - ۷۸۰)

فرهنگ فارسی عمید

پرویز

پیروز، مظفر، فاتح
الک، وسیله ای گرد و دیواره دار با سطح سوراخ سوراخ معمولاً ریز که برای جدا کردن ناخالصی، گردها یا اجزای ریز و درشت حبوبات، آرد و امثال آن به کار می رود، غربیل، پریز، تنگ بیز، غرویزن، غربال، تنک بیز، چاولی، منخل، پریزن، آردبیز، گربال، موبیز، پرویزن

پیروز، مظفر، فاتح
اَلَک، وسیله ای گرد و دیواره دار با سطح سوراخ سوراخ معمولاً ریز که برای جدا کردن ناخالصی، گَردها یا اجزای ریز و درشت حبوبات، آرد و امثال آن به کار می رود، غَربیل، پَریز، تُنُگ بیز، غَرویزَن، غَربال، تُنُک بیز، چاولی، مُنخُل، پَریزَن، آردبیز، گَربال، موبیز، پَرویزَن

فرهنگ فارسی عمید

پرویش

اهمال، قصور، درنگ، تنبلی

فرهنگ فارسی عمید

سروین

منسوب به سرو مانند سرو: بالای سروین

فرهنگ لغت هوشیار

پرویش

کوتاهی تنبلی در کار اهمال سستی فرویش

فرهنگ لغت هوشیار

پژوین

چرکین شوخگن

فرهنگ لغت هوشیار

پریون

مرضی است با خارش گر جرب قوباء

فرهنگ لغت هوشیار

پرویز

اصل آن ابهرویز بمعنی پیروز و مظفر

فرهنگ لغت هوشیار

پرویزن

آلتی است که بدان بیختنیها چون شکر و آرد و امثال آن را بیزند پروزن آرد بیز گرمه بیز گرمه ویز تنگ بیز ماشوب پا لونه پالوانه الک غربال ترشی پالا سماق پالا مسحل هلهال

فرهنگ لغت هوشیار

پروان

چرخی که ابریشم را بدان از پیله بر آورند و آن چرخ را بپای گردانند

فرهنگ لغت هوشیار

پرچین

حصار از چوب و شاخه، دیوار گونه ای که از ترکه ونی و برگ و علف و خار و مانند آن گرد باغ کشند چوبهای نوک تیز خار شاخ درخت و مانند آن که بر سر دیوار باغ نهند تا عبور از آن سخت گردد چپر کپر خاربست. پرپیچ و تاب پرشکن پرآژنگ پر نورد

فرهنگ لغت هوشیار