معنی پخسان - جستجوی لغت در جدول جو

پخسان

لغت نامه دهخدا

پخسانیدن

پژمرده ساختن، رنجاندن، آزردن، گداختن، بخسانیدن

فرهنگ فارسی عمید

بخسان

بخسانیدن، گداخته، گداز آن، پژمرده

فرهنگ فارسی عمید

پرسان

پرسنده
پرسان پرسان: در حال پرسیدن

فرهنگ فارسی عمید

بخسان

(بَ)

پژمرده وفراهم آمده. (برهان قاطع) (آنندراج). پژمرده و درهم کشیده. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

خسان

(خَ)

فرومایگان. (آنندراج). جمع واژۀ خس. رجوع به خس شود:
زین خسان خیر چه جوئی چو همی بینی
که بترب اندر هرگز نبود روغن.
ناصرخسرو.
می بگفتی راستی گر از زیان این خسان
عاقلان را گوش کردن قول من یاراستی.
ناصرخسرو.
گفت بگذار ترهات خسان
رو به بی بی سلام ما برسان.
سنائی.
از خسان همت کسان مطلب
که رخ و پیل کار شه نکنند.
خاقانی

فرومایگان. (آنندراج). جَمعِ واژۀ خس. رجوع به خس شود:
زین خسان خیر چه جوئی چو همی بینی
که بترب اندر هرگز نبود روغن.
ناصرخسرو.
می بگفتی راستی گر از زیان این خسان
عاقلان را گوش کردن قول من یاراستی.
ناصرخسرو.
گفت بگذار ترهات خسان
رو به بی بی سلام ما برسان.
سنائی.
از خسان همت کسان مطلب
که رخ و پیل کار شه نکنند.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

خسان

(خُسْ سا)

آن ستارگانی که هرگز غروب نکنند چون جدی و بنات النعش و فرقدان ومانند آن. (از ناظم الاطباء) (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

پخشان

(پَ)

فراهم آمده باشد از غم یا از درد. (صحاح الفرس). المناک و دردناک. (شعوری). و ظاهراً این صورت مصحف پخسان است

لغت نامه دهخدا

اخسان

(غِ/ غَ خوَرْ / خُرْ)

خوار شدن پس از ارجمندی

لغت نامه دهخدا

پرسان

(پُ)

صفت فاعلی بیان حالت. در حال پرسیدن. پرسنده:
هر که باشد زحال ما پرسان
یک بیک را سلام ما برسان

لغت نامه دهخدا

پوسان

صفت بیان حالت از پوساندن، پوسنده

لغت نامه دهخدا

پکسان

(پِ)

هانری ژزف. سرتیپ فرانسوی، متولد در شهر متز. مخترع توپ های خمپاره اندازی بنام او. مولد وی بسال 1783 و وفات بسال 1854 م

لغت نامه دهخدا

پخسانیدن

(گَ دَ شَ کَ دَ)

بخسانیدن. فراهم ترنجانیدن از غم. (حاشیۀ فرهنگ اسدی نسخۀ آقای نخجوانی) :
از اوبی اندهی بگزین و شادی و تن آسانی
به تیمار جهان دل را چرا باید که پخسانی.
رودکی.
ای ترک بحرمت مسلمانی
کم بیش بوعده ها نپخسانی.
معروفی.
کفر که کبریت دوزخ اوست و بس
بین چه پخسانید او را این نفس.
مولوی

لغت نامه دهخدا