معنی وهنده - جستجوی لغت در جدول جو

وهنده

لغت نامه دهخدا

شکوهنده

(دخترانه)

با شکوه، دارنده شکوه و جلال

فرهنگ نامهای ایرانی

فروهنده

(دخترانه)

نیکوسیرت و خوبروی، نام فرشته ای است

فرهنگ نامهای ایرانی

نکوهنده

سرزنش کننده

فرهنگ فارسی عمید

پژوهنده

محقق، جستجو کننده، تفحص کننده، جوینده، برای مثال پژوهنده ای بود حجت نمای / در آن انجمن گشت شاه آزمای (نظامی۵ - ۸۶۹)، مرد خردمند و دانا

فرهنگ فارسی عمید

فروهنده

خوب رو، نیکو سیرت
با ادب
فرشته، موجودی آسمانی و غیر قابل رؤیت که مامور اجرای اوامر الهی است و مرتکب گناه نمی شود، امشاسپند، طایر قدس، ملک، فریشته، امهراسپند، طایر فلک

فرهنگ فارسی عمید

دهنده

کسی که چیزی به دیگری بدهد

فرهنگ فارسی عمید

جهنده

جست و خیز کننده، کنایه از ناپایدار

فرهنگ فارسی عمید

نهنده

گذارنده، آنکه چیزی را در جایی بگذارد

فرهنگ فارسی عمید

وهده

زمین پست، گودال

فرهنگ فارسی عمید

ونده

ترتیزک، گیاهی یک ساله با برگ های بیضوی و طعم تند و تیز که جزء سبزی های خوردنی مصرف می شود. دارای ید، آهن و فسفات و ضد اسکوربوت است، شاهی، ککژه، ککش، کیکر، کیکیز

فرهنگ فارسی عمید

خوهنده

(خوَ / خُ هََ دَ / دِ)

خواهنده:
کنون به نیم شب افتاد شرمگینم از او
چو وام دار ز روی طلب خوهندۀ وام.
سوزنی.
رجوع به خوه شود

لغت نامه دهخدا

هنده

(هَِ دِ لِ)

دهی است از بخش الیگودرز شهرستان بروجرد. دارای 421 تن سکنه، آب آن از چشمه و قنات و محصول عمده اش غله و لبنیات و کار دستی مردم کرباس بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

ونده

(وَ دَ / دِ)

تره تیزک. (غیاث اللغات از جهانگیری) (انجمن آرا) (آنندراج) (برهان). به عربی جرجیر خوانند. (انجمن آرا) (آنندراج) (برهان)

لغت نامه دهخدا

وهده

(وَ دَ)

وهد. زمین پست و هموار. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). زمین پست و نشیب و هموار. (غیاث اللغات از نصاب و صراح)

لغت نامه دهخدا

وزنده

(وَ زَ دَ / دِ)

وزان. وزیدن دارنده

لغت نامه دهخدا

نهنده

(نِ / نَ هََ دَ / دِ)

گذارنده. که می نهد. نعت فاعلی است از نهادن. رجوع به نهادن شود

لغت نامه دهخدا

ولنده

(وِ)

دهی است از دهستان روضه چای بخش حومه شهرستان ارومیه در مسیر راه ارابه رو ارومیه به موانا، دارای 360 تن سکنه. این ده در دو قسمت واقع شده و به نام ولندۀ بالا و ولندۀ پائین مشهور است. جمعیت ولندۀ بالا 240 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

لهنده

(لِهََ دَ / دِ)

نعت فاعلی از لهیدن. له شونده

لغت نامه دهخدا

دهنده

(دَ هََ دَ / دِ)

که چیزی را دهد. آنکه چیزی را به کسی بدهد. آنچه دهد. مقابل گیرنده، دستگاه دهنده. مقابل دستگاه گیرنده در برق و جز آن. (یادداشت مؤلف) ، عطاکننده. (ناظم الاطباء). معطی. باذل. بخشنده. (یادداشت مؤلف). معطیه. (از منتهی الارب) :
نیل دهنده تویی به گاه عطیت
پیل دمنده به گاه کینه گزاری.
رودکی.
- دهنده بی منت، خدای تعالی. (یادداشت مؤلف).
، زن فاحشه و قحبه. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

دهنده

(دَ هََ دِهْ)

دهی است از دهستان مرکزی بخش صومعه سرای شهرستان فومن. واقع در 4/5هزارگزی شمال صومعه سرا متصل به راه فرعی اتومبیل رو کسما به کله سر. دارای 286 تن سکنه. آب آن ازرود خانه ماسوله. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

زهنده

(زَ هَِ دِ)

دهی از دهستان صومعه سراست که در بخش لشت نشاء شهرستان رشت واقع است و 304 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

روهنده

(هََ دَ / دِ)

کشت بالیدۀ پرقوت و آن در اصل روینده است که ’یا’ با ’ها’ تبدیل شده است. (از انجمن آرا) (از آنندراج) (از برهان)

لغت نامه دهخدا

پژوهنده

جستجو کننده جوینده پژوهش کننده مستفسر محقق متجسس، کار آگاه خبر چین مفتش جاسوس منهی، خواهان طالب، خردمند دانا زیرک. یا پژوهنده اختر. ستاره شناس منجم

فرهنگ لغت هوشیار