معنی وقیه در لغت نامه دهخدا

اوقیه. هفت مثقال. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). وزنی از اوزان قدیمه معادل چهل درهم. جوهری گوید در گذشته چنین بود. (منتهی الارب). اوقیه هفت مثقال و چهل درهم است و نزد ما شصت وشش درهم و دوسوم درهم است. (از اقرب الموارد). نام وزن مقرری، و آن چهل درم باشد. (غیاث اللغات). لغتی است در اوقیه، و ضبط آن به ضم واو است اگرچه مردم آن را به فتح تلفظ کنند، و این نیز لغتی است که بعضی حکایت کرده اند و جمع آن وُقی ّ و وَقایا است مثل عطیه و عطایا. (اقرب الموارد از مصباح)

معنی وقیه در فرهنگ لغت هوشیار

وقیه در فارسی بنگرید به اقیه

معنی وقیه - جستجوی لغت در جدول جو

وقیه

لغت نامه دهخدا

وقیه

فرهنگ لغت هوشیار

رقیه

(دخترانه)

نام یکی از چهار دختر پیامبر (ص) از خدیجه

فرهنگ نامهای ایرانی

وایه

وایا، بایسته، ضروری

فرهنگ فارسی عمید

لقیه

دیدن، دیدار کردن، استقبال کردن

فرهنگ فارسی عمید

وجیه

نیکوروی، صاحب قدر و جاه، بزرگ قوم

فرهنگ فارسی عمید

فقیه

عالم به احکام شرع، متخصص در علم فقه

فرهنگ فارسی عمید

اوقیه

جزئی از رطل، یک دوازدهم رطل، قریب ۷ مثقال

فرهنگ فارسی عمید

بقیه

آنچه باقی مانده، مانده، بازمانده، به جامانده

فرهنگ فارسی عمید

تقیه

خودداری از اظهار عقیده و مذهب یا تظاهر برخلاف عقیده، خود را هم مذهب دیگران نشان دادن برای حفظ جان، پرهیزکاری، پرهیز کردن

فرهنگ فارسی عمید

وقیح

بی شرم، شوخ چشم، بی حیا، پررو و گستاخ، زشت، ناپسند

فرهنگ فارسی عمید

وقفه

فاصلۀ زمانی کوتاه، درنگ، ایست، کنایه از نقصان، رکود

فرهنگ فارسی عمید

وقعه

واقعه، حادثه، کارزار، جنگ

فرهنگ فارسی عمید

شوقیه

(شَ قی یَ)

مؤنث شوقی، قوه ای که محرک انسان شود. باعثه. (فرهنگ فارسی معین) ، آن جزء از مکتوب که در آن عرض اشتیاق می نمایند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

فوقیه

(قی یَ)

دراهم فوقیه، منسوب است به فوق که پادشاهی بود در روم. (منتهی الارب). رجوع به فوکاس شود

لغت نامه دهخدا

قوقیه

(قی یَ / یِ)

دینارهای مضروب قیصر روم بدان جهت که نامش (نام قیصر) قوق بوده. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). دنانیر قوقیه از سکه های قیصر است بدان جهت که او را قوق مینامیدند. (از اقرب الموارد). و در حدیث عبدالرحمان بن ابی بکر آمده است:هنگامی که خواستند با یزید در ایام زندگانی معاویه بیعت کنند: جئتم بها هرقلیه و قوقیه، یعنی بیعت با پسران ملوک سنت پادشاهان روم و عجم است. (النقود العربیه ص 124، 162). و از درهم ها که در آغاز انتشار اسلام رواج داشت قوقیه بود. مصحف فوقیه قیصر فوقایا (فوق). (النقود ص 24). منسوب به امپراتور فوکاس امپراتور بیزانس (602- 610 میلادی)

لغت نامه دهخدا

توقیه

(تَ رَوْ وی)

مبالغۀ وقایه. (زوزنی). نگاه داشتن و حفظ نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اوقیه

(اَ قی یَ)

وزنه ای معادل هفت مثقال. جوهری گوید در گذشته چنین بود ولی امروز متعارف در میان مردم و اطبا وزن ده درهم و 57 درهم است و آن یک استار و دو بخش ازسه بخش استار بود. (غیاث اللغات) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب). چهل درم وزن. (آنندراج). ج، اواقی. (ناظم الاطباء) (آنندراج). اوقیه نزد طبیبان ده درم سنگ است. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). بوزن مکه بسنگ زر هفت مثقال و نیم باشد و بسنگ سیم قریب ده درم و چهار دانگ باشد و گروهی گفته اند اوقیه دوازده درم سنگ باشد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). عوام اوقیه را بتصحیف حقه گویند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

فقیه

دانا، دانشمند، دریابنده

فرهنگ لغت هوشیار

لقیه

لقیه در فارسی: دیدار لقیه در فارسی: یک بار دیدار مونث لقی دیدار کننده یک بار دیدن، دیدار کردن ملاقات: جز یکی لقیه که اول از قضا بر وی افتاد و شد او را دلربالله (مثنوی لغ)

فرهنگ لغت هوشیار