معنی وقیح در فرهنگ فارسی عمید

بی شرم، شوخ چشم، بی حیا، پررو و گستاخ، زشت، ناپسند

معنی وقیح در لغت نامه دهخدا

رجل وقیح،الوجه) سخت روی یا کم شرم. (المنجد) (اقرب الموارد). بی شرم. (غیاث اللغات) (آنندراج). شوخ روی. (تاج المصادر بیهقی) :، هست چون قمری طناز و وقیح، هست چون طوطی غماز و نمیم.، خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 658).، آن خدایی که تو را بدبخت کرد، روی زشتت را وقیح و سخت کرد.، مولوی.، گر فسونی یاد داری از مسیح، کو لب و دندان عیسی ای وقیح.، مولوی

معنی وقیح در فرهنگ لغت هوشیار

دریده پرور بی شرم بی شرم بی حیا پررو

معنی وقیح در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بی ادب، بی چشم ورو، بی حیا، بی شرم، پررو، دریده، شوخ، گستاخ، هتاک، متضاد: کم رو، محجوب

معنی وقیح - جستجوی لغت در جدول جو

وقیح

فرهنگ فارسی عمید

وقیح

لغت نامه دهخدا

وقیح

فرهنگ لغت هوشیار

وقیح

فرهنگ فارسی معین

وقیح

فرهنگ واژه فارسی سره

وقیح

فرهنگ واژه مترادف متضاد

قیح

زرداب، چرک، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رم، ریم، سیم، سخ، شخ، وسخ، پیخ، پژ، فژ، کورس، کرس، کرسه، هو، هبر، بخجد، بهرک، خاز، درن، کلچ، کلخج، کلنج

زرداب، چِرک، مادۀ سفید رنگی که از دمل و زخم بیرون می آید و مرکب از مایع سلول های مرده، باکتری ها و گلبول های سفید است، رِم، ریم، سیم، سَخ، شُخ، وَسَخ، پیخ، پَژ، فَژ، کورَس، کُرَس، کُرسِه، هُو، هُبَر، بَخجَد، بَهرَک، خاز، دَرَن، کَلچ، کَلَخج، کِلَنج

فرهنگ فارسی عمید

وقید

هیزم، آتش گیره، هر چیزی که با آن آتش روشن کنند، آفروزه، پوک، آتش برگ، آتش افروز، فروزینه، افروزه، پده، مرخ، پد، شیاع، هود، حطب، پرهازه، وقود، پیفه

فرهنگ فارسی عمید

تقیح

(تَ تَوْ وُ)

ریم گرفتن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). ریمناک گردیدن جراحت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). التقیح، در گفتار پزشکان بدو معنی آید یکی آنکه در هر موضع استعمال شود. و آن فراهم آمدن ورم است بخاطر مدت و دیگر آنکه برای بیماریهای ریوی استعمال شود و مقصود پر شدن فضای بین سینه وشش است از قیح یا در هر دو جانب یا در یک جانب. (ازقانون ابوعلی سینا، از یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

معنی وقیح - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما