معنی وقاص در لغت نامه دهخدا

سعد وقاص. از سرداران معروف عرب که در جنگ قادسیه سردار لشکر اسلام بود:، گزین سعد وقاص را با سپاه، فرستاد تا رزم جوید ز شاه.، فردوسی.، رجوع به سعد وقاص شود

معنی وقاص در لغت نامه دهخدا

گردن شکننده. (غیاث اللغات)، جنگجو. (غیاث) (آنندراج)

معنی وقاص - جستجوی لغت در جدول جو

وقاص

لغت نامه دهخدا

وقاص

لغت نامه دهخدا

وقاص

فرهنگ لغت هوشیار

وقار

(پسرانه)

متانت، سنگینی، آهستگی، آرامی، شکوه، جلال

فرهنگ نامهای ایرانی

وقاد

تیزذهن، دریابنده

فرهنگ فارسی عمید

وقاع

هم بستر شدن، مجامعت، جماع

فرهنگ فارسی عمید

رقاص

آنکه شغلش رقصیدن است، پاندول ساعت

فرهنگ فارسی عمید

تقاص

از یکدیگر قصاص گرفتن، تاوان گرفتن، معامله به مثل کردن

فرهنگ فارسی عمید

وقار

حالت فرد بامتانت و سنگین، آرامی، آهستگی، شکوه و جلال، عظمت

فرهنگ فارسی عمید

وقاصی

(وَقْ قا)

منسوب است به سعد بن ابی وقاص. (الانساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

اوقاص

(اَ)

پراکندگان و پریشان شدگان، یقال: صاروا اوقاصا ای متبددین.

لغت نامه دهخدا

وقاع

در افتادن با یکدیگر، گادن گاییدن مجامعت کردن، مجامعت آمیزش

فرهنگ لغت هوشیار

وقاح

بی شرم: زن یا مرد، سم سخت

فرهنگ لغت هوشیار

وقاد

روشنبین تیز هوش تیز خاطر روشن ضمیر: (طبعی نقاد و ذهنی و قاد و نظمی سریع و خاطری مطیع داشت)

فرهنگ لغت هوشیار

وقار

زیور هنگ (برهان در لغت فرس برابر با نگه داشتن و تیمار بردن آمده) آهستگی آرامیدگی گرانسنگی شکیبایی بزرگواری آهسته وبردبارگردیدن، آهستگی و بردباری حلیم: (الماخوبیش آنکه مردم را لباس وقار و آرام دهد) یا اهل وقار. باوقار. یا با وقار. یا بی وقار. بی تمکین سبک بی ثبات

فرهنگ لغت هوشیار