- وزین
سنگین، گران، ثقیل، کنایه از متین، باوقار
معنی وزین - جستجوی لغت در جدول جو
- وزین (وَ)
وز این. مخفف و از این:
وزین روی بنشست بهرام گرد
بزرگان لشکر برفتند و خرد.
فردوسی
وزین روی بنشست بهرام گرد
بزرگان لشکر برفتند و خرد.
فردوسی
- وزین (وَ)
دارای وزن. گران و باسنگ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). سنگین. (ناظم الاطباء). ثقیل، بااهمیت. گرانقدر. (فرهنگ فارسی معین) : هو وزین الرأی، او استواررای و محکم خرد است. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، حنظل آس کرده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). حب الحنظل المطحون. (اقرب الموارد) (المنجد)
- وزین (وَزْ زی)
مرغ آبی. (منتهی الارب). بط. قاز. (ناظم الاطباء)
- وزین
ده کوچکی است از دهستان نهرهاشم بخش مرکزی شهرستان اهواز در 3 هزارگزی شمال راه شوسۀ اهواز به حمیدیه. سکنۀآن 240 تن است. آب آن از رود خانه کرخه، محصول آنجاغلات، شغل اهالی زراعت و گله داری است و راه در تابستان اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
- وزین
مهست گرانسنگ، سنگین، آرد کبست (حنظل)، استوار رای دارای وزن سنگین گران ثقیل، با اهمیت گران قدر: روزنامه وزین
- وزین ((وَ))
سنگین، باوقار، متین
- وزین
سنگین
- وزین
پروزن، ثقیل، سنگین، گران، گران سنگ، باوقار، رزین، سنجیده، گرانقدر، موقر، مهم
متضاد: سبک
متضاد: سبک
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
وزن کردن، سنجیدن، کنایه از خود را آمادۀ قبول کاری یا پیشامدی کردن، سنگینی کاری را تحمل کردن و دل بر آن نهادن
(تَ)
لغت نامه دهخدا
دل نهادن بر.... وزن نفسه علی، کذا توزیناً، وطنها. (از اقرب الموارد) ، سنجیدن و وزن کردن. (غیاث اللغات) (آنندراج). سنجش. ج، توزینات. (فرهنگ فارسی معین)
(نَ / نُو)
لغت نامه دهخدا
کرّه ای که تازه بر آن زین نهاده باشند. (یادداشت مؤلف) :
بسا حصن بلندا که می گشاد
بسا کرۀ نوزین که بشکنید.
رودکی
بسا حصن بلندا که می گشاد
بسا کرۀ نوزین که بشکنید.
رودکی
(دُزِ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان کوهساران بخش مینودشت شهرستان گرگان. دارای 1860 تن سکنه. آب آن از چشمه سار تأمین می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
از چیز معهود یا مذکور ازین زین من هذا، مثل این مانند این: (و از آن امیرالمومنین هم از این معانی بود) (بیهقی)، برای اشاره وصف جنسی بکار میرود و غالبا پس از اسم یا صفتی که بعد از آن قرار میگیر یای نکره میاورند از این نوع از این قسم از این گونه: (از این مه پاره ای عابد فریبی م یک پیکری طاوس زیبی) (سعدی)
سنجیدن، وزن کردن، سنجش
از روستاهای کوهسار فندرسک استرآباد
ناگهان از جا جهیدن، خروج شدید آب از نقطه ای در سد که سبب ایجاد حفره در آن شود