- وحد (وَ حَ)
تنها و یگانه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). احد. (منتهی الارب). واحد، مردی که نسب و اصل او ناشناخته باشد. (اقرب الموارد). رجوع به وحد شود
معنی وحد - جستجوی لغت در جدول جو
- وحد (وَ حِ)
یگانه. مؤنث آن وحدهاست. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
- وحد (وَ)
چهارپایۀ (چهارپای) وحشی تنها و جدا شده. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج)، مرد ناشناخته گوهر که نژاد و نسب وی معلوم نباشد. (ناظم الاطباء). مرد ناشناخته گوهر و نژاد او. (منتهی الارب) (اقرب الموارد از قاموس)، تنها: رایته وحده، یعنی دیدم او را فقط و این مصدر است که تثنیه و جمع ندارد و نصب آن برای آن است که حال واقع میشود نزد بصریان و بناء بر مصدر است نزد دیگران و بناء بر ظرف است نزد کوفیین. (منتهی الارب)،
{{مصدر}} وحاده.وحوده. وحود. وحده. حده. تنها و یکتا ماندن. (آنندراج) (منتهی الارب) (اقرب الموارد). یگانه شدن. (تاج المصادر بیهقی). یکتا و تنها ماندن. (ناظم الاطباء)
{{مصدر}} وحاده.وحوده. وحود. وحده. حده. تنها و یکتا ماندن. (آنندراج) (منتهی الارب) (اقرب الموارد). یگانه شدن. (تاج المصادر بیهقی). یکتا و تنها ماندن. (ناظم الاطباء)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(تَ)
لغت نامه دهخدا
یگانه شدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (دهار) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یکتا شدن. (آنندراج) ، توحد خدا به ربوبیت، تفرد به آن. (از اقرب الموارد) ، نگاه داشتن: توحده اﷲ بعصمته، ای عصمه و لم یکله الی غیره. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). نگاه داشتن حق تعالی کسی را و نینداختن کار او را به غیر. (آنندراج)
(مُ وَحْ حِ)
لغت نامه دهخدا
مؤحد. کسی که خداوند عالم را یکی می داند و یکی می گوید. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مقابل مشرک، آن را گویند که به مرتبۀ یگانگی رسیده باشد و از دویی وارسته بود و از همه قیدها گذشته و نظرش از غیر ساقط گشته و یکی گوی و یکی دان و یکی شده باشد که اﷲ و لاسواه. (آنندراج). کسی که معتقد است به توحید خدای جل شأنه و آن که جز خدای تعالی مؤثری در عالم نمی داند. (ناظم الاطباء). یگانه پرست. یکتاپرست. یک خدا گو. یگانه گوی. یکی گوی. احدگو. آن که خدای را یکی داند. (یادداشت مؤلف) :
فریضه باشد بر هرموحدی که کند
به طاقت و به توان با عدوی تو پیکار.
فرخی.
موحد چه در پای ریزی زرش
چه شمشیر هندی نهی بر سرش.
سعدی (گلستان).
- موحد گشتن، یکتاپرست شدن. یگانه پرست شدن. به یگانگی خدای تعالی ایمان و اعتقاد داشتن. (از یادداشت مؤلف) :
چرا گر موحد نگشتست بلبل
چنین در بهشت است هال و قرارش.
ناصرخسرو.
، یک گرداننده. (یادداشت مؤلف). یگانه گرداننده. (از منتهی الارب)
فریضه باشد بر هرموحدی که کند
به طاقت و به توان با عدوی تو پیکار.
فرخی.
موحد چه در پای ریزی زرش
چه شمشیر هندی نهی بر سرش.
سعدی (گلستان).
- موحد گشتن، یکتاپرست شدن. یگانه پرست شدن. به یگانگی خدای تعالی ایمان و اعتقاد داشتن. (از یادداشت مؤلف) :
چرا گر موحد نگشتست بلبل
چنین در بهشت است هال و قرارش.
ناصرخسرو.
، یک گرداننده. (یادداشت مؤلف). یگانه گرداننده. (از منتهی الارب)
(مُ وَحْ حِ)
لغت نامه دهخدا
طالقانی نامش شفیعا یا ملاشفیع و عالمی عامل و عارفی کامل بود نیاکانش از طالقان آمده در اصفهان سکونت گرفتند. و او در هشتادسالگی بدانجا درگذشت. از اشعار اوست:
آن شوخ که عشق را هوس می داند
بلبل با زاغ هم نفس می داند
گفتا که مگوی راز عشقم به کسی
من با که بگویم همه کس می داند.
(از آتشکدۀ آذر چ شهیدی ص 419). و رجوع به فرهنگ سخنوران شود
آن شوخ که عشق را هوس می داند
بلبل با زاغ هم نفس می داند
گفتا که مگوی راز عشقم به کسی
من با که بگویم همه کس می داند.
(از آتشکدۀ آذر چ شهیدی ص 419). و رجوع به فرهنگ سخنوران شود
(وَدَ)
لغت نامه دهخدا
طهماسب قلی خان، از شاعران و از مردم کرمانشاه و از سران ایل کلهر بود و مدت سی سال در تهران به سر برد و به سال 1311 هجری قمری در هفتادسالگی در تهران درگذشت. غزلهای عرفانی دارد و این غزل ازوست:
از یک خروش یارب شب زنده دارها
حاجت روا شوند هزاران هزارها
یک آه سرد سوخته جانی سحر زند
در خرمن وجود جهانی شرارها
آری دعای نیمه شب دل شکستگان
باشد کلید قفل مهمات کارها.
(فرهنگ عمید)
از یک خروش یارب شب زنده دارها
حاجت روا شوند هزاران هزارها
یک آه سرد سوخته جانی سحر زند
در خرمن وجود جهانی شرارها
آری دعای نیمه شب دل شکستگان
باشد کلید قفل مهمات کارها.
(فرهنگ عمید)
(عِ دَ)
لغت نامه دهخدا
یگان یگان درآمدن. (ناظم الاطباء). یکان یکان درآمدن. دخلوا موحد موحد، یکان یکان درآمدند. (منتهی الارب، مادۀ وح د)
یگانه است شریکی او را نیست (خدای را) : باز نظرکردم این جهان را وحده لا - شریک له یافتم
یگانه است او نیست خدایی مگر خدای واحد: که یکی هست و هیچ نیست جزو وحده الااله الاهو. (هاتف. ارمغان)
((وَ دَ))
فرهنگ فارسی معین
یکی بودن، یگانه بودن، مقابل کثرت، یگانگی، یکی بودن، ملی اشتراک همه افراد یک ملت در آمال و مقاصد چنان که به منزله مجموعه واحدی به شمار آید، وجود عقیده ای است مبتنی بر این که جهان وجود از جمادات و
یگانگی، توحید، یکتایی، اتحاد، اتفاق، همبستگی
متضاد: پراکندگی، کثرت
متضاد: پراکندگی، کثرت
اسم توحیدگرا، حنیف، خداشناس، یکتاپرست یک گرا، یکتاگرا
متضاد: بت پرست
متضاد: بت پرست
یکپارچگی، وحدت