معنی وحد وحد (وَ حَ) تنها و یگانه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). احد. (منتهی الارب). واحد، مردی که نسب و اصل او ناشناخته باشد. (اقرب الموارد). رجوع به وحد شود لغت نامه دهخدا
