- واگیر
ویژگی بیماری که از یکی به دیگری سرایت می کند
معنی واگیر - جستجوی لغت در جدول جو
- واگیر
سرایت، (ناظم الاطباء)، چون دو حریف کشتی گیرند و یکی دیگری را بر زمین زند او گوید که من بی خبر بودم هان واگیر است یعنی دوباره کشتی باید گرفت، (آنندراج)، نام فندی در کشتی گیری، (ناظم الاطباء) :
وقت واگیر تو شاید به فسون و نیرنگ
که ناستد به جهان سنگ دگر بر سر سنگ،
میرنجات (از آنندراج)،
، ورزشی است پهلوانان را که یک به یک دست بر دیوار نهاده به جانب همان دست بر سینه زور کنند تا سینه برآمده پهن شود، (غیاث اللغات از چراغ هدایت)، نام ورزشی است که یک یک دست به دیوار زنند و بردارند، (آنندراج)، مسری، رجوع به واگیردار شود
وقت واگیر تو شاید به فسون و نیرنگ
که ناستد به جهان سنگ دگر بر سر سنگ،
میرنجات (از آنندراج)،
، ورزشی است پهلوانان را که یک به یک دست بر دیوار نهاده به جانب همان دست بر سینه زور کنند تا سینه برآمده پهن شود، (غیاث اللغات از چراغ هدایت)، نام ورزشی است که یک یک دست به دیوار زنند و بردارند، (آنندراج)، مسری، رجوع به واگیردار شود
- واگیر
سرایت کننده، ساری، مسری
- واگیر ((حامص))
سرایت، (دسته عزاداری) تکرار جمع مصراع یابیت ترجیع را، ورزشی است پهلوانان را در گود زورخانه که یک به یک دست بر دیوار نهند و به جانب همان دست بر سینه زور کنند تا سینه برآمده پهن شود، ورزشکار پس از آن که از سنگ گرفتن خسته شد و دیگر
- واگیر
آلوده ساز، ساری، مسری
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آنچه پا به آن گیر کند، کنایه از آنچه انسان به آن پابند شود، کنایه از پای بند، مقید
جای گیر، پرحجم، جاگیر، کسی یا چیزی که در جایی قرار گرفته و جای خود را محکم کرده باشد، پذیرفته، مورد قبول، مؤثر، جانشین
(نِ)
لغت نامه دهخدا
ریچارد. موسیقی دان و آهنگساز بزرگ آلمانی، وی به سال 1813 میلادی در لایپزیک تولد یافت و به سال 1883 درگذشت
سرایت، سرایت دربیماری، (یادداشت مؤلف)،
مسری: بیماری واگیری، بیماری مسری، (یادداشت مؤلف)
مسری: بیماری واگیری، بیماری مسری، (یادداشت مؤلف)
نام دیهی در خراسان قدیم، آقای پورداود گوید: آثار نسا در خراسان نزدیکی دیهی بنام باگیر در نوزده هزارگزی مغرب اشک آباد دیده میشود، نام دیه باگیر از مأخذ روسها بنظر نگارنده رسید و شاید همان باجگیر (باجگیران) باشد که در سرحد ایران و ترکستان و روسیه است، در روی نقشه های مختلف باژیر نوشته شده است، (فرهنگ ایران باستان ص 284)
(یَ /یِ نِ)
لغت نامه دهخدا
هواگیرنده. در حال پرواز.
- هواگیر گشتن، هوا گرفتن. پریدن:
از راه نظر صید دلم گشت هواگیر
ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد.
حافظ.
، که آنجا هوا گذاره دارد. که معرض هواست
- هواگیر گشتن، هوا گرفتن. پریدن:
از راه نظر صید دلم گشت هواگیر
ای دیده نگه کن که به دام که درافتاد.
حافظ.
، که آنجا هوا گذاره دارد. که معرض هواست
آنچه جایی را اشغال کند جای گیر متحیز، شاغل. جا گرفتن، تاثیر کردن، موثر شدن، بدل نشستن، املایی از (جای گیر)
سرایت (مرض، درجه، خطی که بامداد و جز آن بر چوب کشند و طول و عرض مطلوب را بدان مقیاس کنند
پای بند، مقید، مانع، مزاحم
آلوده سازی، انتشار، سرایت
دامن گیر شدن
اوگیر
همراهی در مرثیه خوانی
ملک، مانور
