معنی هندو در فرهنگ فارسی عمید

هندی، اهل هند، دین رایج در هند با خدایان متعدد که معتقد به حلول و تناسخ است و موجودیت هر جانداری را ناشی از رفتار آن در زندگی پیشین می داند، هندوئیسم، هر یک از پیروان این دین، کنایه از غلام، کنایه از پاسبان، نگهبان، این هست همان درگه کاو ر ا ز شهان بودی / دیلم ملک بابل هندو شه ترکستان (خاقانی - ۳۵۹)، کنایه از سیاه

معنی هندو در لغت نامه دهخدا

در زبان پهلوی هندوک، به معنی اهل هند، خصوصاً پیروان آیین قدیم هند. (از حاشیۀ برهان چ معین). هندی. مردم هند. (یادداشت مؤلف) : و آنجا بردۀ هندو و جهاز هندوستانی افتد بسیار. (حدود العالم).، چون ملک الهند است آن دیدگانْش، گردش بر، خادم هندو دو دست.، خسروی سرخسی.، تو چنین فربه و آگنده چرایی ؟ پدرت، هندوی بود یکی لاغر و خشکانج و نحیف.، لبیبی.، نیم شبی ایشان را گسیل باید کرد با سیصد سوار هندو. (تاریخ بیهقی). و سه غلام هندو باید خرید از بهر خدمت او را و حوائج کشیدن. (تاریخ بیهقی). و مردی سیصد هندو آوردند و هم در باغ بنشستند. (تاریخ بیهقی).، از پارسی وتازی و از هندو و از ترک، وز سندی و رومی و ز بحری همه یکسر.، ناصرخسرو.، و آن اصل که هندوان کرده اند ده باب است. (کلیله و دمنه).، تیغ تو داند که چیست رمز و اشارات دین، طرفه بود هندویی وز عربی ترجمان.، خاقانی.، شنیدم که طغرل شبی در خزان، گذر کرد بر هندویی پاسبان.، سعدی (بوستان).، ز هندستان مگر بودش نمونه، که باشد کار هندو باژگونه.، جامی.،، کسی که پیرو مذهب هندوان باشد: و اندر او مسلمانانند و هندوان و اندر اومزگت آدینه است و بتخانه. (حدود العالم).، بل هندویی است برهمن آتش گرفته سر، چون آب، عیدنامۀ زردشتی از برش.، خاقانی.،، پاسبان. در قدیم پاسبانی را به غلامان هندو وامیگذاشتند. (از یادداشتهای مؤلف) :، همه ترکان چین بادند هندوش، مباد از چینیان چینی بر ابروش.، نظامی.،، غلام. بنده. زرخرید. بیشتر به غلامان سیاه اطلاق شده است و در مقابل ترک، رومی و بابلی به کار رفته است:، هندویی بد که تو را باشد و زآن ِ تو بود، بهتر از ترکی کآن ِ تو نباشد، صد بار.، فرخی.، سپاه روم را کز ترک شد بیش، به هندی تیغ کرده هندوی خویش.، نظامی.، ز هندو جستن آن ترکتازش، همه ترکان شده هندوی نازش.، نظامی.، خواجۀ ما چون ز سفر گشت باز، کرد بر آن هندوی خود ترکتاز.، نظامی.، سعدی از پردۀ عشاق چه خوش می نالد، ترک من پرده برانداز که هندوی توام.، سعدی.،، سیاه از هر چیز:، در شب خط ساخته سحر حلال، بابلی غمزه و هندوی خال.، نظامی.، اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را، به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را.، حافظ.، - طفل هندو، مردمک چشم:، تا نترسند این دو طفل هندو اندر مهد چشم، زیر دامن پوشم اژدرهای جانفرسای من.، خاقانی.، - هندوی چرخ (هندوی هفتم چرخ)، ستارۀ زحل:، ای به رسم خدمت از آغاز دوران داشته، طارم قدر تو را هندوی هفتم چرخ پاس.، انوری.، - هندوی چشم، چشم سیاه یا مردمک چشم:، هندوی چشم مبیناد رخ ترک تو باز، گر به چین سر زلفت به خطا مینگرم.، سعدی.، - هندوی نه چشم. رجوع به این مدخل شود

معنی هندو در فرهنگ لغت هوشیار

از اهل هندجمع: هندوان: فضیلت علم در یونان باقی بود یا با ایرانیان و هندوان بود از بهر آنک بایست که بمسلمانان آید. توضیح مخصوصا بمردم هندوستان که به آیین قدیم (برهمایی) باقی هستند اطاق شود، غلام نوکر: این هست همان در گه کوراز شهان بودی دیلم ملک بابل هندوشه ترکستان. (خاقانی)، پاسبان نگهبان، سیاه، زلف. یا زلف هندو. زلف سیاه معشوق: زلف هندوی تو گفتم که دگر ره نزند سالهارفت و بدان سیرت وسانست که بود، خال رخسار معشوق، دزد، کافر ملحد. یا هندوی باریک بین. ستاره زحل. یا هندوی پیر. ستاره زحل. یا هندوی چرخ. ستاره زحل. یا هندوی دریا نشین. قلم نویسندگی. یا هندوی سپهر. ستاره زحل. یا هندوی گنبد گردان. ستاره زحل. یا هندوی هفت چشم زاغ. آلتی است موسیقی سیاه رنگ دارای هفت سوراخ: همان زاغ گون هندوی هفت چشم بر آورد فریاد بی در دو خشم. (گرشاسب نامه)

معنی هندو در فرهنگ فارسی معین

اهل هند، سیاه از هر چیز، بنده، غلام، نگهبان، مجازاً به معنای، خال، زلف، کفر، کافر، دزد

معنی هندو در فرهنگ واژه مترادف متضاد

ملحد، غلام، نوکر، هندی، برهمایی، متضاد: ترک

معنی هندو - جستجوی لغت در جدول جو

هندو

فرهنگ فارسی عمید

هندو(هَِ)

لغت نامه دهخدا

هندو

فرهنگ لغت هوشیار

هندو((ه))

فرهنگ فارسی معین

هندو

فرهنگ واژه مترادف متضاد

هناو

(دخترانه)

زهره، شجاعت (نگارش کردی: ههناو)

فرهنگ نامهای ایرانی

کندو

جای ریختن آرد یا غله در خانه یا دکان که از خشت و گل یا تخته درست کنند، پرخو، کندوله، کندوک، کنور، کانور

فرهنگ فارسی عمید

تندو

تنندو، عنکبوت، جانوری بندپا با غده هایی در شکم که ماده ای از آن ترشح می شود که از آن تار می تند و در آن زندگی و به وسیلۀ آن شکار می کند، تارتن، تارتنک، کاربافک، کارتن، کارتنک، شیرمگس، مگس گیر، تننده، کراتن

تنندو، عَنکَبوت، جانوری بندپا با غده هایی در شکم که ماده ای از آن ترشح می شود که از آن تار می تند و در آن زندگی و به وسیلۀ آن شکار می کند، تارتَن، تارتَنَک، کاربافَک، کارتَن، کارتَنَک، شیرمَگَس، مَگَس گیر، تَنَنده، کَراتَن

فرهنگ فارسی عمید

هندوک

هندوی خردسال، کنایه از غلام

فرهنگ فارسی عمید

هندوی

از مردم هند، هندی، زبانی از شاخۀ زبان های هند و ایرانی که در هند رایج است

فرهنگ فارسی عمید

هندی

از مردم هند، هندوستانی، تهیه شده در هند مثلاً تیغ هندی، فیلم هندی، مربوط به هند مثلاً زبان هندی،
در علوم ادبی ویژگی سبک شعری شاعران فارسی زبان از نیمۀ دوم قرن دهم تا اواخر قرن دوازدهم که از ممیزات آن تخیلات دقیق و مضمون پردازی، معانی پیچیده و باریک و دور از ذهن، الفاظ ساده و بازاری، کثرت استعاره و کنایه و آوردن امثال بسیار در شعر است،
زبانی از شاخۀ زبان های هند و ایرانی که در هند رایج است، در علم نجوم از صورت های فلکی نیمکرۀ جنوبی، کنایه از شمشیر ساخته شده در هند

از مردم هند، هندوستانی، تهیه شده در هند مثلاً تیغ هندی، فیلم هندی، مربوط به هند مثلاً زبان هندی،
در علوم ادبی ویژگی سبْک شعری شاعران فارسی زبان از نیمۀ دوم قرن دهم تا اواخر قرن دوازدهم که از ممیزات آن تخیلات دقیق و مضمون پردازی، معانی پیچیده و باریک و دور از ذهن، الفاظ ساده و بازاری، کثرت استعاره و کنایه و آوردن امثال بسیار در شعر است،
زبانی از شاخۀ زبان های هند و ایرانی که در هند رایج است، در علم نجوم از صورت های فلکی نیمکرۀ جنوبی، کنایه از شمشیر ساخته شده در هند

فرهنگ فارسی عمید

هندل

میله ای دراز که با حرکت دادن و چرخاندن آن موتور را روشن می کنند

فرهنگ فارسی عمید

اندو

اندرون، درون، میان و داخل چیزی، باطن، ضمیر، خانه و حیاطی که عقب حیاط بیرونی ساخته شده و مخصوص زن و فرزند و سایر افراد خانوادۀ صاحبخانه بود، اندرونی، (حرف اضافه) در

فرهنگ فارسی عمید

کندو

لانۀ زنبور عسل به شکل خانه های شش گوشۀ منظم، خانۀ زنبور عسل، شان، شانه، خلیّه، نخاریب النحل

فرهنگ فارسی عمید

پندو

(پِ)

در فرهنگ شعوری (ج 1 ص 261) بمعنی آواز آب و کنه آمده است. لکن بفرهنگ شعوری اعتماد نمیتوان کرد

لغت نامه دهخدا

پندو

(پَ)

جرجیر. ککژ. ککج. ایهقان. انداو. تره تیزک. کیکیز. کیکش. شاهی. تندک. تره تندک. حرف. خردل فارسی

لغت نامه دهخدا

اندو

تره تیزک. (فرهنگ رشیدی چ محمد عباسی ج 1 ص 160)

لغت نامه دهخدا

اندو

(اَ)

به معنی اندرون باشد که مقابل بیرون است. (برهان قاطع) (از آنندراج) (از انجمن آرا) (از هفت قلزم). اندرون، مقابل بیرون. (ناظم الاطباء) :
از آنجایگه شد به اندوی شهر
که بردارد از روی شادیش بهر.
فردوسی (از جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

تندو

(تَ)

میوۀ درخت آبنوس. (دزی ج 1 ص 153)

لغت نامه دهخدا

کندو

(کُ)

غول بیابانی. (برهان). غول. (مهذب الاسماء). دیو جنگلی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

هندوک

(هَِ دُ وَ)

مصغر هندو. (آنندراج) :
از چو من هندوک حلقه بگوش
گر کله نیست کمر بازمگیر.
خاقانی.
هم هندوکی بباید آخر
بر درگه تو غلام و دربان.
خاقانی.
هندوک لاله و ترک سمن
سهل عرب بود و سهیل یمن.
نظامی.
با اینکه از او سیاه رویم
هم هندوک سیاه اویم.
نظامی.
خورشیدپرست شد مسلمان
زین هندوکان ماه زاده.
امیرخسرو

لغت نامه دهخدا

هندوی

(هَِ)

هندو:
عشق از دل سعدی به ملامت نتوان برد
گر رنگ توان برد به آب از رخ هندوی.
سعدی

لغت نامه دهخدا

تندو

(تَ)

عنکبوت را گویند. (برهان) (از ناظم الاطباء) (از اوبهی) (از فرهنگ رشیدی) (از فرهنگ جهانگیری) (از آنندراج). تنند و تنندو و تننده. (فرهنگ رشیدی) (از انجمن آرا) (از آنندراج). و آنرا جولاه و جولاهه و جوله نیز گویند، زیراکه تننده است. (انجمن آرا) (آنندراج) (فرهنگ جهانگیری). و آنرا کروتنه... و دیوپا نیز گویند. (فرهنگ جهانگیری). بمعنی عنکبوت غلط است و تنندو صحیح است. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). از: تند (تنیدن) + و (پسوند اتصاف). (از حاشیۀ برهان چ معین) :
شها عنقای قاف فتح نصرت
بود بر طاق ایوان تو تندو.
شمس فخری (از فرهنگ جهانگیری).
رجوع به تنند و تنندو و تننده و تنیدن شود

عنکبوت را گویند. (برهان) (از ناظم الاطباء) (از اوبهی) (از فرهنگ رشیدی) (از فرهنگ جهانگیری) (از آنندراج). تنند و تنندو و تننده. (فرهنگ رشیدی) (از انجمن آرا) (از آنندراج). و آنرا جولاه و جولاهه و جوله نیز گویند، زیراکه تننده است. (انجمن آرا) (آنندراج) (فرهنگ جهانگیری). و آنرا کروتنه... و دیوپا نیز گویند. (فرهنگ جهانگیری). بمعنی عنکبوت غلط است و تنندو صحیح است. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). از: تَنْد (تنیدن) + َو (پسوند اتصاف). (از حاشیۀ برهان چ معین) :
شها عنقای قاف فتح نصرت
بود بر طاق ایوان تو تندو.
شمس فخری (از فرهنگ جهانگیری).
رجوع به تنند و تنندو و تننده و تنیدن شود

لغت نامه دهخدا

کندو

(کَ دُ)

دهی از دهستان خرم رود است که در شهرستان تویسرکان واقع است و 553 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

کندو

(کَ / کُ)

ظرفی را گویند مانند خم بزرگی که آن را از گل سازند و پر از غله کنند و معرب آن کندوج باشد. (برهان) (از جهانگیری). خم بزرگ که از گل سازند و در آن غله کنند. (غیاث). ظرف بزرگ گلین که در آن غله کنند. (انجمن آرا) (آنندراج). کندوج معرب. (منتهی الارب) (دهار). آوندی از گل مانند خم بزرگ که در آن غله ریزند. (ناظم الاطباء). ظرفی گلین مانند خمی بزرگ که آن را پرغله کنند. کندوج. (فرهنگ فارسی معین). خمرۀ گلین. کندور. کنور. کنوج. تاپو. کندوله. خم از گل ناپخته. کنده. چال. سیلو که برای نگاهداری غله می کردند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
ای زائران ز بر تو آکنده
هم کیسه های لاغر و هم کندو.
فرخی.
اتابک هر جا که نشان مال مخالف بود برداشت و از ولایت مال قرار قانونی و دخل اقطاعات و کندوهای لشکری برگرفت. (راحه الصدور راوندی چ اقبال ص 356).
نه نان حنطه به کرسان نه آب گرم به خنب
نه گوشت در رمه دارم نه آرد در کندو.
نزاری قهستانی.
مبلغ بیست هزار جریب غله به جریب کبیر در انبارها و کندوها باقی و موجود بود. (ترجمه محاسن اصفهان ص 49). و به کندویی که در آن موضع بود در نهانخانه را مسدود کرد. (حبیب السیر جزو 3 ص 324) ، به معنی ظرفی یا جعبه ای که برای نگهداری زنبورهای عسل و عسل گرفتن از آنها سازند. (حاشیۀ برهان چ معین). گاهی برای جای زنبوران عسل سازند که در آن جای کرده و عسل دهند. (انجمن آرا) (آنندراج). ظرفی از گل یا چوب یا چیز دیگر که منج انگبین در آن خانه گیرد وانگبین نهد. جایی که زنبوران عسل گرد آیند و انگبین نهند. حب النحل. کور. کواره. خلیه. منج آشیان. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آوندی که در آن زنبوران عسل را نگاهداری کنند. (ناظم الاطباء). ظرفی یا جعبه ای چوبین یا حصیری که برای نگهداری زنبورهای عسل و عسل گرفتن از آنها سازند. (فرهنگ فارسی معین) :
نحلها بر کوه و کندوو شجر
می نهند از شهد انبار شکر.
مولوی.
- نیلگون کندو، کنایه از آسمان است:
زین فاحشه گندپیر زاینده
بنشسته میان نیلگون کندو.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

هندوس

(هَُ)

دانای امور. ج، هنادسه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

هندب

گل پیک از گیاهان

فرهنگ لغت هوشیار

هندی

منسوب به هند: ازمردم هند، ساخته و پرداخته هند، شمشیرساخته هند یاشمشیری که از آهن هندی سازند: تیغ هندی هجر برانست لیک هندی عشق یبرانتر، آیینه مدور که اشعه آفتاب را در مرکزی جمع کند و اشیا را مشتعل سازد، دور بین

فرهنگ لغت هوشیار

هردو

شامل دوچیز یادوشخص. یا هردو جهان (عالم)، دنیاوآخرت

فرهنگ لغت هوشیار

گندو

کندو

فرهنگ لغت هوشیار

هندوک

مصغرهندو هندوی خردو کوچک جثه، جمع هندوکان: شیفته کرد مرا هندوکی همچو پری آن چنان کز دل و از عقل شدم جلمه بری. (سنائی)

فرهنگ لغت هوشیار

هندوی

منسوب به هندو. ازمردم هندو، زبا مردم هند هندی: گفت نامه ای ازهندوستان بیاورد آنکه برزویه طبیب از هندوی به پهلوی گردانیده بود. توضیح گاه بجای هندی (منسوب به هند) آید: ... بدل وی فندق هندوی و کنجد سپید و شکر طبرزد... یا هندوی اژدها. شمشیر هندی. یا هندوی نذر. برات حواله

فرهنگ لغت هوشیار

کندو

خانه زنبور عسل که در آن عسل فراهم کنند

فرهنگ لغت هوشیار

هندل

((هِ دِ))

ابزاری فلزی که به وسیله چرخاندن آن اتومبیل هایی راکه استارت الکتریکی ندارد روشن می کنند

فرهنگ فارسی معین

کندو

((کَ))

خانه زنبور عسل، ظرف بزرگ گلی که در آن غله ریزند، کندوله

فرهنگ فارسی معین

معنی هندو - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما