- هد (هََدد / هَِدد)
مرد سست و ضعیف. (منتهی الارب). ج، هدّون. (از اقرب الموارد)
معنی هد - جستجوی لغت در جدول جو
- هد (هََدْ دِ)
کلمه ای است که وقت آب خوردن خر گویند. (منتهی الارب). هنگام آب نوشیدن حمار برای اغراء و ترغیب گویند. (از اقرب الموارد)
- هد (هََ دد)
مرد گرامی نژاد و جوانمرد. (منتهی الارب). مرد کریم. (اقرب الموارد)، بانگ شتر. (منتهی الارب). بانگ غلیظ. (اقرب الموارد)، آواز سخت و درشت که از افتادن دیوار و جز آن برآید. (اقرب الموارد)، مرد ضعیف. (اقرب الموارد). ج، هدون (ه / ه دد) . (منتهی الارب). ج، هدّون. (اقرب الموارد)، پیری. (منتهی الارب)،
{{مصدر}} سخت ویران کردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، بشتاب خواندن. (تاج المصادر بیهقی)، شکستن. (منتهی الارب) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل). شکستن بنا. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغۀ زوزنی). شکستن چیزی با صدای شدید. (اقرب الموارد)، پیر گردیدن، بانگ کردن شتر، سست گردانیدن مصیبت کسی را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، سست و ضعیف گردیدن. (منتهی الارب)، زود بریدن. (تاج المصادر بیهقی)
{{مصدر}} سخت ویران کردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، بشتاب خواندن. (تاج المصادر بیهقی)، شکستن. (منتهی الارب) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل). شکستن بنا. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغۀ زوزنی). شکستن چیزی با صدای شدید. (اقرب الموارد)، پیر گردیدن، بانگ کردن شتر، سست گردانیدن مصیبت کسی را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، سست و ضعیف گردیدن. (منتهی الارب)، زود بریدن. (تاج المصادر بیهقی)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دخترانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
همسر یهودی خشایار شاه که بعداً استر نام گرفت، محل دفن او و داییش (مردخای) جزء آثار باستانی همدان است
باطل، ضایع و بربادرفته
هدر دادن: از بین بردن، ضایع کردن
هدر رفتن: از بین رفتن، ضایع شدن
هدر دادن: از بین بردن، ضایع کردن
هدر رفتن: از بین رفتن، ضایع شدن
گوسفند قربانی که به مکه بفرستند، شتر یا گوسفندی که حجاج در مکه قربانی کنند، قربانی کردن
هادی ها، هدایت کننده ها، راه راست نمایان، رهنماها، پیشواها، جمع واژۀ هادی
پرنده ای خاکی رنگ، کوچک تر از کبوتر با خال های زرد، سیاه و سفید که روی سرش دسته ای پر به شکل تاج یا شانه دارد، در خوش خبری به او مثل می زنند، شانه به سر، پوپ، بدبدک، بوبو، بوبویه، بوبه، پوپش، پوپک، پوپو، پوپؤک، شانه سر، شانه سرک، کوکله، مرغ سلیمان، بوبک
فراهم آوردن، پیشکشی تهیه کردن تحفه وارمغان: (هدیه ای ساخت رشید راکه پیش ازوی کس نساخته بود)
پیشکشی دادن تحفه دادن: (فراوان فرستاده راهدیه داد جهان دیده ازمروبرگشت شاد) (شا. لغ)
بعنوان پیشکشی وتحفه چیزی بکسی دادن: (زان لب چون آتش هدیه کن یک بوس خشک گرچه برآتش ترا مهری زعنبر ساختند) (خاقانی)
پیشکشی فرستادن ارسال داشتن تحفه وارمغان: (خرد آنست که چون هدیه فرستادبتو روخداوندجهان باتوسخن گفت براز) (ناصرخسرو)
