معنی هاز در لغت نامه دهخدا

امر) یعنی بدان، به زبان پارسیان، (اوبهی)، بدان، یعنی بزیان مسپار، قریع گوید:، ای پسر جور مکن کارک ما دار بساز، به از این کن نظر و حال من و خویش به هاز،، (از لغت فرس ص 187)،، رجوع به هازیدن شود

معنی هاز در لغت نامه دهخدا

گیسوی تابداده و بافته، (ناظم الاطباء)

معنی هاز در لغت نامه دهخدا

کوکب هاز، ستارۀ جنبان درخشان. (منتهی الارب)

معنی هاز - جستجوی لغت در جدول جو

هاز

لغت نامه دهخدا

هاز

لغت نامه دهخدا

هاز

لغت نامه دهخدا

هاز

فرهنگ لغت هوشیار

نهاز

بزی که پیشاپیش گله حرکت کند، پیشرو گله، کنایه از پیشرو

فرهنگ فارسی عمید

بهاز

اسب نجیب و اصیل که در رمه برای جفت گیری رها کنند

فرهنگ فارسی عمید

هازل

هزل گوینده، لطیفه گو، کسی که سخنان بیهوده و بی معنی و بی فایده بگوید، یاوه گو، بیهوده گو، یاوه سرا، هرزه گو، هرزه خا، خیره درا، ژاژدرای، هرزه لاف، هرزه لای، یافه درای، ژاژخا، مهذار، هرزه درای، افسانه پرداز، افسانه گو

هزل گوینده، لطیفه گو، کسی که سخنان بیهوده و بی معنی و بی فایده بگوید، یاوِه گو، بیهودِه گو، یاوِه سُرا، هَرزِه گو، هَرزِه خا، خیرِه دَرا، ژاژدَرای، هَرزِه لاف، هَرزِه لای، یافِه دَرای، ژاژخا، مِهذار، هَرزِه دَرای، اَفسانِه پَرداز، اَفسانِه گو

فرهنگ فارسی عمید

دهاز

بانگ، فریاد، نعره، برای مثال فرخی بندۀ تو بر در تو / از نشاط تو بر کشیده دهاز (فرخی - ۲۰۲)

فرهنگ فارسی عمید

نهاز

ترس، بیم

فرهنگ فارسی عمید

جهاز

جهیزیه، اعضایی که با هم در بدن عمل معینی را انجام می دهند مثلاً جهاز تنفس، جهاز هضم، کشتی، سفینه، ساز و برگ، اسباب و لوازم
جهاز تنفس: در علم زیست شناسی مجموع اعضایی که عمل تنفس را انجام می دهند، از قبیل بینی، دهان، گلو، نای و دو ریه، دستگاه تن

فرهنگ فارسی عمید

نهاز

(نِ)

ترس. بیم. (برهان قاطع) ، تیس. (نصاب الصبیان) (دهار). بز نر. (دهار). بز نر که ماده های گله را بارور گرداند. (غیاث اللغات از شرح نصاب). رجوع به نهاز شود

لغت نامه دهخدا

لهاز

(لِ)

چوب پاره ای که بدان سوراخ تبر و چرخ چاه را تنگ کنند. (منتهی الارب) ، داغ که بر زیر گوش اشتر نهند. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

دهاز

(دَ)

بانگ وفریاد. (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری) (از برهان). نعره و فریاد. (انجمن آرا) (از فرهنگ اوبهی). نعره. (صحاح الفرس) (از لغت فرس اسدی) :
فرخی بردر تو بندۀ تست
از نشاط تو بر کشیده دهاز.
فرخی (از انجمن آرا).
، دهار. غار و شکاف کوه. (از برهان) (از شرفنامۀ منیری). دهاز. و رجوع به دهار و دهاز شود

بانگ وفریاد. (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری) (از برهان). نعره و فریاد. (انجمن آرا) (از فرهنگ اوبهی). نعره. (صحاح الفرس) (از لغت فرس اسدی) :
فرخی بردر تو بندۀ تست
از نشاط تو بر کشیده دهاز.
فرخی (از انجمن آرا).
، دهار. غار و شکاف کوه. (از برهان) (از شرفنامۀ منیری). دِهاز. و رجوع به دهار و دِهاز شود

لغت نامه دهخدا

زهاز

(زَ)

بانگ و فریاد و نعره را گویند. (برهان) (انجمن آرا) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، بانگ برای استمداد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بهاز

(بَ)

اسب اصیلی را گویند که در ایلقی بجهت نتاج گرفتن سر دهند. (برهان) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ فارسی معین) ، پوزش آورنده. (ناظم الاطباء) ، ادعای بی جا کننده. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین) ، حیله کننده. (ناظم الاطباء) ، سازندۀ دست آویز و واسطه و سبب:
افزار سخن نشاط و ناز است
زین هر دو سخن بهانه ساز است.
نظامی

لغت نامه دهخدا

نهاز

(نُ / نِ)

اندازه. قدر. (از منتهی الارب). زهاء. (متن اللغه). گویند هذا نهاز ذلک، ای قدره. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

هازل

(زِ)

هزل گو، مقابل جدگو. (قطر المحیط) (از اقرب الموارد) :
هر جدی هزل است پیش هازلان
هزلها جد است پیش عاقلان.
مولوی.
، بیهوده گوی، لطیفه گوی. (ناظم الاطباء) ، بازی کننده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، بیهوده. (منتهی الارب) ، مسخره. (نصاب الصبیان)

لغت نامه دهخدا

هازم

(زِ)

نعت فاعلی از هزم. آنکه خوار و ذلیل میکند دشمن را و میشکند آن را و فرار میدهد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

هازه

(زَ / زِ)

کسی را گویند که از خیریت بر یکجای فروماند و واله شده باشد، حقیر. (جهانگیری). رجوع به هاژ و هاژو و هاژه شود

لغت نامه دهخدا

هازو

رجوع به هاژ و هاژو و هاژه شود

لغت نامه دهخدا

بهاز

اسب نجیب و اصیل که به جهت نتاج گرفتن آنرا در گله اسب رها کنند

فرهنگ لغت هوشیار

دهاز

بانگ و فریاد، نعره

فرهنگ لغت هوشیار

هازل

لطیفه و بذله گو

فرهنگ لغت هوشیار

نهاز

ترس، بیم

فرهنگ لغت هوشیار

لهاز

تریشه که کنار دسته برای استوار کردن در سوراخ چرخ یا تبر نهند، داغ زیر گوش شتر چوب پاره ای که بوسیله آن سوراخ تبر وچرخ چاه را تنگ کنند، داغی که بر زیر گوش اشتر نهند

فرهنگ لغت هوشیار

جهاز

رخت عروس، اسباب و لوازم خانه، ساز و برگ

فرهنگ لغت هوشیار

دهاز

((دَ))

بانگ، فریاد

فرهنگ فارسی معین

جهاز

((جَ یا جِ))

ساز و برگ، اسباب و اثاثیه، مجموعه اعضایی که در بدن عمل معینی راانجام می دهند، جهاز هاضمه، اثاثیه ای که عروس با خود به خانه داماد می برد، پالان شتر، دستگاه

فرهنگ فارسی معین