معنی هاء - جستجوی لغت در جدول جو

هاء

لغت نامه دهخدا

هاژ

متحیر، سرگشته، درمانده، زبون

فرهنگ فارسی عمید

هام

همّ، حزن انگیز، اندوهگین

فرهنگ فارسی عمید

هاج

متحیر، سرگشته، درمانده

فرهنگ فارسی عمید

هاس

بیم، ترس
دیگر، نیز، برای مثال طیبتی کردم و پشیمانم / تا چنین چیزها نگویم هاس (عثمان مختاری - ۲۳۵)

فرهنگ فارسی عمید

طهاء

(طَ)

ابر برآمده، ابر تنک برآمده. (منتهی الارب) (آنندراج). ابر بلند. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

نهاء

(فَ)

نیم پز گردیدن گوشت. نهائه. نهوء. نهاوه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). نهوئه. (منتهی الارب). فهو نهی ٔ، پر گردیدن. (منتهی الارب). ممتلی شدن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نهاء

(نُ / نِ)

مقدار. اندازه. (از منتهی الارب). قدر. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). یقال نهاء ماءه، ای مقدار ماءه. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مهاء

(مَ)

کجی و عیب کاسه و جز آن. (منتهی الارب) (آنندراج). عیب و کجی در کاسه و جز آن. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

لهاء

(لُ)

لهاء ماءه، مقدار یکصد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لهاء

(لِ)

جمع واژۀ لهاه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صهاء

(صِ)

جمع واژۀ صهوه. (منتهی الارب). رجوع به صهوه شود

لغت نامه دهخدا

رهاء

(تَ لَ فْ فُ)

مراهات. (ناظم الاطباء). رجوع به مراهات شود

لغت نامه دهخدا

رهاء

(رَ)

زن فراخ شرم. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، جای فراخ و وسیع. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

رهاء

(رُ)

ابن بلندی بن مالک بن وعرّ، بانی شهر رهاء در جزیره. (از معجم البلدان). رجوع به رهاء (شهری است...) شود

لغت نامه دهخدا

رهاء

(رُ)

نام قبیله ای است و رهاوی بدان منسوب است. (آنندراج) (از اقرب الموارد). قبیلۀ کوچکی است از مذحج و از آن قبیله است:مالک رهاوی بن مراره و یزید رهاوی بن شجره که صحابیان اند و عمیره بن عبدالمؤمن رهاوی. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

زهاء

(زَ)

تازگی و شکوفۀ گیاه، غورۀ خرمای زرد و سرخ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بهاء

(بَ)

از ’ب ه ی’، خوبی و حسن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). زیبایی. نیکویی. (فرهنگ فارسی معین). زیبایی. (مهذب الاسماء).

لغت نامه دهخدا

بهاء

دهی از دهستان بخش شهریار است که در شهرستان تهران واقع است. و 194 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

رهاء

(رِ)

جمع واژۀ رهو. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به رهو شود

لغت نامه دهخدا

بهاء

(اِ)

از ’ب ه ء’، انس گرفتن.

لغت نامه دهخدا

ضهاء

(ضُ)

جایگاهی است در شعر هذیل. ساعده بن جویّه گوید: شاعر فرزندی ازآن خویش را که در این سرزمین هلاک شده بدین شعر مرثیت گفته و شعر اینست:
لعمرک ما ان ذاضهاء بهیّن
علی ّ و ما اعطیته سیب نائل.
و از ذاضهاء پسر خویش خواهد که در آن زمین مدفون گشته است. (معجم البلدان)

جایگاهی است در شعر هذیل. ساعده بن جُویّه گوید: شاعر فرزندی ازآن ِ خویش را که در این سرزمین هلاک شده بدین شعر مرثیت گفته و شعر اینست:
لعمرک ما ان ذاضُهاء بهَیِّن
علی ّ و ما اعطیته ُ سیب نائل.
و از ذاضهاء پسر خویش خواهد که در آن زمین مدفون گشته است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

زهاء

(زُ)

مقدار. یقال: هم زهاء ماءه، یعنی بقدر صداند. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دهاء

زیرکی وجودت فکر، عقل، هوشیاری، هوشمندی، جودت رای، بزیرکی تصرف کردن، زیرکی هوشمندی، جودت رای

فرهنگ لغت هوشیار