معنی نکف در لغت نامه دهخدا

اشک از رخ فراتر کردن به انگشت. (تاج المصادر بیهقی). به انگشت اشک از رخسار پاک کردن. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، برگردیدن و عدول نمودن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، پی گم کردن، سپری کردن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). قطع کردن. به پایان رساندن. تمام کردن، از باران بگذشتن. (تاج المصادر بیهقی)

معنی نکف - جستجوی لغت در جدول جو

نکف(فُ)

لغت نامه دهخدا

نکف

فرهنگ گویش مازندرانی

نجف

(پسرانه)

نام شهری در عراق که آرامگاه علی (ع) در آن واقع شده است

فرهنگ نامهای ایرانی

نکر

دها، زیرکی، امر منکر، زشت و بد، کار دشوار

فرهنگ فارسی عمید

نکث

شکستن پیمان، برهم زدن بیع یا پیمان

فرهنگ فارسی عمید

نکس

سرنگون کردن، نگونسار کردن، برگرداندن و سرازیر کردن چیزی
سر خود را از خواری به زیر افکندن
عود کردن مرض

فرهنگ فارسی عمید

کنف

نوعی الیاف محکم از جنس سلولز که برای ساختن طناب و ریسمان به کار می رود، گیاهی از خانوادۀ پنیرکیان که این الیاف از آن ساخته می شود و دانۀ آن به عنوان دارو مصرف می شود، کنب، قنّب، ژوت
جانب، کرانه
پناه، حمایت

فرهنگ فارسی عمید

ناف

سوراخ و گودی کوچک روی شکم که از بریدن بند ناف باقی می ماند، کنایه از وسط و میان چیزی
ناف ارض: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم
ناف زمین: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم
ناف زنی: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم، ناف زمین
ناف عالم: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، برای مثال قدم بر سر ناف عالم نهاد / بسا نافه کز ناف عالم گشاد (نظامی۵ - ۸۷۶)
ناف هفته: کنایه از روز سه شنبه، برای مثال از دگر روز هفته آن به بود / ناف هفته مگر سه شنبه بود (نظامی۴ - ۶۵۶)

سوراخ و گودی کوچک روی شکم که از بریدن بند ناف باقی می ماند، کنایه از وسط و میان چیزی
ناف ارض: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم
ناف زمین: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم
ناف زنی: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، ناف عالم، ناف زمین
ناف عالم: کنایه از شهر مکه و خانۀ کعبه، برای مِثال قدم بر سر ناف عالم نهاد / بسا نافه کز ناف عالم گشاد (نظامی۵ - ۸۷۶)
ناف هفته: کنایه از روز سه شنبه، برای مِثال از دگر روز هفته آن به بود / ناف هفته مگر سه شنبه بود (نظامی۴ - ۶۵۶)

فرهنگ فارسی عمید

نوف

شور و غوغا، صدایی که در کوه می پیچد، پژواک، برای مثال از تک اسب و بانگ نعرۀ مرد / کوه پرنوف شد هوا پرگرد (عنصری - ۳۶۵)، بانگ سگ

فرهنگ فارسی عمید

نکاف

بهله، دستکش چرمی که در قدیم شکارچیان به دست می کردند برای نگاه داشتن باز بر روی دست، نکاپ، نکاب

فرهنگ فارسی عمید

نشف

به خود کشیدن و فروکشیدن آب یا رطوبت چیزی، مثل به خود کشیدن جامه عرق بدن را و به خود کشیدن حوض یا زمین آب را

فرهنگ فارسی عمید

کنف

خورجین، ظرفی یا جایی که توشه را در آن بگذارند، کیسه، خورجین، توشه دان، توشدان، حرزدان، راویه، جراب

فرهنگ فارسی عمید

نسف

بنا را از اصل برکندن و ویران ساختن، دانه را با غربال بیختن و پاک کردن، پراکنده ساختن باد خاک را

فرهنگ فارسی عمید

نصف

نیم، نیمه، نیمۀ چیزی

فرهنگ فارسی عمید

نزف

کشیدن آب چاه تا خشک شود، در پزشکی گرفتن خون از بدن به وسیلۀ فصد یا حجامت

فرهنگ فارسی عمید

ینکف

(یَ کَ)

نام یکی از پادشاهان حمیر بود. (منتهی الارب) (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

منکف

(مُ کَف ف)

بازایستنده. (آنندراج). بازایستاده، بازگذاشته. (ناظم الاطباء) ، گذرنده. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

منکف

(مُ نَکْ کِ)

شتران که پیداگردد غدود بن زنخ آنها. (آنندراج) : جمل منکف، شتر نکاف زده. (ناظم الاطباء). رجوع به نکاف و تنکیف شود

لغت نامه دهخدا

نکفه

(نَ کَ فَ)

واحد نکف. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به نکف شود، دردی که در گوش گیرد. (از المنجد) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

نکفه

(نُ فَ / نَ فَ / نَ کَ فَ)

بن استخوان زنخ. (ناظم الاطباء). رجوع به نکفتان شود

لغت نامه دهخدا

اکف

جمع اکاف، خوی گیری ها گلیم زفت (زفت ضخیم کلفت) که زیر پالان بر پشت خر نهند، جمع کف، پنجه ها جمع کف پنجه ها کفها

فرهنگ لغت هوشیار

نسف

خانه را از بیخ و بن کندن و ویران کردن

فرهنگ لغت هوشیار

نکو

خوب، نیکو

فرهنگ لغت هوشیار

نمف

فرانسوی پردگی

فرهنگ لغت هوشیار

نصف

نیمه چیزی، نیم از هر چیزی، یکی از دو قطعه چیزی

فرهنگ لغت هوشیار

نشف

در خود کشیدن: جامه خوی را و خشک کن زکاب را و تالاب آب را، به ته رسیدن آب بخود کشیدن جامه خوی (عرق) را و کاغذ سیاهی را و حوض آب را (منتهی الارب) جذب کردن

فرهنگ لغت هوشیار