- نهایتا
سرانجام
معنی نهایتا - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دخترانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
الهه آب، ازبین برنده ناپاکی و پلیدی، نام ایزد آب که در اوستا به صورت دوشیزه ای بسیار زیبا و بلند بالا توصیف شده است
آناهیتا، نام فرشتۀ موکل بر آب، پاک، الوده نشده، در علم نجوم ستاره زهره
شخص گرسنه که از بامداد چیزی نخورده باشد، گرسنه، غذانخورده
ناشتا شکستن: کنایه از غذایی اندک در بامداد خوردن، ناشتایی خوردن
ناشتا شکستن: کنایه از غذایی اندک در بامداد خوردن، ناشتایی خوردن
(نِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ نکایه: ملک هند اثر نکایات رایات سلطان در... ولایت خویش مشاهدت کرد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 293). رعیت دلیر شدند و چون مرغان بهاری به زبان زاری... نواهای نکایات زدند. (المضاف الی بدایعالازمان ص 35). رجوع به نکایت و نکایه شود
(مُ)
لغت نامه دهخدا
مهایاه. کاری که بر آن آمادگی و موافقت و سازواری کنند. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، (اصطلاح فقه) تقسیم منافع مال مشترک است طبق اجزاء آن یا برحسب زمان. با تقاضای مهایاه از طرف یک یا چند نفر از شرکاء، دیگران را به قبول آن ملزم قرار نمی دهند و فقط با تراضی تمام شرکاء ممکن است آن را صورت خارجی بخشید. (از یادداشت های لغت نامه). تقسیم منافع متعاقباً و متناوباً. (از تعریفات جرجانی)
(هََ)
لغت نامه دهخدا
بی مثل. بی نظیر. بی مانند. (آنندراج). ناهمال، مخالف. مقابل. (از ناظم الاطباء). ضدّ. (زوزنی) (از منتهی الارب) (دهار) (ترجمان القرآن). نقیض. (از دهار). عکس. (دستور اللغه). صت ّ. ضدید. (از منتهی الارب). خلاف. آخشیج:
نیک بد دان در این سپنج سرای
جفت بد دستیار ناهمتای.
سنائی.
- ناهمتا شدن، تضاد. (از دهار).
، لنگه به لنگه. (یادداشت مؤلف). ناجور. که همتای دیگری نیست
نیک بد دان در این سپنج سرای
جفت بد دستیار ناهمتای.
سنائی.
- ناهمتا شدن، تضاد. (از دهار).
، لنگه به لنگه. (یادداشت مؤلف). ناجور. که همتای دیگری نیست
(اَ)
لغت نامه دهخدا
در اوستا، اناهیتا یا اناهیته مرکب از جزء ’ا’، ادات نفی + آهیته یعنی چرکین و پلید و ناپاک، ’ا’ نفی بنا بقاعده دستور زبان اوستایی، چون بکلمه آهیته پیوسته مابین آنها نون وقایه فاصله شده است مانند انیران (= ان ایران = غیرایرانی، بیگانه) ، بنابراین اناهیته یعنی پاک و بی آلایش، در اوستا این صفت بارها در مورد فرشتگان و اشیاء استعمال شده، غالباً مهر و تشتر (تیر) و هوم و برسم و آب زور و فروغ و غیره بصفت اناهیته یعنی پاکی و بی آلایشی متصف شده اند. در پارسی باستان نیز همین کلمه چهار جا به معنی فرشته بما رسیده. (از مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی ص 329).
(نِ / نَ یَ گَهْ)
لغت نامه دهخدا
انتها. حد و مرز. کرانه:
که هرچ از زمین باشد و آسمان
نهایتگهی باشدش بی گمان.
نظامی
که هرچ از زمین باشد و آسمان
نهایتگهی باشدش بی گمان.
نظامی
(چَ)
لغت نامه دهخدا
ده کوچکی است از دهستان رستم بخش فهلیان و ممسنی شهرستان کازرون. 50 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)
(نِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ نهایه. رجوع به نهایه و نهایت شود، نهایات الدار، حدودها و اقاصیها و اواخرها. (المنجد). حدود خانه و جائی که خانه به آن منتهی میشود. (ناظم الاطباء)
جمع نفایه، نبهره ها دور افکندنی ها جمع نفایه: و خلقی از نفایات سنان و سیف و بقایای منون و حیف... پیش از من در نفا در آمده
آخر، اختتام، انتها، پایان، خاتمه، ختام، عاقبت، غایت، فرجام
متضاد: بدایت
متضاد: بدایت