معنی نشتن در لغت نامه دهخدا

گیلکی: نیشتن، در اراک (سلطان آباد) : نشتن به معنی نشستن. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین). مخفف نشستن. (برهان قاطع) (آنندراج)، ماندن. اقامت کردن. (از ناظم الاطباء).، - نشتن چون خاک، کنایه از نشستن با کمال حلم و آرام و همواری باشد و کنایه از خوار و زار و سرافکنده نشستن هم هست. (از برهان قاطع) (آنندراج)،

معنی نشتن در فرهنگ لغت هوشیار

مستقر شدن جاندار بر روی کفل و سرین خود در جایی جلوس کردن مقابل برخاستن ایستادن، جلوس کردن بر تخت سلطنت و امارت: ابو العباس المعتضد بالله... بامیری نشست و آن روز که پدر مرد معتضد محبوس بود چون بنشست اول چیزی آن فرمود، جلوس کردن در خانه یا محل کار برای دیدار دوستان و آشنایان درایام عید و غیره، سوار شدن (بر اسب استر پیل و غیره) : مسعود. . شب را بر ماده پیلی تیز رو نشسته با لشکری جریده روی نهاد، جا گرفتن چیزی در چیزی (همچون تیر بر نشانه)، منزل کردن اقامت کردن، بمستراح رفتن تخلیه: و بیمار هر روز پنجاه شصت بار می نشست، ماندن: تا فضل و عقل بینی بی معرفت نشینی یک نکته ات بگویم خود را مبین که رستی. (حافظ. 302)

معنی نشتن - جستجوی لغت در جدول جو

نشتن(لَ / لِ کَ دَ)

لغت نامه دهخدا

نشتن

فرهنگ لغت هوشیار

گشتن

گردیدن، شدن، گردش کردن
منحرف شدن، گمراه شدن

فرهنگ فارسی عمید

یشتن

پرستش کردن، عبادت کردن، ستایش کردن

فرهنگ فارسی عمید

نشان

علامت، قطعه فلزی که غالباً از طلا، نقره یا برنز به شکل های مختلف ساخته می شود و در برابر خدمات اشخاص یا برای احترام و قدردانی از ورزشکاران، فضلا و دانشمندان به آنان داده می شود و آن را در بعضی مواقع جلو سینۀ خود می زنند، مدال، اثر، آرم مثلاً نشان استاندارد
هدف گیری، مشخصات، نشانی
جای زخم
دلیل، برهان، یادگار
زینت، نوع
مشهور، پرآوازه
پسوند متصل به واژه به معنای نشاننده مثلاً آتش نشان
نشان دادن: چیزی یا کسی را به کس دیگر نمایاندن

فرهنگ فارسی عمید

نبشتن

نوشتن، مطلبی را با قلم بر روی کاغذ آوردن، نگاشتن، تحریر، کتابت

فرهنگ فارسی عمید

نوشتن

مطلبی را با قلم بر روی کاغذ آوردن، نگاشتن، تحریر، کتابت

فرهنگ فارسی عمید

مشتن

دست مالیدن به چیزی، مالیدن چیزی به چیز دیگر
خمیر کردن

فرهنگ فارسی عمید

لشتن

لیسیدن، زبان به چیزی مالیدن، با زبان چیزی را پاک کردن

فرهنگ فارسی عمید

نهشتن

نهادن، گذاشتن، نشاندن، نصب کردن
رسوب دادن

فرهنگ فارسی عمید

نشتر

نیشتر، ابزار نوک تیز که با آن رگ می زنند، وسیلۀ رگ زدن، نیسو، نیشو، کلک، مبضع

فرهنگ فارسی عمید

هشتن

رها کردن، فرو گذاشتن، گذاشتن
هلیدن

فرهنگ فارسی عمید

وشتن

چرخیدن، دور زدن، گردیدن، رقصیدن

فرهنگ فارسی عمید

نوشتن

فرو پیچیدن، در نوردیدن، نوردن

فرهنگ فارسی عمید

نشین

نشستن، نشسته در جایی، پسوند متصل به واژه به معنای ساکن مثلاً دل نشین، بالانشین، کرایه نشین، در علم زیست شناسی پوست و گوشت درون مقعد، سوراخ مقعد، ته

فرهنگ فارسی عمید

رشتن

ریسیدن، پنبه یا پشم را با دوک تاب دادن و به شکل نخ درآوردن

فرهنگ فارسی عمید

گشتن

دور زدن، گردش کردن

فرهنگ لغت هوشیار

لشتن

تماشا و تفرج لیسیدن، زبان بر چیزی مالیدن

فرهنگ لغت هوشیار

مشتن

مالیدن (اعم از آنکه دست در چیزی بمالند یا چیزی را بچیز دیگر بمالند)، سرشتن خمیر کردن: افسوس از آن دنبه چنگال که بگداخت در روغن آن مادو سه پروار نمشتیم. (بسحاق اطعمه آنند.: مشت)

فرهنگ لغت هوشیار

نپشتن

نوشتن تحریرکردن

فرهنگ لغت هوشیار

نبشتن

پیچیدن طی کردن: کشته وبرکشته چندروزگذشته درکفنی هیچ کشته راننبشته. (منوچهری لغ)، طی کردن (راه) سپردن: ره نوردی که چون نبشتی راه گوی بردی زمهروقرصه زماه. (هفت پیکر. وحید. چا. 68: 2) نوشتن تحریر: ونامه ای نبشتند بر رسول خدا ص که چنین کاری بدست مارفت. یانبشتن رقعه های کژدم

فرهنگ لغت هوشیار

نشتر

آلتی فلزی سرتیز که برای فرود کردن در گوشت بکار برند تا خون و ریم بیرون آید

فرهنگ لغت هوشیار

نشان

علامت، نشانی، علامتی که بدان کسی یا چیزی را باز شناسند

فرهنگ لغت هوشیار

نشین

سوراخ معقد، ته

فرهنگ لغت هوشیار

نشکن

چیزی که نشکند: لیوان نشکن. عمل گرفتن عضوی از بدن با دو سر انگشت یا دو سر ناخن دست چنانکه بدرد آید: آن صنم را ز گاز و ز نشکنج تن بنفشه شد و دو لب نارنج. (عنصری. لفااق. 56)

فرهنگ لغت هوشیار