معنی نده در لغت نامه دهخدا

زجر کردن و راندن شتران را به بانگ. (منتهی الارب) (آنندراج). راندن و دور کردن شتر را. (ناظم الاطباء)، زجر کردن و طرد و رد کردن کسی را با بانگ. (از اقرب الموارد)، به یک بار راندن شتران را یا راندن و فراهم آوردن شتران را. (منتهی الارب) (از آنندراج). راندن شتران را با هم یا راندن و جمع کردن شتران را. (از اقرب الموارد)

معنی نده در لغت نامه دهخدا

ده کوچکی است از دهستان بویراحمدی سرحدی بخش کهکیلویۀشهرستان بهبهان. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

معنی نده در لغت نامه دهخدا

علامت اسم فاعل است که به آخر ریشه دوم فعل (امر مفرد حاضر) درآید و حرف قبل از خود را فتحه دهد و اسم فاعل سازد: آراینده. آرنده. آموزنده. آینده. افکننده. اندازنده. بارنده. بافنده. بالنده. برنده. پاینده. پرنده. پیراینده. تابنده. تازنده. جنبنده. چراننده. چرنده. چسباننده. چسبنده. چسپاننده. چماننده. چمنده. خرامنده. خرنده. خورنده. خیزنده. دارنده. داننده. درنده و غیره. رجوع به هر یک از این مدخل ها شود

معنی نده - جستجوی لغت در جدول جو

نده

لغت نامه دهخدا

نده

لغت نامه دهخدا

نده

لغت نامه دهخدا

بنده

غلام زرخرید، غلام، چاکر، برده، انسان نسبت به خداوند، لقبی که گوینده برای تواضع به خود می دهد، من مثلاً بنده چندین بار خدمت رسیدم

فرهنگ فارسی عمید

منده

سبو، کوزه، کوزۀ شکسته

فرهنگ فارسی عمید

تنده

غنچه، برگی که تازه از بغل شاخۀ درخت روییده باشد، سر از خاک درآوردن گیاه، تنزه، تژ، تز، تژه، تیج
سراشیبی

فرهنگ فارسی عمید

زنده

مقابل مرده، جاندار، انسان یا حیوانی که جان در بدن دارد، عظیم و بزرگ

فرهنگ فارسی عمید

غنده

هر چیز پیچیده و گلوله شده، پنبۀ زده شده که گلوله کرده باشند برای رشتن، گلولۀ پنبۀ زده شده، پنجک، پاغند،
در علم زیست شناسی عنکبوت

فرهنگ فارسی عمید

دنده

دند، در علم زیست شناسی هر یک از دوازده استخوان قوسی شکل که از ستون مهره ها به طرف جلو و به سمت جناغ سینه کشیده شده و قفس سینه را تشکیل می دهند، هر یک از دندانه های چرخ یا میلۀ دندانه دار ماشین

فرهنگ فارسی عمید

انده

اندوه، غم، غصه، دلگیری، گرفتگی دل

فرهنگ فارسی عمید

خنده

حالتی در چهرۀ انسان به واسطۀ شعف، خوشحالی یا تمسخر که در آن لب ها گشوده می گردد و گاه با صدای مخصوصی همراه است

فرهنگ فارسی عمید

تنده

سرازیر، سراشیب غنچه

فرهنگ لغت هوشیار

بنده

برده، زر خرید، غلام

فرهنگ لغت هوشیار

سنده

سندان آهنگران

فرهنگ لغت هوشیار

لنده

لندش غرغر

فرهنگ لغت هوشیار

غنده

بوی بد. فراهم آمده جمع شده، پنبه گرد و گلوله کرده گلوله پنبه که آماده رشتن است، گلوله خمیر نان، کلوج کلوچه، نفیر غندرود غنده رود، عنکبوت، رتیلا

فرهنگ لغت هوشیار

منده

کوزه دسته شکسته: (روا نبود که با این فضل ودانش بود شربم همی دایم ز منده) (فرالاوی. 475)

فرهنگ لغت هوشیار

دنده

هر یک از استخوانهای پهلو

فرهنگ لغت هوشیار

زنده

زندگی و حیات، امرار معاش کردن، گذران زندگی

فرهنگ لغت هوشیار

جنده

زن بدکاره، تباهکار، فاحشه

فرهنگ لغت هوشیار

انده

گلابه کاهگل، در ترکیب بجای (انداینده) استعمال شود: بام اندا. اندوه، جمع انده ها اندهان

فرهنگ لغت هوشیار

خنده

باز شدن لبها از شادی و خوشحالی

فرهنگ لغت هوشیار

رنده

افزاری باشد که درودگران چوب و تخته را با ان هموار می کنند

فرهنگ لغت هوشیار

رنده

((رَ دِ))

ابزاری که با آن چوب و تخته را تراشند، ابزاری برای خرد کردن مواد غذایی، رند

فرهنگ فارسی معین

سنده

((س دَ یا سِ دِ))

مدفوع آدم، گه

فرهنگ فارسی معین

زنده

((~. دِ))

روشن دل، شاد، خوش مشرب

فرهنگ فارسی معین

زنده

((زَ دِ))

ژنده، بزرگ، عظیم

فرهنگ فارسی معین

زنده

آتش زنه

فرهنگ فارسی معین

جنده

((جِ دِ))

فاحشه، روسپی

فرهنگ فارسی معین

دنده

((دَ دِ))

هر یک از استخوان های خمیده قفسه سینه که از پشت به مهره ها وصل می شود، وسیله ای برای حرکت یا تغییر دادن سرعت در اتومبیل
از دنده چپ بلند شدن: کنایه از سر حال نبودن

فرهنگ فارسی معین