معنی نحل در فرهنگ فارسی عمید

شانزدهمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۱۲۸ آیه، عطای بی عوض، در علم زیست شناسی زنبور عسل

معنی نحل در فرهنگ فارسی عمید

نِحلِه ها، مذاهب، بخشش ها، جمعِ واژۀ نِحلِه

معنی نحل در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ نحله، بمعنی عطیه و هبه. (از المنجد). رجوع به نِحْله شود، مذهب های باطله. (آنندراج) (غیاث اللغات) (منتخب اللغات) : از عقاید و نحل ایشان استکشاف کرد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 262). از سر بصیرت بر نوازع نحل و بدایععلل انکار بلیغ کردی. (ترجمه تاریخ یمینی ص 398)

معنی نحل در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ نُحْله است. رجوع به نحله شود

معنی نحل در لغت نامه دهخدا

سوره النحل، سورۀ شانزدهمین قرآن، مکیه، و دارای یکصد و بیست و هشت آیت است، پس از سورۀ حِجْر و پیش از سورۀ اِسْراء واقع است و با این آیت شروع میشود: اتی امر الله فلاتستعجلوه سبحانه و تعالی عما یشرکون

معنی نحل در فرهنگ لغت هوشیار

کبت هم چنان کبتی که دارد انگبین خود بماند داستان من برین (رودکی) مگس انگبین، دهش بخشیده، لاغر، ماه نو دهش، کابین دست پیمان، لاغری، دشنام دادن، جمع نحله، کابین ها دهش ها آیین ها دبستان های فرزانی زنبورعسل زنبورانگبین منج انگبین: چون نحل برهرشکوفه ازافنان عبارات نشستم، جمع نحله: عطایابخششها، دعویها، مذاهب: ارعقایدونحل ایشان استکشاف کرد. یاملل ونحل. دینهاومسلکهای فلسفی

معنی نحل در فرهنگ فارسی معین

جمع نحله، عطایا، بخشش ها، دعوی ها، مذاهب، ملل و، دین ها و مسلک های فلسفی

معنی نحل - جستجوی لغت در جدول جو

نحل

فرهنگ فارسی عمید

نحل

فرهنگ فارسی عمید

نحل

لغت نامه دهخدا

نحل

لغت نامه دهخدا

نحل

لغت نامه دهخدا

نحل

فرهنگ لغت هوشیار

نحل

فرهنگ فارسی معین

نحل

فرهنگ فارسی معین

نحله

مذهب، دیانت
در فقه و حقوق بخشش، هبه
کابین زن دادن

فرهنگ فارسی عمید

نحله

زنبور عسل، نوعی زنبور کوچک به رنگ زرد یا قهوه ای که موم و عسل تولید می کند، مگس انگبین، گوژانگبین، منگ، منج، کبت

فرهنگ فارسی عمید

تنحل

خود را به مذهبی منتسب کردن، شعر دیگری را به خود نسبت دادن

فرهنگ فارسی عمید

منحل

حل شده، بازشده، گشوده شده، برچیده شده، از بین رفته

فرهنگ فارسی عمید

نحله

(نِ لَ)

مذهبی که کسی بر خود ببندد و به خود نسبت کند. (ناظم الاطباء). دعوی. (المنجد). دینی که از جانب خدای تعالی نیامده باشد. (یادداشت مؤلف) ، مذهب. دیانت. (المنجد). ملت. دیانت. (یادداشت مؤلف) ، (اصطلاح فقه) هبه. (یادداشت مؤلف). بخشش مال غیرمنقول مقابل هدیه که بخشش مال منقول است. (حقوق مدنی تألیف عمید)

لغت نامه دهخدا

نحلیه

(نَ لی یَ)

اصحاب حسن بن علی نحلی که امامت را فقط در اولاد امام حسن مجتبی میدانستند و در افریقای شمالی و مرکزی میزیسته اند. (از ریحانه الادب ج 4 ص 1177) (از الملل و النحل شهرستانی)

لغت نامه دهخدا

نحلیئیل

(نَ)

بمعنی: وادی الهی، یکی از منازل بنی اسرائیل است که در میانۀ متانه و باموت واقع بود و احتمال میرود که در وادی ارنون که همان زرقاء معین است، بود. (از قاموس کتاب مقدس ص 876)

لغت نامه دهخدا

منحل

(مُ حَل ل)

گشاده شونده. (غیاث) (آنندراج). گره گشاده. (ناظم الاطباء). بازگشته. گشاده. گشوده. از هم باز شده. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- منحل گردیدن، از هم گشودن. ازهم گسیخته شدن: اگر در خیال جبال یک نفس نقش آن تصور گیرد، اجزای آن ابدالدهر مزلزل و اوصال آن منحل گردد. (جهانگشای جوینی چ قزوینی ج 1 ص 133). الا وقتی که قوت امساک سپری شود و عقدۀ وقار منحل گردد. (مصباح الهدایه چ همایی ص 198). تا به مطالعۀ آثارآن... عقدۀ تهمت حال شیخ که سده مجاری فیض است از او منحل گردد. (مصباح الهدایه ایضاً ص 229). آن یار گفت لا واﷲ نخواهم که عقدۀ عقدی که با تو کرده ام خدای را بدین سبب منحل گردد. (مصباح الهدایه ایضاً ص 246).
، حل شده و گداخته شده. (ناظم الاطباء). گداخته چنانکه قند و شکر در آب. (یادداشت مرحوم دهخدا) : و از گرستن رطوبات زجاجی و ملحی بحکم قوت حرارت غریزی منحل و مضمحل شد. (سندبادنامه ص 291) ، لغوگشته. (ناظم الاطباء) ، برچیده شده. از هم پاشیده. خلاف منعقد: جامعۀ ملل برای کثرت مطامع استعمارگران بی هیچ نتیجه منحل شد. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

قنحل

(قُ حُ)

بنده یا بندۀ بد. (منتهی الارب). العبد کالقنحل و قیل هو شر العبد. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تنحل

(تَ)

شعردیگری را بر خود بستن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به انتحال شود

لغت نامه دهخدا

انحل

(اَ حَ)

شهری است از دیار بکر. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

انحل

(اَ حَ)

بزرگ شکم. (مصادر زوزنی) (از یادداشت مؤلف) ، خم گردیدن پشت کسی از کبر سن و ضعف. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد). یقال: انخزع متنه. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نحله

(نُ لَ)

بخشش. عطا. (غیاث اللغات). عطا. (مهذب الاسما) ، صدقه. (غیاث اللغات) ، باریکی. لاغری. دقت و هزال. نحل. (المنجد)

لغت نامه دهخدا

نحلی

(نَ)

خداوند کبت عسل و نگاهدارندۀ آن. (ناظم الاطباء). صاحب نحل. پرورش دهنده و صاحب زنبوران عسل

لغت نامه دهخدا

نحلی

(نَ لا)

عطیه. بخشش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از المنجد)