معنی ناکردکار - جستجوی لغت در جدول جو

ناکردکار

لغت نامه دهخدا

نابردبار

ناشکیبا، بی صبر، بی تحمل

فرهنگ فارسی عمید

ناکرده کار

آنکه کاردان و کارآزموده نباشد، ناشی، بی تجربه

فرهنگ فارسی عمید

ناکامکار

آنکه به مراد خود نرسیده، ناکامران، ناکامروا، ناکامیاب، محروم

فرهنگ فارسی عمید

نابردار

ناشکیبا، بی صبر، ناچار

فرهنگ فارسی عمید

نابردار

(دَرْ پَ / پِ)

ناشکیبا. بی صبر، ناچار. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

لاکردار

(کِ)

مرکّب از: لای عربی + کردار فارسی، و آن دشنام گونه ای است که لوطیان دهند

لغت نامه دهخدا

چاکردار

(سَ)

ارباب. صاحب. آقا. مهتر. آنکه نوکران و ملازمان خود را نیک نگهداری کند. کسی که از رعایت حال خادمان و تأمین معاش و رفاه ایشان بهیچ روی مضایقه و دریغ نکند.
چاکرپرور:
در چاکرداری و سخا سخت ستوده ست
او سخت سخی مهتر و چاکرداریست.
فرخی.
و رجوع به چاکرپرور شود

لغت نامه دهخدا

ناکرده کار

(کَدَ / دِ)

آنکه بر حقیقت کار هیچ اطلاعی نداشته باشد. (آنندراج). آنکه کاردان و کارآزموده و تجربه کار نباشد. (ناظم الاطباء). ناآزموده. نامجرب. کارناکرده. نکرده کار. ناشی. ناوارد به کار:
چسان کار بگشاید از روزگار
به ناکرده کاری فتاده ست کار.
ملاطغرا (از آنندراج).
- امثال:
ناکرده کار رامبر به کار

لغت نامه دهخدا

نابردبار

(بُ)

ناشکیبا. بی صبر. بی تحمل. (ناظم الاطباء). غیرمتحمل. بی حلم. غیرحلیم. بی حوصله. سبکسر:
شنیدم همه پوزش نابکار
چه گفت آن جهانجوی نابردبار.
فردوسی.
سیه چشم و پرخشم و نابردبار
پدر بگذرد او بود شهریار.
فردوسی.
ببخشد گنه چون شود کامکار
نباشد سرش تند و نابردبار.
فردوسی.
اگر بردباری سر مردمیست
بنابرد باران بباید گریست.
فردوسی.
مردم کوتاه معجب باشد و نابردبار.
اسدی.
، بی مروت. (ناظم الاطباء)