معنی ناکرده کار
- ناکرده کار
- آنکه کاردان و کارآزموده نباشد، ناشی، بی تجربه
واژههای مرتبط با ناکرده کار
ناکرده کار
- ناکرده کار
- آنکه کار آزموده و مجرب نیست بی تجربه ناشی: چسان کار بگشاید از روزگار بنا کرده کاری فتا دست کار
ناکرده کار
- ناکرده کار
- آنکه بر حقیقت کار هیچ اطلاعی نداشته باشد. (آنندراج). آنکه کاردان و کارآزموده و تجربه کار نباشد. (ناظم الاطباء). ناآزموده. نامجرب. کارناکرده. نکرده کار. ناشی. ناوارد به کار:
چسان کار بگشاید از روزگار
به ناکرده کاری فتاده ست کار.
ملاطغرا (از آنندراج).
- امثال:
ناکرده کار رامبر به کار
نکرده کار
- نکرده کار
- ناآزموده. ناشی. نامجرب. بی تجربه. (یادداشت مؤلف). مقابل کرده کار.
- امثال:
نکرده کار را مبر به کار
نادیده کار
- نادیده کار
- بی تجربه نامجرب: تو برنایی و نوز نادیده کار چو خواهی که یابی بر از روزگار... (شا. لغ)
نادیده کار
- نادیده کار
- نامجرب. که ورزیده و کاردیده نیست
نادیده کار
- نادیده کار
- بی تجربه، تازه کار، مبتدی، نامجرب، نوپیشه، نوکار
متضاد: مجرب
نادره کار
- نادره کار
- شگفتی آفرین کسی که کارهای عجیب یابی مانند انجام دهد
نادره کار
- نادره کار
- کسی که کار بی مانند یا بسیار عجیب کند. (فرهنگ نظام). کننده کارهای خارق عادت و صانع قابل. (ناظم الاطباء). آنکه از وی کار نادر و غریب به وقوع آید. (آنندراج)
کرده کار
- کرده کار
- کارکرده، کارآزموده، مجرب، کاردان،
برای مِثال جادو نباشد از تو به تنبل سوارتر / عفریت کرده کار و تو ز او کرده کارتر (دقیقی - ۹۹)
