معنی ناسرودن - جستجوی لغت در جدول جو

نیاسودن. راحت نکردن. آسایش نداشتن، آرام نگرفتن. آرامش نداشتن، نخفتن. بیدار ماندن. نیارامیدن، شتاب کردن. توقف نداشتن. درنگ نکردن. ماندگی نگرفتن. رفع خستگی نکردن. رجوع به نیاسودن شود

لغت نامه دهخدا

ناستوزن

(تُ زِ)

ناستوزنن. پادشاه حبشه است. گویا کامبوجیه در زمان او به حبشه حمله کرد

لغت نامه دهخدا

ناستوده

(گَ دَ / دِ)

ناپسندیده. (آنندراج). مذموم. ذمیم. نامحمود. ناپسندیده. ذمیمه. مذمومه. نکوهیده. نامستحسن. ناخوب. نامقبول: گفتم زندگانی خداوند دراز باد در کارها غلو کردن ناستوده است. (تاریخ بیهقی). و اخلاق ناستوده به یک بار از وی دور شد. (تاریخ بیهقی). پیغام داد که قانون نهاده بگردانیدن ناستوده باشد. (تاریخ بیهقی).
و این عذر ظاهر است و طریق ناستوده نیست. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
چو رسم پارسیان ناستوده دید همی
به رسم تازی جشنی نهاد خسرو راد.
مسعودسعد.
و ناستوده است نزدیک ارباب الباب... تدبیر زنان را منقاد و ممتثل بودن. (سندبادنامه ص 257).
گفت در نسل ناستودۀ ما
هست یک خصلت آزمودۀ ما.
نظامی.
اگرچه مار خوار و ناستوده است
عزیز است و ستوده مهرۀ مار.
؟
، پست. فرومایه. دون. (ناظم الاطباء). بی ارزش:
اگر ترک باشد ببرم سرش
به خاک افکنم ناستوده برش.
فردوسی.
، کمینه. حقیر. ذلیل. (ناظم الاطباء) ، نالایق. (آنندراج) ، نادان. گول. ابله، بدکار. بدعمل. (ناظم الاطباء) ، بیهوده. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ناستودنی

(سِ / سُ دَ)

که ازدر ستایش و ستودن نیست. که ستودن را نشاید. مقابل ستودنی

لغت نامه دهخدا

ناغنودن

(کَ)

نغنودن. نیارامیدن. نخفتن. مقابل غنودن

لغت نامه دهخدا

ناصروند

(صِ رَ)

دهی است از دهستان یوسف وند بخش سلسلۀ شهرستان خرم آباد، در 15هزارگزی شمال غربی الشتر و 4هزارگزی مشرق جادۀ شوسۀ خرم آباد به کرمانشاه در جلگۀ سردسیر مالاریاخیزی واقع است و 120 تن سکنه دارد. آبش از رود خانه کهمان تأمین می شود و محصولش غلات و حبوبات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد. ساکنین از طایفۀ یوسف وند هستند. (از فرهنگ جغرافیای ایران ج 6 ص 353)

لغت نامه دهخدا

ناچریدن

(کَ لَ)

چرا نکردن. چیزی نخوردن. لب از خوردن بستن. بر اثر فقر یا نقاهت غذا نخوردن:
گرفتار در دست آز و نیاز
تن از ناچریدن به رنج و گداز.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

ناربودن

(کَ)

نربودن. مقابل ربودن. رجوع به ربودن شود

لغت نامه دهخدا

ناخوردن

(کَ تَ)

نخوردن. امساک. بر اثر بیماری یا ناداری یا خست از خوردن امساک کردن:
ز ناخوردنش چشم تاریک شد
تن پهلوانیش باریک شد.
فردوسی.
ناخوردنت ار چه دلپذیر است
زین یکدو نواله ناگزیر است.
نظامی.
که ز ناگفتنش خلل زاید
یا ز ناخوردنش بجان آید.
سعدی (گلستان)

لغت نامه دهخدا

ناسرودنی

(سُ دَ)

ناسرائیدنی. که قابل سرودن نباشد. مقابل سرودنی

لغت نامه دهخدا

نادرودنی

(دُ دَ)

که درودنی نیست. که قابل درویدن نباشد. که نتوان دروید. مقابل درودنی

لغت نامه دهخدا

نادروده

(کَ دَ / دِ)

دروده نشده. دروناکرده. نادرویده